Tarotkaarten zijn al enkele jaren een van mijn favoriete hulpmiddelen in mijn werk. Dit feit verbijstert collega's vaak; veel experts uit de zogenaamde wetenschappelijke psychologie erkennen de waarde van het Tarot-systeem niet, maar verwerpen geen andere methoden (zoals het tekenen van mandala's, arrangementen, enz.), die ook gebaseerd zijn op spirituele leringen. . Ik vind het nodig om te beginnen met het verhaal van hoe de Tarot van waarzeggerijsalons naar het kantoor van een psycholoog is gekomen. De belangrijkste mythe die zijn mystieke charme aan tarotkaarten toevoegt, is de vraag naar hun oorsprong. Er worden versies verspreid over de geheime leringen van de Egyptische priesters, de erfenis van Atlantis, de Thora die door de Joden in illustraties is gecodeerd, de Albigenzen-sekte of de Rozenkruisersorde, en zelfs een geschenk van buitenaardse wezens. Tegenwoordig dateren de eerste overgebleven Tarot-decks en de officiële documenten waarin ze worden vermeld uit de 15e eeuw en worden ze geassocieerd met de aristocratische families van Italië (Tarot Visconti-Sforza, Montegny, Tarot Solo-Busca, enz.). De kaarten illustreerden deugden en ondeugden, kunst en kosmische lichamen, sociale rollen en levensfasen van de 15e-eeuwse Europese mens. Vermoedelijk waren kaarten een visuele prikkel tot nadenken, contemplatie en een decoratief item dat aan de muur hing. Tegelijkertijd raakten gewone mensen in Italië en Frankrijk verslaafd aan het kaartspel “Tarokki”. Sinds 1631 zijn er Tarrotier-gilden gevormd in de Franse stad Marseille, licenties en patenten zijn uitgegeven voor de massale publicatie van Tarot-decks ("Marseille Tarot"). Vanwege hun toegankelijkheid worden kaarten een populair item onder veel sociale klassen, waardoor de katholieke kerk een gokverbod invoert. Sinds de 18e eeuw zijn tarotkaarten onder de aandacht gekomen van occultisten (Antoine Court de Gébelin, Etteilla, Eliphas Levi, Papus, Oswald Wirth). Afhankelijk van de opvattingen van de auteurs wordt Tarot geassocieerd met de tradities van alchemie, christelijke mystiek, joodse kabbala en andere esoterische systemen. Spiritualistische seances en geheime genootschappen komen in de mode; het is tijdens deze periode dat de Tarot overwoekerd raakt door mythen. In 1888 creëerde Groot-Brittannië, onder leiding van S. MacGregor Mathers, de Hermetische Orde van de Gouden Dageraad. Twee voormalige studenten van deze orde, geleerde Arthur Edward Waite en kunstenaar Pamela Colman Smith, brachten in 1909 het Rider-Waite Tarot-deck uit. Meer dan 100 jaar later is dit kaartspel het meest populair in de Tarot-wereld; de symboliek, structuur en iconografie bepalen tot op de dag van vandaag de stijl van het maken van duizenden Tarot-kaarten. De eerste psycholoog die de Tarot vanuit het perspectief van de psychologische praktijk beschouwde, wordt traditioneel beschouwd als Carl Gustav Jung, een Oostenrijkse arts en leerling van Sigmund Freud. De plots van de kaarten zijn dubbelzinnig, de afbeeldingen zijn dubbelzinnig, rijk aan symboliek uit verschillende culturen en tijdperken, en bieden veel ruimte voor een diepgaande analyse van de onbewuste processen van de cliënt. Het is het Jungiaanse concept van archetypen, als universele mentale structurele elementen die kenmerkend zijn voor alle volkeren te allen tijde, dat wordt weerspiegeld in de Grote Arcana van Tarotkaarten. Ook binnen het kader van de synchronietheorie wordt het fenomeen verklaard wanneer er, als reactie op een verzoek van een cliënt, een kaart verschijnt die letterlijk een ‘foto’ is van de situatie. Verder wordt zijn leer ondersteund en aangevuld door talrijke aanhangers (Otto Rank, Marie-Louise von Franz), en de integratie van vele esoterische en spirituele tradities, symboliek in de praktijk van psychologische counseling en psychotherapie vindt plaats. Sinds de jaren 70 van de 20e eeuw wordt Tarot door psychologen gebruikt als materiaal voor cliëntprojecties, als alternatief voor metaforische associatieve kaarten (J. Hurley, J. Horler, D. Roussel), symbolen en afbeeldingen van de Tarot arcana worden motieven voor kunsttherapie en meditatieve praktijken, catathymisch-imaginatieve therapie (Eva-Maria Nietzsche, Yakov Obukhov-Kozarovitsky), de afgelopen decennia fungeren tarotkaarten als subjectankers in constellaties, de basis voor transformationele spellen (A. Solodilova), en zijn gecombineerd met psychologische richtingen als