Van de auteur: Aanbevelingen voor ouders van kinderen in de bovenbouw van de kleuter- en basisschoolleeftijd Kinderen ervaren altijd het verlies van een dierbare, maar dit gebeurt wel gebeuren niet altijd in een vorm die voor anderen begrijpelijk is. De goy van een kind wordt gekenmerkt door vertraging, verrassing, geheimhouding en oneffenheden. Hun verdriet heeft vaak een golfachtig karakter, waarbij een golf van emoties en een stroom tranen worden vervangen door relatieve kalmte. Kinderen ervaren verdriet zeer ongelijkmatig en hebben de neiging hun verdriet gedurende langere perioden sporadisch te uiten. Leden van een gezin waarin een kind met de dood wordt geconfronteerd, moeten: De ongepaste reacties van het kind (lachen, opgewektheid, opgewektheid) met begrip behandelen. Het kind heeft misschien nog steeds hoop op de terugkeer van zijn geliefde ouder. Laat het kind zijn verdriet uitschreeuwen, omdat tranen de spanning het beste verlichten en de psyche helpen reinigen. Bedenk dat een kleuter niet in staat is tot verdriet zoals volwassenen dat doen. De ervaringen van een kleuter kunnen intens zijn, maar hij kan ze niet lang volhouden. Verberg uw gevoelens over het verlies van een geliefde niet voor uw kind. Laat de baby zien hoe moeilijk het voor je is, dat jij ook lijdt. Eerbetoon brengen aan het goed geleefde leven van een geliefde is een krachtig leermoment dat je niet mag missen. Als een kind je vraagt ​​naar een overleden familielid, weet dan dat deze vragen erg belangrijk voor hem zijn, en schuif de alledaagse zaken niet terzijde. Als het in uw gezin de gewoonte is om op moeilijke momenten God te vragen, doe dat dan. Het religieuze wereldbeeld van de gezinsleden zal het kind helpen het verdriet dat zich heeft voorgedaan te accepteren. Hulp van naaste familieleden zal zeer nuttig zijn. Op rituele afscheidsdagen helpt alleen al de aanwezigheid van mensen die de nagedachtenis van de overledene komen eren, het kind om gemakkelijker met verdriet om te gaan.