Van de auteur: Het artikel is gepubliceerd in het tijdschrift “HRMagazine” 2013. – Nr. 2 op de site Hier heb ik andere foto's toegevoegd. Kunstzinnige therapie is een vrij nieuwe richting in ons land. In westerse landen ontstond deze beweging aan het begin van de twintigste eeuw. Met kunsttherapie kun je jezelf uitdrukken via ‘andere stemmen’: bewegingen, kleur, vorm, plasticiteit, landschap. Al deze stemmen geven de realiteit weer van wat we niet in woorden kunnen bevatten, waar we niet eens aan durven te denken, en waarvan we niet het recht voelen om het te zeggen. Het gebruik van kunsttherapeutische methoden zorgt voor interactieve vormen van interactie tussen alle deelnemers aan het proces, transformeert consumenten in makers en onderzoekers die, onafhankelijk, met eigen ogen, ‘aangeleerde’ beperkingen en illusoire ‘perspectieven’ kunnen zien. Voor deelnemers aan kunsttherapeutische voorstellingen veranderen lege woorden uit krantenkoppen in een harmonieuze visuele reeks of een expressieve opeenvolging van vormen die verbazen door hun oprechtheid en eerlijkheid, vol gevoelens en ervaringen. . Waarom is kunsttherapie ontstaan? Hoe konden mensen het voorheen zonder doen? Waarom werd er op wereldschaal een hele beweging gevormd? Het antwoord op deze vragen is vrij eenvoudig. De twintigste eeuw was een periode van massale migratie van mensen naar steden, wat een aanzienlijke verandering in de menselijke levensstijl met zich meebracht. Op het platteland bevonden mensen zich altijd in een harmonieuze omgeving van de natuur en leidden ze een afgemeten en rustig leven. Fasen van intense spanning (zaaien en oogsten) eindigden met spirituele vakanties en verwaterden de ontspannen dagelijkse stroom van gebeurtenissen. Iedereen stond op met de zon en ging heel vroeg naar bed - kaarsen waren duur. Het leven werd elke dag begeleid door liedjes, gesprekken, handwerk en het creëren van noodzakelijke voorwerpen en dingen. En mensen hadden de mogelijkheid om al hun ervaringen - verdrietig of vreugdevol - te uiten en uit hun ziel te gieten, en tegelijkertijd iets moois of noodzakelijks te creëren. Zo vonden alle emoties die bij mensen opkwamen een uitweg en werden ze niet opgeslagen in het onbewuste. Dat wil zeggen dat de innerlijke wereld van een stadsbewoner voortdurend vatbaar is voor aanvallen door de externe omgeving, waardoor de stadsbewoner zelfs geen kans krijgt om te luisteren en te begrijpen wat er in de persoon zelf gebeurt. Persoonlijke ervaringen lijken te worden ‘vergeten’ onder de druk van externe kakofonie. Maar zodra ze zich voordoen, verdwijnen onze gevoelens en ervaringen niet. Ze worden gijzelaars van een interne gevangenis, en als ze geen uitweg vinden, worden ze een ‘tijdbom’ (de uitdrukking van één cliënt). Uitwisselingsprocessen tussen de omgeving en het individu, en binnen het individu zelf, worden verstoord. Het resultaat is duidelijk. Psychosomatische stoornissen, zenuwinzinkingen, conflicten op alle niveaus. Onze tijdgenoten zijn vaak niet in staat hun eigen gevoelens en ervaringen op te sporen, te begrijpen en te identificeren, laat staan ​​deze uit te drukken. De reden is naar mijn mening een eenzijdig onderwijs op school, op maat gemaakt op een mannelijke manier, waarbij geen enkele gevoelscultuur of zelfs maar fundamentele vaardigheden op het gebied van geestelijke hygiëne worden ontwikkeld. Zelfs de ‘fysieke cultuur’ is, dankzij de mannelijke invloed, veranderd in competitie en het behalen van normen in plaats van kennis te maken met de methoden om de fysieke gezondheid te behouden die de mensheid in de loop van duizenden jaren heeft ontwikkeld. De hevige concurrentie heeft echter ook duidelijk gemaakt dat de menselijke emotionele wereld niet genegeerd mag blijven worden, anders zullen bedrijven hun potentieel verliezen als gevolg van de toenemende emotionele chaos binnen het systeem. Dit is de reden waarom er steeds meer vraag is naar trainingen over emotionele intelligentie en stressbestendigheid. In deze context is kunstzinnige therapie een echt wondermiddel voor degenen die gewend zijn alleen de linkerhersenhelft te belasten. Kunsttherapie is een tak van psychotherapie die kunst in de breedste zin van het woord gebruikt voor genezing. De genezende werking van kunst is bij de mensheid al sinds mensenheugenis bekend. Mysteries, tempelvakanties en het maken van amuletten waren een integraal onderdeel van het levenoude volkeren. De componenten van het transformatie-effect – catharsis, sublimatie, projectie – werden beschreven door de grondlegger van de psychoanalyse, S. Freud. “De mens is volgens Bergsons onderzoek het onderwerp van artistieke creativiteit in de brede zin van het woord. Hij ziet de wereld in projectie, in metaforen, in illusies, ook al is de wereld complexer. Hij tekent de wereld voor zichzelf, wat betekent dat hij van nature een natuurlijke kunstenaar is.” - schrijft Ramil Garifullin, een moderne psychologische onderzoeker (http://psyfactor.org/lib/postmodern-03.htm). Kunsttherapie als technologie voor het handhaven van mentaal evenwicht en gezondheid heeft een prominente plaats ingenomen in de praktijk van de wereldpsychotherapie, geneeskunde, pedagogie en maatschappelijk werk. In tegenstelling tot andere vormen van psychologische hulp kent kunsttherapie geen contra-indicaties. Zelfs degenen die in coma liggen, kunnen luisteren naar speciaal geselecteerde muziek of literaire werken. Kunstzinnige therapie kan worden gebruikt voor kinderen en ouderen, zieke en gezonde mensen, voor mensen met een lage intelligentie en voor mensen die problemen hebben met sociale aanpassing. Het fundamentele verschil tussen beeldende therapie en alle andere vormen van psychotherapie is triaditeit - de aanwezigheid van drie elementen in het werkproces: 'cliënt - creatief product - specialist'. Hierdoor is er bij kunsttherapie geen strikte afhankelijkheid van de persoonlijkheid van de therapeut; er vindt de meest actieve interactie plaats tussen het creatieve product en de cliënt. Een specialist in dit werk speelt de rol van facilitator, dus vertegenwoordigers van creatieve beroepen (kunstenaars, zangers, dansers, etc.) werken ook met succes in de kunsttherapie. Kunstzinnige therapie wordt ook gekenmerkt door metaforen – de overdracht van de eigen betekenissen en gevoelens naar de ruimte van een creatief product. De dubbelzinnigheid van opkomende beelden en symbolen stelt je in staat om heel voorzichtig en ecologisch, stap voor stap, bittere of indrukwekkende ontdekkingen te doen, te werken met interpersoonlijke conflicten en archetypische gebieden van het onbewuste. De vindingrijkheid van kunstzinnige therapie ligt in het benutten van de mogelijkheden van de rechterhersenhelft. Contact met de intuïtieve wereld van creativiteit of zelfs het voelen van de meesterwerken van de wereldkunst, bewondering voor de monumentale grootsheid van de natuur wordt een reis naar een onbekende wereld die de held beloont met kostbare schatten aan inzichten. Nieuwe indrukken en kracht vullen de persoonlijkheid en openen toegang tot diepe persoonlijke hulpbronnen die in het gewone leven helemaal niet worden gebruikt. Dit is de energie die ‘vonk’, ‘enthousiasme’ en ‘inspiratie’ wordt genoemd. Hierdoor is kunsttherapie een uitstekend hulpmiddel om creativiteit te ontwikkelen, zowel als individu als als groep als geheel. Wat is het verschil tussen gewone creativiteit en kunstzinnige therapie? Cliënten doen immers dezelfde dingen: tekenen, dansen en zingen? Het verschil zit in het doel van het werk. Het doel van kunsttherapeutische activiteit is zelfexpressie, en het doel van creatieve activiteit is het creëren van een esthetisch resultaat. Een belangrijk element van kunsttherapie is ook de bespreking van gevoelens en ervaringen die tijdens het werk zijn ontstaan, waarvoor speciale kennis en vaardigheden van de adviseur vereist zijn. De verscheidenheid aan soorten en vormen van kunsttherapie is onuitputtelijk. Met muziektherapie kun je geweldig creëren emotionele stemmingen, omdat het effect op het lichaam golfvormig is, is het onmogelijk om haar te weerstaan. Isotherapie (werken met tekeningen) maakt het mogelijk om met eigen ogen een beeld te zien van het interne vlak van ervaringen. Folkloretherapie is, zoals T.Yu Koloshina zegt, psychotherapie in het kwadraat, dankzij het contact en het beleven van culturele beelden. Filmtherapie onthult hele genezende verhalen aan een persoon. Met poppentherapie kun je de kenmerken van zelfeigenaarschap volgen. Bibliotherapie bevordert de beheersing van verbale zelfexpressie. Dansbewegingstherapie helpt je de geheimen van je eigen lichaam te begrijpen. Dramatherapie biedt de mogelijkheid om iets in je leven te verliezen of opnieuw te beleven. Kunsttherapie is een unieke methode van psychologische hulp. De variabiliteit van deze aanpak stelt ons in staat problemen met een breed scala aan profielen op te lossen, van therapeutisch tot ontwikkelingsgericht. creatief product,.