Van de auteur: ik kijk ernaar uit je met plezier te zien! Eén man zat in de wachtkamer van het station te wachten op de trein. Dit was geen gewone trein, het was de trein van zijn geluk. En hij moest hem ver weg brengen, naar het land van rust en vreugde, vrede en harmonie, liefde en acceptatie. Er stonden ongemakkelijke banken in de wachtkamer, maar de man was bereid het ongemak te verdragen omwille van toekomstig geluk. De nabijheid van sommige passagiers zorgde voor veel overlast, maar de persoon kon de wachtkamer niet verlaten, hij was bang de aankondigingen over de aankomst van “zijn” trein te missen. En wat zijn ‘lastige’ buren vergeleken met het nieuwe leven dat hij ooit zal leiden. De lucht in de hal was muf en muf, maar de man hoopte dat ze elk moment het instappen voor de trein zouden aankondigen en dat hij dan zeker frisse, schone lucht zou inademen. Er reden veel treinen, maar geen enkele was geschikt voor een persoon. De een was te snel, de ander te langzaam, de derde was erg duur, de vierde had alleen gereserveerde zitrijtuigen, de vijfde was te luidruchtig, de zesde stond maar twee minuten op het perron, de zevende stond te lang. Alle buren in de wachtkamer waren al vertrokken, nieuwe passagiers namen hun plaats in en de man wachtte en wachtte. Na verloop van tijd verloren zijn ogen hun vroegere waakzaamheid en werd het voor hem moeilijk om het aantal aankomende treinen te onderscheiden. Mijn gehoor liet mij soms ook in de steek. In plaats van ‘De trein is gearriveerd op het derde spoor van het tweede perron’ hoorde hij ‘Dit is het juiste moment om alles te veranderen.’ Vervallen spieren gehoorzaamden nauwelijks toen de man opstond om naar de gelukkigen te kijken die met de volgende trein vertrokken. Meelevende stationsarbeiders voedden de oude man, die meer dan een halve eeuw op een bankje in de wachtkamer van het station doorbracht en de trein van zijn geluk begroette. De trein die nooit is aangekomen. Het is heel gemakkelijk om jezelf in de wachtkamer te vinden. Het volstaat om te zeggen: - Ik ben nog steeds te... (jong, oud, onervaren, ervaren, dom, slim, enz.) - dat is wanneer....., dan... (een mooie toekomst.) zal komen met alle gevolgen van dien); - nu veel... (werk, zorgen, extra kilo's, problemen, enz.); - nu is er heel weinig...); (geld, tijd, kansen, enz.); -als ik dat had gedaan... (verschillende jeugd, ouders, opleiding, land, veel geld, enz.), dan...(er zal een mooie toekomst komen met alle gevolgen van dien); al geprobeerd (waarschijnlijk 100 keer), maar…..-Ik ben nog niet klaar….-Ik begin op maandag, morgen, op vakantie, met pensioen, volgend jaar, etc. In de "wachtkamer" wachten je verschillende aangename bonussen: - Gebrek aan verantwoordelijkheid voor je leven en toekomst, of beter gezegd de mogelijkheid om deze verantwoordelijkheid van je af te werpen begrip en aandacht van degenen die bij u in deze kamer zitten. Maar er zijn ook bijwerkingen: - eentonigheid van het leven, verveling, routine, vermoeidheid, prikkelbaarheid - een gevoel van gebrek aan zin in het leven, woede jegens degenen die erin slaagden te vertrekken je kont voor een lange tijd is schadelijk), cardiovasculair vasculair systeem (gebrek aan stress heeft een schadelijk effect op de bloedvaten van de hersenen, en gebrek aan liefde heeft een negatief effect op het hart), maag (het eten in de wachtkamer is eentonig) . - gebrek aan een toekomst als je het heden achter je laat. Wat kies je? Moet ik in de wachtkamer zitten of het risico lopen om in de trein te stappen? Moet ik het hoe dan ook voor de 101e keer proberen of moet ik deze poging uitstellen tot het juiste moment? Een risico nemen, ondanks de kleine hoeveelheid ervaring, kennis, tijd, of wachten tot je wijs wordt met ervaring en kennis. De keuze is aan jou!.