- Hoe lang moet ik naar een psycholoog? Deze vraag wordt, in een of andere vorm, vaak gehoord tijdens de eerste bijeenkomsten, en komt soms weer naar voren in de fase van het beoordelen van taken in de therapie. Mijn antwoord is: ik weet het niet. Ik zal hier mijn reflecties schrijven op basis van de ervaring van de therapeut en de cliënt. Ik begin met het feit dat je het natuurlijk snel en gemakkelijk wilt, de metafoor van de ‘magische pil’ is bij iedereen bekend. Helaas of gelukkig bestaat zo'n pil niet, of beter gezegd, ik heb er nog nooit een gezien. Verschillende benaderingen hebben verschillende ideeën over de duur van de therapie. Bij cognitieve gedragstherapie is er bijvoorbeeld een geschat aantal bijeenkomsten voor het werken met fobieën, als ik niet in de war ben, dan 15. Dit geldt voor kortdurende therapie. En natuurlijk kan zelfs één ontmoeting al veel opleveren: een beter begrip van de situatie, misschien zelfs inzicht, een gevoel van gedeelde gevoelens met de therapeut, wat steun. Maar over het algemeen denk ik dat het effect van korte duur zal zijn (dit geldt niet voor crisisinterventie, wanneer bepaald werk met de cliënt echt nodig is, na een recente traumatische ervaring), het kan zelfs mogelijk zijn om het symptoom weg te nemen, maar zal er begrip zijn voor de redenen, een verandering in de gebruikelijke houding die heeft geleid tot de toestand waarin de cliënt zich bevindt? En zal het zich later niet manifesteren in een ander symptoom? Ik wil hier graag een van de voorbeelden geven uit mijn praktijk, toen een cliënte bij mij kwam die bij ons eerste gesprek inzag dat de relatie waarin zij leeft pijnlijk voor haar is, er zit geweld in. Na één ontmoeting vond ze kracht en beëindigde ze de relatie. Maar een paar maanden later vroeg ze opnieuw om hulp, omdat er op een ander gebied moeilijkheden ontstonden, omdat ze niet toevallig voor deze relatie koos, ze viel erin. Om dit te doen was het nodig om te begrijpen wat haar hiertoe heeft geleid, welke trauma's uit het verleden haar hebben beïnvloed, hoe ze over zichzelf denkt, enzovoort. Wat ze tijdens de eerste ontmoeting wist te begrijpen, was uiteraard van tevoren door haar psyche voorbereid, dat wil zeggen: dit is niet mijn verdienste als therapeut. Ik kon haar alleen maar een bevestiging geven van wat al rijp was op het moment van het consult. Help het benoemen, ondersteuning op het pad van verandering. Wanneer een cliënt in therapie komt, heeft hij hoogstwaarschijnlijk lange tijd aan zijn probleem gewerkt en het gevormd, en nu zal het tijd kosten om het te veranderen, meer dan een paar bijeenkomsten. Vaak rijst hier de vraag: is het de moeite waard om te veranderen? Hoe moeilijk het ook is, je hebt je immers al op de een of andere manier aangepast, geleerd en ermee omgegaan, maar je weet niet wat er daarna zal gebeuren, het is eng. Natuurlijk is het beangstigend, maar iedereen heeft deze twee verlangens: verandering en behoud van wat is. En degenen die in therapie blijven werken, zijn degenen die hebben besloten dat ze dit niet langer kunnen doen en de angst voor het nieuwe plaats maakt voor de angst om hun leven op de oude manier te blijven leiden. Het lijden is zo ondraaglijk dat men begrijpt dat het noodzakelijk is om te veranderen, anders is er geen andere weg. En het is belangrijk om over deze angsten en gevoelens heen te praten die zullen ontstaan ​​wanneer er op het nieuwe pad obstakels, weerstand en pijn worden tegengekomen. Controleer of de klant daarheen gaat. En ik denk ook dat alles wat er ontstond, hoe pijnlijk het op dat moment ook was, ooit nodig was om zichzelf in stand te houden, de psyche zorgde op deze manier voor zichzelf, anders was het toen onmogelijk. Dit helpt om niet te evalueren, niet te proberen alles onmiddellijk te veranderen zonder het mechanisme van het optreden ervan te begrijpen, anders is het misschien niet erg veilig. Hoe verschillende stenen uit een gebouw te verwijderen zonder andere op hun plaats te zetten. Als we terugkomen op de vraag: hoeveel? Individueel. Vaak langer dan een jaar. Het is onmogelijk om de duur van de therapie te voorspellen, omdat het onmogelijk is om te begrijpen wat voor soort verhaal er meestal zal worden verteld, op bewust niveau weet de cliënt zelf niet hoe zijn ontmoeting met zichzelf zal verlopen; Ik kan zeggen dat sommige veranderingen vrij snel beginnen te gebeuren. Dat wil zeggen, je hoeft niet steeds opnieuw te gaan en met niets naar buiten te komen. Als er maandenlang geen beweging is, dan is het de vraag of dit de juiste vorm van therapie is, in hoeverre het mogelijk was om een ​​werkalliantie met de therapeut tot stand te brengen, enzovoort. Het gebeurt vaak dat er in de eerste ontmoetingen sprake is.