Hoe kun je jezelf bevrijden van onnodige gedachten, emoties? Tijd heeft verbazingwekkende eigenschappen: in de kindertijd, wanneer je zo graag volwassen wilt worden en alles zelf wilt doen, nadat je een stuk hebt gewonnen kracht van je ouders, het strekt zich uit als karamel gesmolten in de zon. En het is onmogelijk om te wachten op de langverwachte volwassenheid. In de jeugd versnelt het verstrijken van de tijd - je moet veel levensproblemen oplossen: je eigen grenzen stellen (met jezelf en met belangrijke en niet zo belangrijke anderen), die je onder ogen moet zien. Nieuwe kennis over jezelf en het ontwikkelen van nieuwe manieren om de wereld en jezelf te beoordelen, je moet de stabiliteit behouden wanneer nieuwe sociale eisen naar voren worden gebracht en nieuwe rollen worden aangeboden. Nu herinnert de tijd een auto die nog steeds over een oneffen, hobbelige weg rijdt het bord aan het begin van dit gedeelte van de weg is geel en dus tijdelijk, wat betekent dat de weg voor je glad is en je sneller kunt accelereren (en wachten op deze snelheid brengt nog steeds vreugde)... In het stadium van vroege volwassenheid , het is belangrijk om geen tijd te verspillen en hechte relaties op te bouwen (op voorwaarde dat de persoon al bepaalde kennis over zichzelf heeft en een geïntegreerd beeld van zichzelf), een professionele carrière kiest en nogmaals controleert met wie ik ga en waar metamorfoses met tijdsbesef weer voorkomen: je bevindt je al op de autobaan en het uitvoeren van manoeuvres op de autobaan, zoals stoppen, parkeren, omkeren, is volgens de verkeersregels ten strengste verboden. Nee, het is niet dat het onmogelijk is, maar het is strafbaar. En dan volwassenheid. Godzijdank zijn veel problemen opgelost, er is een lange periode verstreken, we hebben het recht om tegen sommige dingen "helaas" te zeggen en een beetje te vertragen, onze kennis over onszelf, onze behoeften en onze doelen te heroverwegen degenen die zo hard hebben geprobeerd te creëren (aangeven wat we zouden moeten zijn, hoe we met wie moeten zijn en waar we op een bepaald punt in het leven moeten zijn), werken niet langer (en als het wel werkt, merken we steeds vaker de fouten en inconsistenties ervan). De tijd is gekomen om onze eigen routes in welke richting dan ook te creëren. Terwijl we dit alles haastig doormaken, verzamelen we een enorme hoeveelheid informatie: dit is niet alleen kennis over onszelf, over de wereld, het zijn ook vaardigheden, capaciteiten, ervaringen en emoties. , sensaties. En we bevatten ook niet-gereageerde gevoelens, onderbroken dialogen, langdurige of bevroren conflicten - over dit alles willen we schreeuwen, in tranen uitbarsten, ruzie maken, boos worden, aanvallen, de schuld geven... Bang om 'ons gezicht te verliezen', worden we stil, ‘alles onder het tapijt vegen’, en terwijl we onze pony strekken, met vertrouwen in de genezende werking van de tijd, gaan we verder... Niemand leert ons hoe we met interne informatie moeten omgaan, en we archiveren deze op onze eigen manier in honderden van gigabytes, die getrouw worden opgeslagen in onze aanzienlijk beperkte ruimte. Afhankelijk van de situatie kan er per ongeluk of opzettelijk (wanneer het niet meer mogelijk is deze modderstromen in te dammen) op verschillende schaalniveaus worden uitgepakt. Soms maakt het ons blij (Eindelijk bevrijd!), soms maakt het ons boos, verrassend (“Ja, uiteindelijk.. Waarom is dit? Wat is er mis met mij?”), we voelen ons schuldig (“Oh, hoe erg is het geworden uit”) of ze schamen ons (“Hoe kon je? Wij/ik zijn voor jou!”), enz. Hoe dan ook, door alles weg te geven, of door gigantische inspanningen om het binnen te houden, verliezen we de geschiktheid, en als gevolg daarvan vernietigen we onszelf of relaties, waarbij we opnieuw bepaalde emoties ervaren. Misschien gaat het allemaal om de plaatsen waar de archieven zijn opgeslagen : Ik zal een “sterke kast” maken, ik zal alles niet op slot doen, maar met sloten zal alles “ok” zijn. Of ik archiveer alles op een elektronisch medium zodat het geen RAM in beslag neemt en ik zal gelukkig zijn.[/url]En de vraag is niet eens hoe ik er vanaf kan komen of hoe ik het niet kan accumuleren, de vraag gaat eerder over het creëren van een cultuur van milieuvriendelijke houding ten opzichte van zichzelf. Voor dit doel wordt een beroep gedaan op de helpende beroepen van psycholoog, psychotherapeut, enz., waarvan het doel is om hulp te bieden bij het opbouwen van een soort kanaal van zelfregulering, bij het aanleren van selectiviteit in tegenstelling tot omnivoorheid, gevoeligheid in tegenstelling tot alexithymie. (onvermogen om emoties te differentiëren) of anhedonie (onvermogen om te voelen). De kwaliteit van ons leven hangt af van het vermogen om onszelf te horen, op te merken en onze gevoelens te herkennen;een psychologisch zelfhulpmiddel dat voor iedereen beschikbaar is. Vaak ervaren mijn cliënten een gevoel van onverklaarbare angst dat zonder duidelijke reden ontstaat en merkbaar ongemak veroorzaakt. En zo wordt, door de draden van het levensdoek te ontrafelen, de verwevenheid van onafgemaakte gesprekken, onduidelijke relaties, gestopte snikken, afscheid, onuitgesproken en niet-geleefde pijn zichtbaar. De lagen van gebeurtenissen maakten het mogelijk om oprechte ervaringen terzijde te schuiven, maar ze verdwenen niet, ze hielden niet op te bestaan. Elke keer dat ons of iemand die dicht bij ons staat een soortgelijke situatie overkomt, worden deze ervaringen opnieuw wakker, waardoor de angst op de achtergrond toeneemt. En het blijkt dat er een gedachte in ons leeft en ons opsplitst in het heden en het verleden, en dat we niet volledig aanwezig zijn in noch het een, noch het ander. En het is zelfs nog interessanter wanneer sommige mensen, alleen of in groepen, ‘in ons leven’, met ons praten, met ons discussiëren, lesgeven, instrueren, en wij ons in reactie hierop verzetten of naar hen luisteren. We merkten hoe een externe dialoog met een echte persoon verandert in een interne dialoog: ik zei iets niet in werkelijkheid, voelde het niet, begreep het niet, raakte in de war en de externe situatie veranderde in een interne situatie. Er begint emotioneel kauwen, het vasthouden aan de situatie en de emoties die daarmee gepaard gaan, en als gevolg daarvan een uitputtende oorlog met jezelf. Hoe hiermee om te gaan? Hoe geheugen wissen van lang ongebruikte programma's en tijdelijke bestanden? Het allerbelangrijkste is naar mijn mening om hier überhaupt aandacht aan te besteden. Niet om in te pakken, maar om uit te zoeken wat, waar en waar, en dus aan wie, hoeveel, in welke vorm en wanneer uit te geven. Na flink inventariserend werk kun je een keuze maken: ‘het’ in de interne archieven laten staan ​​of deze last achterwege laten. Ik zal stappen beschrijven die, naar mijn mening, het proces van het op orde brengen van zaken enorm zullen vereenvoudigen. Trainen in het bewustzijn van je aanwezigheid op elk moment van het leven, aanwezig zijn ‘hier en nu’. Dit maakt het veel gemakkelijker om je eigen sensaties en gevoelens te onderscheiden. Gevoelens hebben de neiging naar de achtergrond te verdwijnen als ze verband houden met een bepaalde gebeurtenis of situatie en hier en nu worden geleefd. Het gaat om tijdige reactie. Nu loop ik bijvoorbeeld over straat en merk ik..., ik zie..., ik voel..., ik wil..., ik voel me tevreden..., mijn sensaties in het lichaam.. Bevrijding van onafgemaakte relaties door een dialoog aan te gaan met een relatiepartner. Het zou natuurlijk leuk zijn om deze relaties met een echt persoon te verduidelijken, maar als er pogingen worden gedaan en tevergeefs zijn of als de persoon niet langer in ons leven is, dan kunnen we de dialoog met een denkbeeldig persoon opnieuw creëren. Het is zeer wenselijk dat dit proces plaatsvindt in de aanwezigheid van een psychotherapeut die kan helpen bij het opbouwen van een gesprek en die, op basis van de emotionele reacties van de cliënt, observaties van het lichaam en de identificatie van de huidige psycho-emotionele situatie kan ondersteunen en delen staat, analyse van non-verbale, lichamelijke signalen van het onderbewustzijn (zintuiglijk bewustzijn) ( Psychosomatiek en lichaamstherapie" Mark Sadomirsky). We observeren reacties in het lichaam, ons lichaam reageert precies op bepaalde prikkels op zijn eigen manier, het zou goed zijn om deze reacties te leren onderscheiden en begrijpen. Zelfanalyse en reflectie (feedback aan jezelf :) wie ben ik naast een ander. wat wil ik, kan ik dat vragen, wat heb ik nodig, ben ik vrij in mijn manifestaties, leef ik in harmonie met mezelf en met de wereld Eerlijkheid (met mezelf en met anderen). Alles in ons leven verandert, relaties veranderen en wijzelf veranderen. Iets belangrijks wordt eerder, na verloop van tijd, minder relevant en aantrekkelijk. Elke relatie blijft nooit statisch; net als bij een levend organisme vergt het investeringen in energie, tijd en gevoelens. Het ontbreekt ons vaak aan de moed en eerlijkheid om toe te geven dat we terughoudend zijn om energie in welke relatie dan ook te investeren. Relaties strekken zich in de loop van de tijd uit en het wordt voor ons steeds pijnlijker. Wat redt ons? Nou ja, natuurlijk herinneren we ons de goede dingen die er in de relatie zijn gebeurd, en... En we klampen ons nog steviger vast aan de leuning van het rijtuig en passeren (misschien met spijt) ons station. We rennen gewoonlijk weg voor de pijn die gepaard gaat met het scheidingsproces.))).