We weten allemaal hoe beangstigend woede kan zijn. Een persoon die in de macht van deze emotie valt, kan gevaarlijk zijn, vernietigen en letterlijk alles op zijn pad wegvagen. De schaal van emoties van woede bestaat uit verschillende componenten: van milde irritatie, veranderen in woede en vervolgens in woede. Irritatie wordt woede als de woede zich ‘ophoopt’, als we het lange tijd volhouden, zonder te merken dat we al heel lang geïrriteerd zijn. Woede is een complexe, samengestelde emotie. Dat wil zeggen, er zit altijd iets meer achter: een andere emotie, dieper (bijvoorbeeld angst en vaker liefde) of behoefte. We beginnen geïrriteerd te raken als er iets misgaat in het veld (de samenleving, de plaats waar we ons bevinden). Dit is precies hoe irritatie zich manifesteert: een onduidelijk ‘niet goed’, ‘fout’. Het is erg belangrijk voor ons om naar dit signaal van ons lichaam te luisteren (en de emotie van irritatie manifesteert zich, zoals alle emoties, in het lichaam, meestal als hoofdpijn) en onszelf af te vragen: wat vind ik nu meestal niet leuk? we worden boos als onze grenzen worden overschreden, dat wil zeggen dat iemand geen aandacht heeft voor ons interne territorium, onze innerlijke wereld - er kritiek op heeft, ons niet opmerkt, zich grof opdringt met vragen, opmerkingen, ongepaste grappen of zelfs fysiek. Woede wordt onmiddellijk wakker en geeft signalen - dit kan mij niet overkomen, dit moet worden gestopt of veranderd! Het is onze taak om te begrijpen wat er mis is in het veld en een manier te vinden om dit aan anderen te communiceren, aan degenen die onze grenzen overschrijden. Tegelijkertijd is het belangrijk om een ​​manier te vinden die bij jou en de situatie past - door direct te zeggen (als dit mensen zijn met wie het veilig is om je open te stellen), de traumatische situatie te verlaten, weg te duwen, enz. Meestal veel Er ontwaken gevoelens op deze plek - is het gepast om te zeggen dat ik het koud heb, als alle ramen open zijn en alles in orde is? Misschien lijkt het mij dat ik dit helemaal niet wil? mijn gevoelens zijn niet zo belangrijk, waarom zou ik me druk maken – ik zal het overleven! het maakt de mensen niet uit, niemand zal naar mij luisteren! Waarom zou u ieders humeur bederven met uw beweringen? enzovoort. Dit is hoe we onszelf waarde, belang en vertrouwen ontzeggen. Maar de woede gaat niet weg, hij kruipt naar binnen, laat zich één, twee, tien keer voelen, stapelt zich op en schiet naar buiten in de vorm van hartstocht, wanneer elk kleinigheidje een trigger is. En... kinderen worden op het achterhoofd geslagen, hun eigen ledematen worden gebroken door agressie die op henzelf is gericht, en niet op degenen die dat wel zouden moeten doen, of zoals in de grap - 'deze stemming verdwijnt, kan ik je hond schoppen Samenvattend: je hoeft je woede niet te beheersen als je die op tijd uit, in een vorm waarin we maar een beetje geïrriteerd zijn en mensen ons goed kunnen horen. Het is waarschijnlijk de moeite waard om woede te beheersen, omdat het destructief en gevaarlijk is voor jou en anderen, maar het beheersen van woede zal je niet redden van de belangrijkste behoefte: jezelf liefhebben, horen en opmerken..