Als we het hebben over de preventie van alcoholisme en drugsverslaving, is het belangrijk om de aard van deze ziekten te begrijpen. En het is bekend dat het spirituele aspect van deze ziekte een verschuiving is in de spirituele focus van een persoon van zijn ware, interne waarden naar relaties met een subject, met een extern object jongere rijst de vraag: heeft hij, deze persoon waarden? En was de eerste waarde die hij koos niet een chemische stof? En als dat zo is, dan is het misschien de moeite waard om deze jongeman kennis te laten maken met welke andere waarden er in het leven zijn? Met het feit dat een persoon een aantal behoeften heeft. En dat mensen, in plaats van op natuurlijke wijze aan deze behoeften te voldoen, vaak voor stoffen kiezen. Of geen middelen, maar bijvoorbeeld spelen op de computer of iets anders. Misschien is dit het begin van verslavingspreventie, bij het leren kennen van levenswaarden heb ik het nu over die jongeren die nog niet zijn begonnen met gebruiken. Degenen die al zijn gaan gebruiken, hebben revalidatie nodig, er is al iets met hen gebeurd. Sommige veranderingen waardoor ze de keuze hebben gemaakt om te gebruiken. En degenen die zogenaamd 'normale jongens' zijn, besteden er meestal weinig aandacht aan - ik heb een normaal kind, alles is in orde, nee, nee, hij gebruikt niet, hij doet aan sport , hij studeert goed, hij heeft goede vrienden en zo... De aandacht voor zulke kinderen vervaagt op de een of andere manier geleidelijk. En dan (natuurlijk niet altijd, maar...!) gebeurt het dat ouders of sommige familieleden komen er plotseling achter: “oh, mijn kind blijkt problemen te hebben!”... En het is volkomen onduidelijk hoe dit is gebeurd! Het is als een ‘blinde vlek’ voor ouders. De afgelopen twintig jaar ben ik meer betrokken geweest bij de rehabilitatie van verslaafden dan bij de preventie, maar ik denk dat preventie gaat over het introduceren van iemand in wat het leven is. Waar bestaat het uit? Welke waarden heeft ze, welke hobby’s heeft ze? Wat zijn jouw doelen in dit leven? Hoe deze te bereiken? Om erachter te komen wat een jongeman eigenlijk wil van dit leven, vraag ik jonge mensen vaak: 'Wat wil je worden?' Nou, je kunt natuurlijk 'een astronaut' horen. Nou, het is als een grap: - Wat wil je worden? - Hoe heet je? - Maar er zijn meestal geen duidelijke antwoorden. Vaak gaat het gesprek over materiële waarden: - Ik wil veel geld - Ik wil een goede auto.... Ik kan me niet herinneren (dat wil zeggen, dit betekent niet dat zoiets niet bestaat) dat iemand dat doet. antwoord bijvoorbeeld: "Ik wil dokter worden en mensen behandelen, dit voordeel brengen." Nee, iemand wil dokter worden, bijvoorbeeld een tandarts, omdat - nou ja, het is duidelijk: het is winstgevend, het is prestigieus, het is winstgevend. Of een gynaecoloog daar. Omdat het ook winstgevend is enzovoort. Of omdat mijn ouders dokters zijn, en zij zullen helpen, maar op deze manier is het gemakkelijker... Nu onderwijs... Ik wil niet op dit “dunne ijs” van kritiek op het onderwijs stappen, maar... ik geloof dat het doel van onderwijs tenslotte is om een ​​persoonlijkheid te onderwijzen en iemand te laten zien in wat voor soort leven hij terechtkomt, welke moeilijkheden hij zal tegenkomen en hoe hij die kan overwinnen…