Als het je lukt om van binnen te veranderen, zijn externe veranderingen onvermijdelijk. Verander jezelf door vreugde. Binnenkort zul je interessante en opwindende ontdekkingen vinden die gehinderd werden door jouw methoden van beperking. Als deze beperkingen één voor één worden opgeheven, zul je gelukkiger, helderder, meer ontspannen en vrediger worden. We kunnen nu vrijheid en geluk vinden. Het is niet nodig om te wachten tot ze in de verre toekomst naar ons toekomen als we hard werken om ze te verdienen of ons er op wonderbaarlijke wijze op voorbereiden. We hebben een reden om nu gelukkig te zijn en van het leven te genieten! Harmonie en absoluut geluk zijn voor iedereen natuurlijke toestanden, maar een typische weekdag verloopt voor de meeste mensen anders. We worden wakker, kruipen uit bed en voordat we zelfs maar naar de badkamer gaan, beginnen we ons zorgen te maken of te plannen wat er gedurende de dag zal gebeuren. Het beetje energie dat we tijdens de slaap hebben verzameld, verbruiken we al – als we dat überhaupt al zouden kunnen doen. Daarna gaan de meesten aan het werk; openbaar vervoer, mensenmassa's en tijdverlies in files dragen bij aan extra stress. Maar als we eindelijk op ons werk aankomen, beseffen we dat we er niet blij van worden, en dat de komende taken ons alleen maar verdrietig maken. De hele dag kijken we eindeloos op de klok, in afwachting van onze lunchpauze of het einde van de werkdag. We communiceren met collega's - soms tot wederzijdse vreugde, soms niet. En omdat we er zeker van zijn dat we geen invloed kunnen uitoefenen op wat er gebeurt of op onze houding ten opzichte ervan, duwen we onze emoties dieper en blijven we op volle snelheid vooruit rennen. Aan het eind van de dag storten we in van vermoeidheid als gevolg van de voortdurende blokkering van onze emoties eigen gevoelens. Misschien dwalen we naar de dichtstbijzijnde bar om met vrienden rond te hangen, te eten, drinken en naar het nieuws te kijken – wat onze stress alleen maar vergroot – in de hoop onze gevoelens te verdoven. Soms verbetert ons humeur hierna, maar de gevoelens verdwijnen nergens, ze gaan nog dieper naar binnen. We zijn net stoomboten met de veiligheidsklep gesloten, en het kost enorm veel energie om te voorkomen dat het deksel eraf blaast. Als we eindelijk thuiskomen bij een man, vrouw en kinderen die graag met ons over de dag willen praten, hebben we niet eens de energie om naar hen te luisteren. We zetten een masker van amusement op en verliezen dan ons geduld over iets kleins. Het hele gezin bezet de ruimte naast de tv tot het tijd is om naar bed te gaan. En de volgende ochtend herhaalt alles zich volgens hetzelfde scenario. Het ziet er somber uit, nietwaar? En pijnlijk bekend? Uw script kan op sommige details verschillen; laten we hopen dat hij vrolijker en vrolijker is dan het schilderij. Misschien verblijft u thuis met kleine kinderen. Misschien heeft u geen baan en lost u de meeste problemen telefonisch of via internet op. Misschien ben je een kunstenaar. En toch is de trend hoogstwaarschijnlijk vergelijkbaar. De smalle sleur waarlangs we ons vreugdeloos voortbewegen, wordt in de loop van de tijd dieper en dieper, en uiteindelijk beseffen we dat we er niet uit kunnen komen. Maar dat is niet zo. Er is een uitweg. Is het je ooit opgevallen hoe mensen hun adem inhouden als ze van streek zijn? Tijdens het ademhalingsproces wordt volledige in- en uitademing van lucht voorkomen door onopgeloste problemen en de herinnering daaraan. Veel mensen behouden een constante spanning in hun spieren, waardoor ze niet volledig kunnen ontspannen. Onopgeloste of onderdrukte emoties zijn de oorzaak van verschillende kwalen. Maar waarom lopen we dood? Wanneer we emoties onderdrukken, in plaats van alle gevoelens volledig te ervaren zodra ze zich voordoen, stapelen ze zich op en veroorzaken ze ongemak. Door emoties te vermijden, laten we ze niet door ons heen gaan, en dit is niet goed. Veel mensen verliezen na verloop van tijd het natuurlijke vermogen om zichzelf van emoties te bevrijden, hoewel we dit in de kindertijd automatisch en onbewust doen, maar naarmate we ouder worden, hoe hardnekkiger ouders, leraren, vrienden en de maatschappij ons van haar afwenden. En wij.