Zelfs de kalmste ouder kan zichzelf niet inhouden en tegen zijn kind schreeuwen. Ik vind dit onderwerp zeer relevant omdat ik het vaak tegenkom tijdens mijn werk als praktiserend kinderpsycholoog. Kinderen en tieners praten hierover, en ouders geven vaak toe dat ze niet altijd met hun emotionele toestand om kunnen gaan en barsten in schreeuwen uit tegen hun kind. Vandaag zal ik vertellen hoe je met jezelf om kunt gaan, zodat je niet iets doet waar je later spijt van krijgt en jezelf de schuld geeft van wat er is gebeurd. Als je een volwassene neemt en onvoorspelbaar en krachtig tegen hem begint te schreeuwen, dan wordt hij automatisch verstrooid Veronika Stepanova 4 manieren om jezelf tegen te houden en niet te gaan schreeuwen: Schreeuw tegen jezelf, niet tegen het kind. Geef het kind niet de schuld van wat er is gebeurd, maar deel en uit uw gedachten en gevoelens. Het gebruik van het voornaamwoord ‘ik’ in plaats van ‘jij’ in woorden. Ik ben boos, ik voel me slecht, ik ben 'boos' en ik ben 'boos'. Deze woorden zullen uw kind niet zo erg beledigen en pijn doen. Houd uw irritatie in de gaten en waarschuw anderen ervoor. Ik ben nu erg boos en ik wil heel graag schreeuwen, wat moet ik doen? Door uw kind om advies te vragen, kan uw kind u vertellen hoe u met huilen om kunt gaan. Als je bijvoorbeeld tegen een kussen schopt of papier scheurt, kun je jezelf nog steeds niet inhouden en beginnen te schreeuwen, dan kun je zelfs in dit stadium van alles een grap maken en de intensiteit van je schreeuw verminderen. Het vrijkomen van emoties zal worden verminderd, je zult het kind niet bang maken en hem hoogstwaarschijnlijk niet verwonden. Gebruik de kindermethode om met woede om te gaan, je moet op de grond gaan liggen of gaan zitten en diep gaan ademen. Je zult het niet geloven, maar dit helpt enorm. Probeer het eens. Als niets je helpt of als je niet met jezelf om kunt gaan. Als je van streek bent, vertrapt, je machteloos voelt en niet in staat bent om op eigen kracht te veranderen, dan nodig ik je uit bij mij thuis voor overleg. Ik heb deskundige ervaring met het oplossen van dit probleem. Er zijn positieve gevallen met een positieve dynamiek bij het oplossen van zulke moeilijke problemen. Ik heb niet alleen praktijkervaring als kinderpsycholoog, maar ook in het begeleiden van ouders. Kinderen raken vaak niet getraumatiseerd door de gebeurtenis zelf, maar door de reacties van hun ouders en mensen om hen heen. Zorg voor jezelf en je kinderen. Welke manieren ken jij? Denkt u dat het traumatisch is als een kind schreeuwt??