Schuldig zonder schuldgevoel. Het lijkt alsof ik niets heb gedaan, maar het schuldgevoel dwaalt al door mijn lichaam. En op de een of andere manier voel je je er niet prettig bij. Waar komt dit schuldgevoel vandaan? Meestal vanaf de kindertijd. Zoals bij veel van onze problemen is het ook niet mijn doel om iemand te vinden die de schuld kan krijgen of om kinderen tegen hun ouders op te zetten. Het gaat mij meer om het fenomeen van schuldgevoelens zonder reden. Als iemand zo'n schuldgevoel heeft, is het gemakkelijker om hem onder controle te houden, hij is gehoorzamer. Hij doet niets stoms. Hij gedraagt ​​zich fatsoenlijk en maakt zijn ouders niet te schande in het bijzijn van mensen. Over het algemeen een geweldig kind. Maar de prijs voor zo'n lief kind is een schuldgevoel. Het kind is bang om iets te doen of op de een of andere manier de psychologische rust van zijn ouders te verstoren. Als gevolg daarvan leert hij een schuldgevoel bij zichzelf op te wekken voor dingen die hij nog niet heeft gedaan en als gevolg daarvan. Hij doet niets. Hij wordt gehoorzaam en zonder initiatief. In de diepte van dit schuldgevoel schuilt ook een gebrek aan acceptatie van zichzelf, iemands interesses en verlangens. Als je weet wat je wilt, zal het immers moeilijk zijn om een ​​brave jongen of een braaf meisje te zijn. Daarom lijken kinderen zichzelf en hun 'ik' in de steek te laten ter wille van volwassenen. En alles zou goed komen, maar dit ligt vast in de manier waarop ze hun leven leiden. En zo komt een persoon in de volwassenheid en begint te lijden en te lijden. Hij raakt verdwaald in een enorme wereld. Er wordt hem verteld om te doen wat je wilt, het initiatief te nemen, maar hij is vergeten hoe hij dat moet doen. En elke poging is marteling, waarbij het belangrijkste en meest onaangename een enorm schuldgevoel is, het is niet duidelijk waarom zulke mensen ergens in het midden vastlopen. Ze zijn blij zichzelf te realiseren. Maar ze weten gewoon niet hoe ze moeten doen wat jij wilt. Ze hebben ook richtlijnen nodig, iemand om naar op te kijken of iemand om zichzelf mee te vergelijken en hun gevoel van eigenwaarde hierop te bouwen. De verwarring is ongelooflijk, emoties, gedachten en daden lopen door elkaar en het lijkt erop dat er geen uitweg is, maar het leven gaat op, zoals ze zeggen, “de klok tikt.” En wat nog meer niet prettiger en zelfs sterker is, is het schuldgevoel dat je niet voldoet aan de verwachtingen die de oudere generatie aan je heeft gesteld Om van het schuldgevoel af te komen, moet je veel en nauw samenwerken, alleen of met een psycholoog. Gewoon je ouders vergeven of ze alle klachten geven en hen de schuld geven van je problemen in het leven, zal niet veel helpen. Hier moet je meer werken aan je relatie met jezelf. Haal jezelf terug, hoe vreemd het ook klinkt. Breng je 'ik' terug, die ooit ter wille van anderen op de achtergrond werd geplaatst. Auteur Aliev Andrey - Psycholoog online