Traditionele classificatie verdeelt emoties in positief, positief en negatief, negatief. Over het algemeen is het correct en nuttig, maar het vereist enige verduidelijking. Het zijn niet de emoties zelf die positief of negatief zijn, maar hun invloed op het gedrag, op de menselijke activiteit, de mate van gevolgen die ze veroorzaken, evenals de indruk die ze maken. Een bepaalde emotie kan dus als positief of negatief worden geclassificeerd. afhankelijk van de vraag of welke impact het heeft op intrapersoonlijke processen en processen van interactie tussen het individu en de directe sociale omgeving, dat wil zeggen in hoeverre het de aanpassing van een persoon in een bepaalde situatie helpt of belemmert worden vaak als negatief of negatief geclassificeerd. Maar tegelijkertijd is het bekend dat bijvoorbeeld een uitbarsting van woede kan helpen de persoonlijke waardigheid te beschermen, de persoonlijke integriteit te behouden en sociaal onrecht te corrigeren. Hoewel ongerechtvaardigde, grondeloze uitbarstingen van woede of angst tot negatieve gevolgen kunnen leiden, zowel voor de persoon die deze emoties ervaart als voor zijn omgeving, kan vreugde ook tot dezelfde gevolgen leiden als deze gebaseerd is op leedvermaak of als de vreugdevolle ervaring wordt geassocieerd met buitensporigheid spanning. Zo'n 'positieve' emotie als nieuwsgierigheid kan gepaard gaan met een verscheidenheid aan activiteiten - van seksueel geweld tot artistieke creativiteit. Welke emotie een persoon ook ervaart - krachtig of nauwelijks uitgedrukt - het veroorzaakt altijd fysiologische veranderingen in het lichaam, en deze veranderingen zijn soms zo. ernstig dat ze niet genegeerd kunnen worden. Natuurlijk zijn somatische veranderingen bij afgevlakte, onduidelijke emoties niet zo uitgesproken - zonder de drempel van bewustzijn te bereiken, blijven ze vaak onopgemerkt. Maar je moet het belang van dergelijke onbewuste, subliminale processen voor het lichaam niet onderschatten: de duur van de blootstelling aan een emotie onder de drempel kan erg lang duren. De stemming wordt meestal gevormd onder invloed van precies zulke emoties. Langdurige negatieve emoties van zelfs gematigde intensiteit kunnen uiterst gevaarlijk zijn en uiteindelijk zelfs leiden tot lichamelijke of geestelijke stoornissen. Onderzoeksresultaten op het gebied van de neurofysiologie suggereren dat emoties en stemmingen het immuunsysteem beïnvloeden en de weerstand tegen ziekten verminderen. Als iemand langdurig last heeft van woede, angst of depressie – ook al zijn deze aandoeningen mild – is de kans groter dat hij een acute luchtweginfectie, griep of een darminfectie krijgt. Iedereen weet dat dit virale ziekten zijn, maar de veroorzakers van deze ziekten zijn altijd in het lichaam aanwezig. En als chronische stress en langdurige ervaring met negatieve emoties het immuunsysteem verzwakken, biedt het lichaam hen een gunstige bodem voor voortplanting en pathogene invloed. Hier is nog een voorbeeld: onderzoek naar de persoonlijkheidskenmerken van patiënten die lijden aan maagzweren, darmzweren en chronische ulcera colitis hebben aangetoond dat deze individuen worden gekenmerkt door angst, prikkelbaarheid, hypersociale prestaties, een pijnlijk plichtsbesef en het naleven van ethische normen. Er is zeker iets om over na te denken. De invloed van emoties op een persoon is dus gegeneraliseerd, maar elke emotie heeft zijn eigen impact. Menselijk gedrag is gebaseerd op emoties; ze activeren en organiseren iemands perceptie, denken en ambities. Emoties kunnen de perceptie van de wereld om ons heen verduisteren of kleuren met felle kleuren, de gedachtegang in de richting van creativiteit of melancholie veranderen, bewegingen licht en soepel maken of, omgekeerd, onhandig. Emoties hebben een directe invloed op de perceptieprocessen, filteren de informatie die een persoon via de zintuigen ontvangt, interfereert actief met het proces van de daaropvolgende verwerking. En ten slotte verbergen positieve emoties een breed scala aan genezende krachten, die beide van toepassing zijn.