Van de auteur: Gepubliceerd in de collectie: Ruimte voor kunstzinnige therapie: zat. Wetenschap Kunst. / K. - 2011, Vipusk 1(3), pp. 124-132 Dromen zijn altijd het belangrijkste onderdeel van het menselijk leven geweest, er zijn altijd tolken, droomboeken en interpretatietradities geweest. In de eenvoudigste stammen luisterden wijzen (oudsten, sjamanen, genezers) aandachtig naar alle verhalen over dromen. Een systeem voor het decoderen van de tekst van een droom werd van generatie op generatie doorgegeven, en de ervaring van voorgangers maakte het mogelijk een zeer reële overlevingspraktijk op te bouwen: een strategie voor de behandeling van de lijder, oorlogstactieken met vijanden en timing van het planten . Er werd bijzondere aandacht besteed aan de dromen van de leiders: hun dromen konden volgens de legende vertellen over de noodzakelijke acties voor de hele gemeenschap. Voor de primitieve mens waren dromen een heilig onderdeel van het menselijk leven en de samenleving, een bewijs van de manifestatie van hogere machten. In die tijd was er een geloof dat de ziel van een persoon in een droom naar voren komt en door de onzichtbare werelden reist en daar mystieke ervaringen opdoet. In het oosten is de wetenschap van dromen de afgelopen millennia vrijwel onveranderd gebleven. In India is het werken met dromen een integraal onderdeel van de Vedische astrologie. In China vormt de oudste verhandeling van keizer Huang Di, ‘Het droomboek van de Gele Keizer’, die 4,5 duizend jaar geleden leefde, nog steeds de basis voor de interpretatie van dromen. Tibetaanse tradities zijn even oud als diepgaand [5]. De ontwikkeling van de westerse beschaving heeft de positie van dromen in de levens van mensen enigszins veranderd. Dromen werden beschouwd als een boodschap van de goden (in het oude Egypte) of als een duivelse obsessie (de Babyloniërs en Assyriërs geloofden dat nare dromen werden gestuurd door demonen en geesten van de doden). In Egypte geloofde men dat dromen ziekten konden genezen, iemand konden helpen kracht te verwerven en nieuwe vermogens in zichzelf te ontdekken. In de cultus van de godin Isis was de praktijk van het genezen van dromen in de tempel wijdverbreid. Andere volkeren gebruikten soortgelijke genezingsmethoden. Alle oude heersers hadden adviseurs bij zich die de verborgen betekenis van nachtvisioenen moesten onthullen. Verhalen die verband houden met dromen zijn te vinden in alle oudste en heiligste boeken van de mensheid (het Gilmash-epos, de Bijbel, de Talmoed, de Thora, de Koran). Een veel geciteerd gezegde uit de Thora is: “Ons leven ontwaakt in een droom.” Een citaat uit de Talmoed is ook een leerboek geworden: “Een droom die zonder interpretatie wordt achtergelaten, is als een brief die niet is gelezen.” In de Heilige Koran wordt slaap op negen plaatsen genoemd. In de Bijbel nemen dromen ook een belangrijke plaats in in de communicatie tussen de mens en God. Het lot van Jozef wordt, net als het pad van Christus, met behulp van dromen op splitsingspunten geleid. In het boek 'Job' wordt het doel van dromen verduidelijkt: 'God spreekt één keer en, als ze het niet opmerken, een andere keer: in een droom, in een nachtvisioen, wanneer de slaap op mensen valt, terwijl ze op bed liggen te dommelen. Dan opent Hij iemands oor en drukt Zijn instructie in om iemand van elke onderneming af te leiden en trots van hem weg te nemen, om zijn ziel uit de afgrond te leiden en zijn leven ervoor te zorgen dat hij niet door het zwaard wordt getroffen” (Job 33:14). Oude Griekse filosofen openden het tijdperk van de rationele studie van dromen. Artemidorus (2e eeuw na Christus) systematiseerde in het droomboek "Oneirocriticism" Griekse, Egyptische en oosterse interpretaties van de symboliek van dromen. Plato geloofde dat basisverlangens tot uiting komen in dromen (dialoog “On Love”). Aristoteles betoogde in zijn verhandelingen ‘Over slaap’ en ‘Over profetische dromen’ dat dromen het resultaat zijn van specifieke hersenactiviteit. Diogenes geloofde dat dromen over het algemeen zinloos zijn en geen betekenis hebben. Lucretius Carus betoogde in zijn gedicht ‘Over de aard van de dingen’ dat dromen de ideeën reproduceren die de dromer tijdens zijn wakkere ervaring ervaart, en daarmee de dagelijkse realiteit op een bijzondere manier weerspiegelen [2]. een fysiologische manifestatie van lichamelijkheid, die wetenschappelijke aandacht niet waard is. Z. Freud weerlegt in zijn werk "The Interpretation of Dreams" dit standpunt. “Dromen is een volwaardig mentaal fenomeen. Het is de vervulling van verlangen. Het kan worden opgenomen in de algemene keten van begrijpelijkmentale verschijnselen van het wakende leven. Het werd gebouwd met behulp van uiterst complexe intellectuele activiteit”, schreef Freud in zijn werk [4, p. 150]. Het fundamentele werk van deze wetenschapper zette de hele wereld van de Victoriaanse cultuur van die tijd op zijn kop en was werkelijk revolutionair voor het bewustzijn van duizenden mensen. Dromen hebben een betrouwbare plaats gekregen in de westerse cultuur en ruimte voor onderzoek door aanhangers van de psychoanalyse. Moderne psychotherapie is een opvolger van de eeuwenoude cultuur van praktisch werken met dromen, dus de psychotherapeut heeft behoefte aan brede kennis op het gebied van cultuur, symboliek en geschiedenis. Nu zijn er een aantal psychologische concepten die de praktijk van slaaptraining organiseren (moderne psychoanalyse, Gestalt, ontpsychologie, enz.). Voor kunsttherapeutisch werk is het conceptuele platform van C.G. Jung echter het meest toepasbaar. “Het droomwoord is niet beperkt tot conceptuele interpretaties, omdat het droomwoord geen concept is. Dit is een beeld dat voortkomt uit de verbeelding, en het woordenboek betekent dat de aanduiding van een woord slechts een deel is, iets dat algemeen bekend is”, meent de post-Jungiaan D. Hillman [6, p.9]. Zo draagt ​​de studie van dromen door de multimodale belichaming van mentale beelden in de kunsttherapie bij aan de hereniging van ongelijksoortige delen van de ervaring. Dit is hoe de praktijk van therapeutisch werken met dromen in de moderne wereld feitelijk werd opgericht. De volgende stap in deze richting was het werk van K.G. Jung [8] en zijn volgelingen, die het mogelijk maakten de diepe lagen van de slaap te analyseren die verband houden met tijdloze droomplots. Wat zijn de belangrijkste aantekeningen die je moet gebruiken als een cliënt een droom rapporteert? K.G. Jungs model van de psyche [2, p. 78] (het identificeren van de niveaus van het onbewuste) stelt de therapeut in staat een droom te zien als een tekst met meerdere lagen, waarvan alle elementen op verschillende niveaus een ander geluid krijgen. Dankzij zo'n brede visie kan de therapeut de cliënt ertoe aanzetten het kanaal van bewustzijn van de werkelijkheid uit te breiden en nieuwe betekenissen in het beeld van het Zelf te integreren. Een droom is in de eerste plaats diagnostisch materiaal. Zoals bekend neemt een persoon de werkelijkheid (zowel intern als extern) op een enigszins beperkte manier waar, waarbij hij sommige processen en verschijnselen 'niet opmerkt'. Door deze vervorming (de omvang ervan) kan hij niet adequaat reageren op zijn levenssituatie, wat aanleiding geeft tot mentale stress (minder of meer). Een droom weerspiegelt, net als een spiegel, op een emotieloze manier alle elementen van de werkelijkheid. “Hier komen we bij het gebruik van droomanalyse een belangrijk feit tegen: een droom beeldt een interne situatie af, waarvan het bewustzijn de realiteit helemaal niet of met tegenzin herkent. ...Dat wil zeggen: ik zie een diagnostisch nuttig feit in een droom”, schrijft C.G. Jung bij deze gelegenheid [7]. Het presenteren van een droom is een van de belangrijkste werkpunten in de therapie. Zoals uit recent onderzoek blijkt, bestaat de uitwisseling van informatie tussen mensen slechts voor 15-20% uit woorden, blikken en gebaren. De rest van de informatiestroom heeft interactie op het niveau van het onbewuste, en kan zowel helend als agressief zijn. Volgelingen van grote leraren wijzen vaak op een verandering in de mentale toestand op het gebied van direct contact met laatstgenoemde. Dit alles wijst eens te meer op de noodzaak van voortdurend en diepgaand werk van de psychotherapeut aan zijn eigen problemen, waardoor de cliënt het noodzakelijke niveau van veiligheid wordt gegarandeerd ten opzichte van de ‘film in het hoofd van de therapeut’. Uiteraard hebben we het er niet over dat de therapeut een emotieloze robot wordt. De taak van de therapeut is om intense affecten in iemands leven te verwerken die het bewustzijn kunnen ‘uitschakelen’, terwijl men zich in een actief empathisch proces bevindt. C. G. Jung [7] geeft commentaar op dit standpunt: “Aangezien dromen informatie verschaffen over het verborgen innerlijke leven en componenten van de persoonlijkheid onthullen die in het dagelijks leven alleen maar neurotische symptomen betekenen, kan de patiënt niet alleen bewust, maar ook onbewust worden behandeld.” De aanwezigheid van dialoog op het niveau van het onbewuste komt tot uiting in de verschijning in dromencliëntfiguur van de therapeut: “De meest actuele verlangens en conflicten uit het verleden richten zich uiteindelijk op de persoonlijkheid van de therapeut” (Rout S. [3]). Ook de bewuste houding van de therapeut in de psychotherapie en zijn hermeneutische vaardigheden zijn van belang. “Het gevaar van een eenzijdig begrip is juist dat de arts een oordeel velt over de betekenis van een droom op basis van een vooropgezette mening die overeenkomt met een theorie of zelfs in wezen waar is. Maar het zal de vrijwillige toestemming van de patiënt niet ontlokken en is daarom praktisch onjuist; Het is ook onjuist omdat het anticipeert op de ontwikkeling van de patiënt en daardoor verlamt. De waarheid kan niet bij de patiënt worden ingeprent, terwijl we alleen zijn hoofd aanspreken, hij moet deze waarheid zelf bereiken - dan zullen we het hart bereiken, dat dieper inwerkt en een sterker effect heeft”, waarschuwt K.G. Jung [7]. De wetenschapper stelt voor om alle theorieën en concepten te vergeten en zoekactiviteiten uit te voeren: luisteren, afvragen, zoeken, vinden. De basis van het werken met slaap is vertrouwen in de wijsheid van de psyche als geheel, wat een loyale houding veronderstelt ten opzichte van de mogelijkheden van de cliënt om nieuwe betekenissen te integreren. Het is ook noodzakelijk om er rekening mee te houden dat slaap altijd compensatie is. “Bij praktische interpretatie kunnen we altijd de vraag stellen: welke bewuste houding wordt gecompenseerd door deze droom?” – K.G. Jung trekt onze aandacht [7]. In feite hebben we het over hoe een droom de mentale homeostase van het individu reguleert. Als de bewuste houding elementen van overdrijving of understatement bevat (relaties, betekenis, belang, spanning), dan compenseert de droom dit kenmerk met de tegenovergestelde neiging. De psychotherapeut moet ook de bewuste houding van de cliënt begrijpen, de context van hun vorming: “Net zoals het voor het interpreteren van een droom noodzakelijk is om nauwkeurige kennis te hebben van de overeenkomstige bewustzijnshouding, zo is het met betrekking tot de symboliek van een droom belangrijk rekening te houden met filosofische, religieuze en morele overtuigingen. In de praktijk is het nuttiger om de symboliek van dromen niet semiotisch te beschouwen, d.w.z. als een teken of symptoom van blijvende aard, maar als een echt symbool, d.w.z. uitdrukking van een inhoud die nog niet door het bewustzijn wordt herkend en conceptueel geformuleerd is, en die correleert met een bepaalde bewustzijnshouding”, schrijft C.G. Jung [7]. Bovendien is een droom zelf een multidimensionaal fenomeen, waarin er een oneindig aantal betekenissen en betekenissen is, zowel voor de dromer zelf als voor andere mensen. Elk nieuw contact ermee onthult, net als met een kunstwerk, andere facetten en kwaliteiten die voorheen voor ons verborgen waren. Daarom kan dezelfde droom vele malen voorkomen in psychotherapeutisch werk. Zowel de cliënt als de therapeut kunnen een terugkeer naar deze situatie initiëren. C.G. Jung, die meesterlijk met dromen werkte, roept uit: ‘De aard van dromen op zichzelf is duidelijk, ze komen precies overeen met de ware stand van zaken. Als je naar zulke dromen kijkt in de volgende fase van de behandeling of zelfs jaren later, grijp je vaak naar je hoofd: hoe kon je zo blind zijn? [7]. Als de therapeut effectief is in het psychotherapeutische proces, veranderen het leven, zijn welzijn en zijn dromen van de cliënt: “Veel mensen nemen therapeutische vooruitgang serieuzer als ze veranderingen in hun dromen zien” (Rout S. [3]). Psychotherapeutisch werk met dromen moet groeien van het niveau van woorden naar de praktijk van het dagelijkse leven van de cliënt. “De ideeën en beelden uit onze dromen moeten in onze emoties terechtkomen, in ons spierweefsel, in de cellen van ons lichaam. En dit vereist fysieke actie. Elke fysieke handeling wordt vastgelegd op het diepste niveau van de ziel”, schrijft R. Johnson [1, p. 102]. In de kunsttherapie kan dit postulaat worden gerealiseerd door elke vorm te kiezen om de droom te belichamen (tekenen, zingen, boetseren, spelen, enz.). In dit stadium van de therapie is er vaak behoefte aan een individueel ritueel, een symbolische handeling die uiteenlopende delen van ervaringen verbindt met de levende structuur van het leven. De volgende stap bij het werken met dromen is het duidelijk maken welke veranderingen de cliënt precies bereid is in zijn echte leven aan te brengen in verband met de nieuwe betekenissen die in de droom worden onthuld. Literatuur: Johnson R. Dromen en fantasieën. Analyse en gebruik / Robert