Ons leven is onze perceptie van de wereld. Dit zijn onze emoties, gevoelens en ervaringen. Dit alles is een reactie op hoe we contact maken met de buitenwereld, onszelf, onze innerlijke wereld. Dit bepaalt de tevredenheid of teleurstelling over ons leven: of we het nu gelukkig of dramatisch ervaren, of het leven moeilijk of gemakkelijk voor ons is. Kortom: de kwaliteit van ons contact is de kwaliteit van ons leven. Vaak is een persoon zich niet bewust van het proces van zijn contact: contact met de wereld, de natuur, mensen, contact met verschillende dingen om hem heen. Een persoon maakt niet alleen contact met onderwerpen, maar ook met alles om hem heen. Ook levenloze voorwerpen zijn de contactpersoon. En ook hier is de kwaliteit van dit contact belangrijk. Contact wordt uitgevoerd via perceptiekanalen, dat wil zeggen dat het tactiel, visueel of auditief kan zijn. Contact vindt ook plaats via geur-, spraak- en non-verbale lichaamssignalen. De vorming van een integrale lichaamsstructuur hangt af van de kwaliteit van deze processen. Een mens kan luisteren maar niet horen; kijk maar zie niet; aanraken maar niet voelen. De lichaamsstructuur van een persoon verzendt informatie over emotionele ervaringen. Het kan echter zijn dat dit niet wordt gerealiseerd. Maar onbewustheid sluit de invloed van de lichaamsstructuur op contact niet uit. Zoals al bekend is, beginnen emotionele ervaringen vanaf de geboorte van een persoon. Het contact met de wereld begint zodra de baby geboren is. Zijn kennis van de wereld wordt gevormd door zijn perceptie en de emotionele lading die wordt overgebracht door zijn omgeving, en specifiek door zijn moeder. De manier waarop ze reageert op haar baby, op zijn manifestaties en op zijn behoeften, geeft hem kennis over de wereld om hem heen en over zichzelf. Het hangt ervan af of het kind de wereld als vijandig zal accepteren, waar hij zichzelf voortdurend moet verdedigen en oppassen dat hij zich niet inspant, of zich openstelt, waar vertrouwen, kalmte en ontspanning zal zijn. Dankzij deze ervaring bouwt een persoon vanaf de geboorte zijn relatie op met de wereld om hem heen. Het kind heeft weinig ervaring en mogelijkheden om zijn omgeving, waarvan hij afhankelijk is, te beïnvloeden. Het lichaam van het kind onthoudt deze ervaring en vormt zo zijn lichaamsstructuur verder. Als deze ervaring vaak positief is, wordt het lichaam harmonieus gebouwd. Als deze ervaring negatiever is (de moeder is agressief, geïrriteerd, schreeuwt of onverschillig, koud, passief en negeert de behoeften van het kind), dan zal het lichaam de strakheid, stijfheid en de reactie behouden die het kind ervoer. En negatieve reacties zijn heftig. Gedurende het hele leven verandert de context van de omgeving, maar de reactie kan hetzelfde blijven, een gewoonte. We moeten dus mensen zien met hun schouders naar voren gebogen, of juist omhoog, met een gebogen rug, of omgekeerd, met hun borst naar voren, enz. En dit is hoe iemand door het leven gaat terwijl hij probeert contact te maken met de wereld. door een bepaalde boodschap te demonstreren. En dit is hoe anderen hem waarnemen en deze boodschap accepteren. Alles in de wereld is met alles verbonden. Om volledig contact te maken, is het belangrijk om jezelf af te scheiden en jezelf te voelen. Interne grenzen beïnvloeden hoe iemand het contact organiseert. Vaak worden deze grenzen niet herkend. Het is moeilijk om onaangename, vertrouwde, automatische dingen te herkennen. Professionele psychologen, psychotherapeuten en Gestalttherapeuten helpen bij dit bewustzijn. We observeren hoe de contactfuncties van een persoon falen, en dit maakt het mogelijk om met deze mislukkingen om te gaan en een open en eerlijk contact met de omgeving te garanderen. Verandering wordt een onvermijdelijk gevolg van contact.