Van de auteur: gepubliceerd op de website Op een bepaald punt in de ontwikkeling van theorieën over intelligentie in de algemene psychologie werden onderzoekers geconfronteerd met de onvoorspelbaarheid van algemene psychologische patronen in differentieel intellectueel gedrag. En hoe hoger het niveau van mentale ontwikkeling van het subject, hoe meer de indruk werd gewekt van artefactualiteit van algemene patronen in relatie tot de kenmerken van individualiteit. In de jaren vijftig van de vorige eeuw was het onderwerp van studie het fenomenologische gebied van individuele verschillen in informatieverwerkingsmethoden, die cognitieve stijlen werden genoemd. Verschillen in perceptiemethoden, analysemethoden, creatie van cognitieve structuren en beoordeling van de omgeving vormen typische patronen van intellectueel gedrag, volgens welke groepen mensen op elkaar lijken en tegelijkertijd verschillen van groepen andere mensen. Cognitieve stijlen worden dus gevormd onder invloed van de algemene regels van de structuur van de cognitieve, cognitieve sfeer van een persoon. Ook bevestigt de aanwezigheid van bepaalde cognitieve stijlen bij een persoon de aanwezigheid in zijn ervaring van individuele, specifieke manieren om iemands intellectuele activiteit te reguleren. Dus ook A.N. Leontyev zei dat het menselijk denken wordt gekenmerkt door partijdigheid, de conditionering van iemands denkactiviteit door zijn subjectieve ervaring (motieven, behoeften, doelen, emoties, waarden, enz.). de betekenis ervan wordt onthuld: - Stijl is een individuele, specifieke manier (methode, technieken) van gedrag, d.w.z. kenmerkend voor het activiteitenproces - stijl - een reeks onderscheidende kenmerken van een bepaalde auteur, d.w.z. kenmerken van het product van activiteit. In de jaren 50-60, dankzij de werken van Gardner, Vitkin, Klein, Kagan, Altman, evenals de werken van binnenlandse wetenschappers Grigorenko, Sternberg, Solovyov, Sokolova, individuele kenmerken van perceptie, analytische verwerking, structuurvorming en categorisatie van informatiestroom, aangeduid met de term cognitieve stijlen. Wat momenteel onder cognitieve stijlen wordt verstaan: dit zijn individuele technieken, methoden voor het verwerken van informatie die uit de omgeving komt in de vorm van individueel unieke verschillen in analyse, perceptie, structurering, categorisering en beoordeling van lopende gebeurtenissen. Verder vormen individuele verschillen speciale vormen van cognitieve respons die groepen mensen van elkaar onderscheiden of vergelijkbaar maken. Dat wil zeggen dat het concept van cognitieve stijl in twee betekenissen wordt gebruikt: om individuele verschillen in informatieverwerking en verschillende soorten mensen in de organisatie van hun cognitieve sfeer op te merken. Van cognitieve stijlen werd voor het eerst vastgesteld dat ze een aantal kenmerken hadden die gescheiden waren van individuele verschillen in prestaties op psychometrische intelligentietests (IQ); cognitieve stijlen werden gezien als aspecten van de persoonlijkheidsorganisatie en niet alleen als de intellectuele sfeer van een persoon; cognitieve stijlen werden gepresenteerd als een vorm van intellectuele activiteit van een hogere orde, omdat hun hoofdfunctie niet zozeer informatie over externe invloeden was, maar eerder de coördinatie en regulering van basale cognitieve processen; cognitieve stijlen werden gedefinieerd als bemiddelaars tussen de realiteit en het subject, die een grote invloed hadden op de kenmerken van individuele aanpassingsprocessen. Aan de andere kant werd cognitieve betekenis eerder beschouwd: als een structureel kenmerk van de cognitieve sfeer, dat kan spreken over de details van de organisatie ervan en niet direct gerelateerd is aan de kenmerken van de inhoud ervan; als individuele manieren om welk cognitief product dan ook te bereiken, een instrumenteel kenmerk van cognitieve activiteit, in tegenstelling tot een productief kenmerk; cognitieve stijl wordt beschreven in termen van de bipolaire dimensie (en recentelijk hebben ze het over de quadrupooldimensie), anders dan de traditionele unipolaire dimensie.