Is het je opgevallen hoe kleine kinderen gemakkelijk en met plezier plannen maken? “Ik krijg een vrouw, twee kinderen, een groot, licht huis, een rode auto en een donzige hond. Nee, twee honden! Ook komt er een eigen bakkerij en autoservicecentrum. Elke zomer gaan we naar de zee. Voor jou, moeder, koop ik een datsja, en voor vader een nieuwe auto.' De jongen voelt zich sterk en zijn doelen zijn reëel en haalbaar. De tijd verstrijkt, en sommige kinderen groeien op en stichten een gezin, openen een bedrijf en bouwen huizen, plant bomen. En voor sommige kinderen worden gesprekken over de toekomst stiller en minder frequent naarmate ze ouder worden. Plannen worden geleidelijk omgezet in dromen, die ooit misschien uitkomen, maar misschien ook niet. Twijfels, angsten, teleurstellingen verschijnen en het leven wordt een worsteling, waardoor dromen op je veertigste nog steeds dromen blijven en je eigenlijk niets meer wilt. Waarom hebben sommigen alles en anderen niets? Hoe komt het dat voor sommigen het probleem een ​​magisch pedaal is dat versnelling geeft, en voor anderen een betonnen plaat die het aan de grond spijkert? Waarom worden sommige mensen door de jaren heen sterker, terwijl anderen zwakker worden? Het begint allemaal met onze positie in het leven, die vanaf onze kindertijd onder invloed van onze ouders wordt gevormd, door de psyche wordt toegeëigend als de onze en vaak een kopie is van de positie van belangrijke volwassenen: indiener. Hij bidt, vraagt, wacht op de hulp van een tovenaar of de kerstman, hoopt op een wonder. Toont infantiliteit en aangeleerde hulpeloosheid. Destructieve positie. Teleurgestelde indiener. Hij neemt aanstoot aan het leven vanwege de onrechtvaardigheid ervan, lijdt, vernedert zichzelf, volhardt. Vertoont aangeleerde hulpeloosheid. Destructieve positie. Een bittere verzoeker. Hij vecht met het leven en de mensen, valt aan, straft voor onrecht. Destructieve positie. Een evoluerende smekeling. Realiseert, leert lessen, doet ervaring op. Creatieve positie. Beheerst zijn houding en conditie. Creëert zijn eigen realiteit. Geldig. Creatieve positie. Elk van deze posities geeft aanleiding tot een constante interne dialoog, conclusies, emotionele toestand, acties (of inactiviteit) en resultaten. En natuurlijk heeft het zijn voordelen (verborgen voordelen). Dus het slachtoffer zegt tegen zichzelf: "Waarom heb ik dit allemaal nodig?", Trekt conclusies - "Er is iets mis met mij. Anderen zijn het waard, maar ik niet. Ik zal nooit geluk hebben”, raakt van streek, heeft medelijden met zichzelf, raakt beledigd, maakt zich zorgen, huilt. Geeft sport op, eet en drinkt, hangt rond op internet, wordt misbruikt. En als gevolg daarvan blijft hij in een baan die hij niet leuk vindt, alleen of in een relatie met een verkrachter, verdedigt hij zijn persoonlijke grenzen niet en leeft hij in armoede. Maar tegelijkertijd heeft het zulke bonussen als medelijden, sympathie, hulp van anderen, het verschuiven van verantwoordelijkheid, het rechtvaardigen van nietsdoen. Het eerste dat u dus moet doen, is uw positie in het leven eerlijk begrijpen, en de voor- en nadelen die dit met zich meebrengt. Bewandel het pad van het veranderen van je positie van destructief naar creatief. Dan moeten we ons realiseren dat de wereld de patiënt ‘raakt’, zodat we er aandacht aan kunnen besteden en hem kunnen genezen. Wij ontwikkelen ons alleen in omstandigheden van uitdaging. De grootste kansen voor ontwikkeling komen in de vorm van tegenslag. De wereld zal, net als een wijze leraar, dezelfde les uitleggen totdat deze uiteindelijk geleerd wordt. Als we ons snel in de positie van een leerling verplaatsen, lessen beginnen op te merken, te herkennen en te leren, kansen benutten, voordeel halen uit de middelen en actie ondernemen, begint het leven te veranderen. Een crisis is een openbaring die ons laat zien hoe ons leven werkelijk is. Hij schreeuwt om de noodzaak van verandering. Moedigt je aan om de realiteit te zien, de les te realiseren, de mogelijkheden te zien, op nieuwe manieren te leren denken en reageren om je leven te veranderen. Maar tegelijkertijd lijkt de crisis de bodem te hebben bereikt. Vernauwt de focus van de aandacht. Een persoon ziet slechts een fragment van een situatie (hier en nu) en ziet niet het begin, het midden en het einde ervan. Het volgende wat we daarom moeten doen, is beseffen dat we meer zijn dan deze situatie, ons ervan distantiëren en het geheel in de vorm van de bestaande dynamiek zien. Bijvoorbeeld: de essentie van de crisis is de volledige afwezigheid van de sfeer van ‘relaties’. Levenspositie - Slachtoffer “Ik heb geen relatie. Waarom heb ik.