Van de auteur: Onze communicatie is meer dan taal als communicatiemiddel. Dit is een hele wereld die bestaat uit gebaren, bewegingen, contact, tempo, emoties, stilte... Ik nodig je vandaag uit om je begrip van het communicatieproces uit te breiden en te proberen er uitgebreider naar te kijken. En ik stel ook voor om afstand te nemen en te abstraheren van directe interpretaties, zoals: 'hij krabde aan zijn neus, wat betekent dat hij liegt', 'ze sloeg haar armen over elkaar, wat betekent dat ze niet wil praten', 'ze kijkt naar het plafond , wat betekent dat ze zich verveelt,” enz. Ik ben er zeker van dat iedereen die dit artikel nu leest, heeft gehoord dat communicatie verbaal en non-verbaal kan zijn. Je hebt waarschijnlijk ook gehoord dat non-verbale communicatie veel meer informatie bevat dan verbale communicatie. Bovendien is er voldoende literatuur over dit onderwerp, en een bekende serie die leugenaars ontmaskert door het gebruik van diagnostiek van non-verbaal gedrag. Bovendien benadrukken sommige auteurs ook de paraverbale component van communicatie. Vandaag stel ik voor om verbale, non-verbale en paraverbale communicatie niet als afzonderlijke componenten te beschouwen, maar als één enkel communicatiesysteem , de verbale component omvat de semantische component van de boodschap die de gesprekspartner wil en bereid is onder uw aandacht te brengen. Dit zijn woorden, uitdrukkingen die worden gebruikt in communicatie, wat we precies zeggen, omvat gebaren, gezichtsuitdrukkingen, houding, pantomime, afstand/nabijheid, enz. Dit is wat ons lichaam zegt tijdens het communicatieproces. Wat betreft paraverbale communicatie: dit is hoe onze gesprekspartner spreekt: intonatie, stemkleur, tempo en ritme van spraak, pauzes paraverbale communicatie formuleren we onze veronderstelling, een hypothese over wat er met een persoon gebeurt tijdens het communicatieproces. Om de hypothese te bevestigen of te weerleggen, is het raadzaam om verhelderende vragen te stellen, zoals: Kan ik ervan uitgaan dat u zich ongemakkelijk voelt bij het praten over wat er is gebeurd, wat zegt u dat u zich zorgen maakt als u erover praat? maar wat denk jij? Weet je, ik ben in de war. Je hebt het nu over zulke moeilijke gebeurtenissen, en tegelijkertijd uiterlijk absoluut kalm, maar wat denk je nu? NB Denk aan open vragen. Door gesloten vragen te gebruiken (vragen die een “ja” of “nee” antwoord vereisen), loopt u het risico een eenlettergrepig antwoord te krijgen dat geen gelegenheid biedt om het gesprek te ontwikkelen en contact op te nemen. Om de communicatie effectiever en interessanter te maken, is het belangrijk om je boodschap zo op te bouwen dat non-verbale bijvoorbeeld de verbale boodschap niet tegenspreekt, en omgekeerd. Met andere woorden, je lichaam zou dezelfde boodschap moeten sturen als je woorden. Let op hoe en wat je zegt. Zijn deze berichten hetzelfde? Zo niet, waarom niet? Bedenk ook dat ieder van ons uniek is en dat sommige non-verbale gewoonten (bijvoorbeeld uw benen over elkaar slaan, uw hoofd naar één kant kantelen) individuele kenmerken kunnen zijn. Het is eenvoudig, het is zo handig voor een persoon. En tot slot: evalueer de componenten van communicatie volledig, en niet afzonderlijk. Omdat ze individueel over verschillende dingen zullen praten, maar je hebt het volledige plaatje nodig.