Hoe onderscheid ik liefde van genegenheid? 'Ik hield zoveel van hem dat ik bereid was op mijn knieën achter hem aan te kruipen', dit zei mijn cliënt over haar gevoel. Maar was het liefde? We vergissen ons vaak als we genegenheid liefde noemen. Laten we het uitzoeken. Ik ben klaar om alles voor hem te doen - Ja, dit is hem, degene van wie ik droomde, ik keek er zo naar uit om hem te ontmoeten! Ik zal mijn geluk niet missen! - roep je uit en doet er alles aan om ideaal voor hem te worden. Maar dit is niet hetzelfde als jezelf zijn, natuurlijk zijn. Je moet steeds vaker van masker wisselen om bij hem, je godheid, te passen. Je doet je best om overal de beste te zijn: zowel in de keuken als in bed. Je begint niet meer aan je eigen plezier te denken, maar aan zijn plezier. In eerste instantie is hij hier blij mee, en dan hij raakt eraan gewend en beschouwt het als vanzelfsprekend. Je bent woedend over de afwezigheid van zijn 'wauw!', en je giet een bak van irritatie over hem uit. Deze onverwachte manifestatie van jou veroorzaakt een conflict, en je hebt een schuldgevoel 'Wees niet perfect, het komt allemaal door mij… Klinkt bekend? Stop!' En je angst om afgewezen te worden. Je moet met ze samenwerken. En nadat je ze hebt verwijderd, zul je jezelf andere vragen stellen: ben ik goed in deze relatie? Ben ik vrij in deze relatie? Kan ik mezelf zijn in deze relatie? , maar alleen voor uw kinderen. Aanhankelijk, zachtaardig, zorgzaam, empathisch... En voor een echtgenoot voor een echtgenoot - een vriend, partner, minnaar. Nuttig met mate. Een vrouw voelt zich graag nodig. Maar hier moeten we waakzaam zijn en niet toestaan ​​dat hulp zich ontwikkelt tot overbescherming, en dat de rol van een vrouw wordt vervangen door de rol van moeder. Hij kan het, hij kan het zelf aan, hij zal het doen, dat is hij een volwassen man, niet je kind! Toren niet boven hem uit! Doe het niet met hem die afhankelijk is! Na verloop van tijd zal hij van zo'n voogdij af willen komen en wegrennen... naar een andere, minder zorgzame vrouw, en niet aan zijn moeder! Ik moet volharden en vergeven. Waarom en waarvoor? Het is slechts een stereotype dat een vrouw dit zou moeten doen. Ze houden niet van zulke mensen, ze vegen hun voeten eraan af als de dopamine afneemt. Ze houden van verschillende mensen, inclusief de koppige. En je negatieve houding spreekt voor je. Wees eenvoudiger en mensen zullen zich tot je aangetrokken voelen. Je hoort iemands woorden van ‘mooi ver weg’ en doet je best om bescheiden te zijn, en niet de trut die voor je was. Zo stil, een beetje onderdrukt, huiselijk... Is dit echt hoe je je hele leven wilt leven? Wat zal er later gebeuren als je deze rol beu wordt? Het belangrijkste in een relatie is vertrouwen en natuurlijkheid! Blijf altijd jezelf en luister naar je hart! En als je last hebt van een negatieve houding, neem dan contact met ons op, we zullen er doorheen werken!