De prevalentie van postpartum (postnatale) depressie onder de vrouwelijke bevolking is hoger dan de prevalentie van ernstige depressie. Deze aandoening is een groot probleem in de moderne wereld; het percentage bedraagt ​​ongeveer 13-15% van alle vrouwen die bevallen. De risicofactor is in de eerste plaats een geschiedenis van depressieve stoornissen, vervolgens huiselijk geweld, een ongunstige psychologische sfeer, onvoorbereidheid op het moederschap, chronische stress, persoonlijke kenmerken (kwetsbaarheid, gevoeligheid, angst, neuroticisme, enz.). Volgens de resultaten van Studies in kinderen vertonen als gevolg van depressieve stoornissen van moeders ook zenuwaandoeningen, wat hun ontwikkeling in de toekomst negatief beïnvloedt. In een depressieve toestand hebben moeders onredelijke angsten over de zorg voor hun kind, de voeding, de zorgen dat ze een nieuwe rol niet aankunnen of een ‘slechte’ moeder zijn. Postnatale depressie kan niet alleen nieuwe moeders treffen, maar ook vrouwen die meer dan eens kinderen hebben gekregen. In de toekomst schenden dergelijke gronden de psychologische sfeer van communicatie met het kind, en kunnen ze ook de vorming van het moeder-kind-interactiesysteem en het onderwijsmodel als geheel negatief beïnvloeden. Zowel artsen als psychologen luiden de noodklok over de toename van postnatale depressies, en de behoefte aan speciale hulp voor moeders en uiteraard de moeder-kind-dyade groeit. Deze stoornis wordt lange tijd beschouwd als postpartummoedeloosheid, blues of psychose. Tegenwoordig zien we een langzame trend naar meer aandacht voor de psychologische toestand van vrouwen tijdens de bevalling. Vaak begrijpt de vrouw zelf echter niet wat er met haar gebeurt, en haar omgeving ook niet. In de perinatale psychologie en de medische praktijk wordt de postpartumperiode bij vrouwen beschouwd als een bepalende factor die de ontwikkeling van de baby in de vroege periode beïnvloedt. Hoe lang een postpartumdepressie zal duren, hangt af van de psychologische kenmerken van de vrouw, van haar bewuste houding ten opzichte van haar toestand. Helaas kun je meestal de onwil van moeders waarnemen om hulp te zoeken vanwege schuldgevoelens, die ontstonden door tijdgebrek, de angst om het kind een tijdje te verlaten. De meest voorkomende tekenen van postnatale depressie zijn: een gevoel van angst, ondraaglijke zwaarte, traagheid, weigering van sociale contacten, van contacten met familieleden, emotionele uitbarstingen met uitspraken over het in de steek laten van het kind, onwil om deel te nemen aan de zorg voor hem, het opbouwen van emotionele banden met hem. De geboorte van een kind en de bevalling zelf zijn een stressvolle situatie en daarom een ​​provocerende situatie voor een vrouw. De lijst met symptomen gaat verder met teleurstelling, isolatie, uitputtende, eentonige routine, gebrek aan plezier. Bovendien kunnen ze worden beïnvloed door: gebrek aan begrip van de huidige toestand van de vrouw onder familieleden, gebrek aan steun van haar man (zowel psychologisch als dagelijks). , veroordeling door familieleden (“je moet je niet zo gedragen”, “je bent al een slechte moeder”, “waarom verman je jezelf niet”, enz.), levensgebeurtenissen die een vrouw als traumatisch, overdreven ervaart significant (of in werkelijkheid zijn ze zo), complicaties tijdens de bevalling , die door de vrouw negatief werden ervaren, of ernstige stress, psychologisch trauma, complicaties na de bevalling veroorzaakten voor de gezondheid van de vrouw of het kind. Symptomen zijn onder meer extreem pessimisme, depressieve stemming, gevoelens van eenzaamheid, angst, verdriet, gebrek aan energie, slapeloosheid, verlies van eetlust, hoofdpijn, emotionele en fysieke depressie, apathie, ideeën van zelfspot, gevoelens van paniek, obsessieve acties of gedachten, snelle hartslag, maag-darmklachten, gevoelens van ontevredenheid, protestreacties, klachten over het lot, tranen, verdriet, perceptie van zichzelf als een slechte moeder, schaamtegevoelens, fixaties op gebeurtenissen die plaatsvonden tijdens de bevalling, na de bevalling. Elke tweede vrouw die mij om hulp vraagt, ervaart een acuut gevoel van angst om uit te stappen.!