Van de auteur: Gepubliceerd op de website van de auteur Als ik volwassen word, zal ik mijn zoon alles toestaan: Zure room eten met mijn handen En op mijn rug springen, Liggend op de bank, Tekenen aan de muur, een kever in mijn zak houden, mijn gezicht niet wassen ...IN. Lunin Als kinderen zeiden we: "Als ik groot ben..." en droomden we over wat er zou gebeuren als die tijd aanbrak. Wie heeft er niet van gedroomd om met al zijn geld ijs of snoep te kopen, en tijdens het studeren op school de coolste outfit zodat de hele klas naar adem zou snakken en zou sterven van jaloezie. Of, ten slotte, koop de mooiste hond ter wereld. Haal een rijbewijs en kun autorijden, taxichauffeur of banketbakker worden, stewardess, actrice, een geweldige reiziger... Ze gaan zelfs nog verder en dromen ervan president te worden of op zijn minst algemeen directeur . Van kinds af aan wilden we dat onze mening belangrijk was, gehoord, gerespecteerd en gewaardeerd werd. De wereld om ons heen vereist dat de kinderen van gisteren verantwoordelijkheid, wilskracht, eerlijkheid en het vermogen hebben om hun eigen beslissingen te nemen. En dus groeien we op en merken onze veranderingen nauwelijks op. School, een toelatingsexamen, toelating tot een universiteit, een diploma, een stage, een baan... En zoiets als "Als ik volwassen word..." wordt irrelevant een respectabele leeftijd en omvang kan opscheppen dat het oplossen van levensproblemen gemakkelijk voor hem is, dat hij zelfverzekerd is en zijn verlangens en capaciteiten vrij nauwkeurig correleert, begrijpt welke doelen voor hem het meest gunstig en realistisch zijn om te bereiken, dat hij in harmonie is met zichzelf en die van anderen. om hem heen Door bepaalde omstandigheden begrijpt een volwassene of bijna een volwassen persoon niet altijd wat er van het leven kan worden verwacht, welke doelen hij moet nastreven, wie hij moet vertrouwen en waar hij in moet geloven, op wiens mening het de moeite waard is om zich op te concentreren, wat hij moet doen. opgeven. Hij wordt geknaagd door twijfels over de juistheid van wat hij doet, angst om een ​​fout te maken, het niet bevredigen of niet raden van iemands verlangen, misrekeningen, het missen van een kans, maar ook schuldgevoelens over fouten uit het verleden en zelfs over toekomstige fouten, over wat er is gedaan of gedaan. niet vervuld. Sommige auteurs beweren dat zo'n 90% van de dertigers en veertigers niet volledig onafhankelijk en volwassen is, terwijl anderen denken dat dit wel 98% is. In ieder geval de meerderheid van de bevolking. En daar is niets mis mee, de enige vraag is de mate van manifestatie. Na verloop van tijd slagen velen erin manieren te vinden om hun zwakke punten te omzeilen en een hoger niveau van volwassenheid en harmonie te bereiken. En dit pad is levenslang. Een volwassene is in staat verantwoorde beslissingen over zichzelf te nemen, rekening houdend met alle betrokken omstandigheden, is bereid om rustig om te gaan met de gevolgen van deze beslissingen, weet voor zichzelf op te komen en te handelen in overeenstemming met de zijne. belangen. Volwassenheid impliceert het vermogen om stevig op eigen benen te staan, zowel materieel als moreel. Tegelijkertijd sluit het rijpingsproces helemaal geen vallen, teleurstellingen en fouten uit, en beperkt het op geen enkele manier het vermogen om gemakkelijk, opgewekt en met humor te handelen. Velen ervaren echter aanzienlijke moeilijkheden en mentale angst elke verandering in levensomstandigheden. Het kan zo moeilijk voor hen zijn om met een taak of hun eigen ervaringen om te gaan, dat ze iemand proberen te vinden op wie ze kunnen leunen. Tegelijkertijd is het moeilijk voor hen om openlijk om hulp te vragen en in hun hart hopen ze dat hun dierbaren het zelf zullen uitzoeken en alle opgehoopte problemen zullen helpen oplossen (of voor hen zullen oplossen). Vooral gezinnen van alcoholisten, eenoudergezinnen en conflictgezinnen die een repressieve of onverschillige behandeling hebben ondergaan, lijden hieronder. Met betrekking tot zulke volwassenen is de term 'codependent' onlangs zeer wijdverspreid geworden, wat een emotioneel gebrek aan vrijheid impliceert, de afhankelijkheid van een persoon van andere mensen... Hier zijn een paar voorbeelden die de toestand van codependente mensen beschrijven: 'Dat ben ik niet gewend om veel te klagen. Wie heeft er iemand nodig behalve zijn eigen moeder? Ja, en ze heeft veel problemen zonder mij. Ik heb vrienden, mijn zus, maar als de problemen beginnen, wil ik de oren van anderen niet belasten. Ik ben een gewoon mens met mijn eigen voor- en nadelen en ik ben best tevreden met alles, maar ik kan het niet helpen dat ik het gevoel heb dat ik iets verkeerd doe.