Van de auteur: Het artikel is gepubliceerd op mijn blog “Fouten in het denken of gesprekken voor bewustzijn” Uit de serie “De neiging om alles persoonlijk op te vatten” Dit is een van de belangrijkste fouten die ons ervan weerhouden gelukkig te zijn. En deze denkfout heeft een grote invloed op het zelfrespect. We zullen drie aspecten van deze neiging bekijken: Persoonlijke verantwoordelijkheid voor alles wat er gebeurt Achterdocht, achterdocht De neiging om alles op zichzelf over te dragen. HOE DE GRENZEN VAN PERSOONLIJKE VERANTWOORDELIJKHEID TE BEPALEN. Heeft u zich ooit afgevraagd waar de grenzen van uw persoonlijke verantwoordelijkheid liggen? Is het slechte humeur van je baas jouw persoonlijke verantwoordelijkheid? Hoe zit het met de slechte prestaties van voertuigen? Heeft uw familielid griep? Komt uw kind te laat op school? Dus waar liggen de grenzen van onze invloed? Als je iets tegen je wil doet, betekent dit dat iemand er voordeel uit haalt. En om de vraag over de grenzen van onze invloed te beantwoorden, moeten we eerst uitzoeken: wie heeft er baat bij en waarom heeft u er baat bij om voor ALLES persoonlijke verantwoordelijkheid te nemen? De eersten voor wie dit het meeste voordeel oplevert, zijn degenen die geen verantwoordelijkheid voor hun leven willen nemen, die ervan genieten een eeuwig kind te blijven, te huilen, te klagen en te lijden. Het is veel gemakkelijker en eenvoudiger om anderen de schuld te geven van je humeur, van je ziekten, van je fouten, zonder je schuldig te voelen. En hoe fijn is het dan dat er een extreme is die deze verantwoordelijkheid op zich neemt! Jij, die de verantwoordelijkheid neemt voor alles wat mensen overkomt, bent voor hen gewoon een geschenk! Heb je je ooit afgevraagd of ze je hiervoor zullen respecteren? Is het mogelijk dat ze je niet alleen niet respecteren, maar zichzelf ook toestaan ​​hun stem tegen je te verheffen en je te verwaarlozen? Je bent zo handig voor degenen die de verantwoordelijkheid voor hun leven op jou afschuiven! Maar wie creëert zulke consumenten? Jouw persoonlijke verantwoordelijkheid is niet de problemen van anderen. Het is jouw verantwoordelijkheid dat je je overgeeft aan een gebrek aan onafhankelijkheid, en soms simpelweg niet toestaat dat ze eindelijk volwassen worden. Verwijt u uzelf omdat het uw schuld was dat uw kind te laat op school kwam? Maar is dit niet de doelbewuste opvoeding van iemand die vervolgens anderen van alles de schuld zal geven? Misschien is het nu gemakkelijker om een ​​onafhankelijk kind groot te brengen dat verantwoordelijk is voor zijn daden en fouten? Misschien zou de oplossing zijn om het kind te leren op te staan ​​voor de wekker, om hem niet langer onder controle te houden: is hij opgestaan ​​of niet? Jouw taak hier is niet om de verantwoordelijkheid af te schuiven, maar om te helpen een oplossing te vinden waarbij het kind zelf de verantwoordelijkheid kan nemen. En het belangrijkste is om hem of jezelf niet te beoordelen als hij zich plotseling heeft verslapen. Laat dit een les voor hem zijn dat dit zijn verantwoordelijkheidsgebied is. Wie heeft er nog meer baat bij als jij de verantwoordelijkheid neemt voor wat er gebeurt? Onze staat, of beter gezegd: de mensen die aan de macht zijn. Het is voor elke regering gunstig om een ​​burger onder haar bevel te hebben die niet in staat is om te denken. ‘Soldaten’ die zich voortdurend schuldig voelen, zijn gemakkelijker in de hand te houden. Hij gooide een slogan en verzekerde dat dit patriottisch en politiek intelligent is, en als er iets verkeerd wordt gedaan, dan heb jij de schuld, en de verantwoordelijkheid hiervoor ligt bij jou, niet bij de ambtenaren, zij zorgen voor jou, en jij ... En dit komt ook iedereen ten goede die tegen je roept: “moet!”, in het gezin, in de samenleving, op het werk door status. Omdat het makkelijker is om van anderen te eisen dan zelf iets te doen of te organiseren! En de actie komt opnieuw door het schuldgevoel. Het is jouw verantwoordelijkheid, dus het is jouw schuld. En toch, waar liggen de grenzen van onze persoonlijke verantwoordelijkheid? Denk eens aan het woord ‘PERSOONLIJK’. Waar bent u PERSOONLIJK verantwoordelijk voor? Ja, voor wat je PERSOONLIJK DOET, ZIET, HOORT en VOELt. Ze hebben hun woord gegeven en zich daar niet aan gehouden: persoonlijke verantwoordelijkheid. Slecht over iemand nagedacht - persoonlijke verantwoordelijkheid voor je gedachten. Deel negativiteit met anderen, vertel geruchten opnieuw - uw persoonlijke verantwoordelijkheid voor de negatieve stemming van anderen, aangezien u deze creëert met uw verhalen. Maar tegelijkertijd zijn anderen ook persoonlijk verantwoordelijk voor het in stand houden van een negatieve toestand en het doorgeven ervan aan anderen. Je kunt niet verantwoordelijk zijn voor anderen, maar je bent wel verantwoordelijk voor je gedachten en je percepties. Je doet niet