Huwelijksruzies en conflicten, vooral in de eerste fase van een huwelijk of relatie, of als een koppel perioden van crisis doormaakt, zijn heel gewoon. En dit is geen toeval. We zijn tenslotte allemaal opgegroeid in ons eigen gezin, waar we hebben gewoond en opgegroeid, waardoor we elke dag onze eigen, unieke levenservaring opdeden. Sinds onze kindertijd hebben we door naar sprookjes te luisteren geleerd wat goed en goed is en wat niet goed is, we hebben onze eigen wereld gebouwd en daar wetten vastgesteld, de wetten van ons geweten, ons begrip van wat goed voor ons is. We droomden en stelden doelen voor onszelf, onze eigen doelen, bouwden ons pad, ons leven. Daarom kunnen twee mensen in de wereld dezelfde woorden horen, naar hetzelfde object kijken, dezelfde gebeurtenis evalueren en absoluut verschillende conclusies trekken. conclusies, waarbij verschillende betekenissen, waarde en betekenis aan dit alles worden gegeven. Daarom zullen conflicten onvermijdelijk zijn als we volhouden dat wat wij als waar en belangrijk beschouwen het enige juiste en mogelijke voor een ander is. Hier devalueren we altijd de ander, zijn ervaring, zijn waarden en ideeën, zijn innerlijke wereld, waardoor we hem dwingen alles door onze ogen te bekijken, waardoor de ander zijn uniekheid, zijn individualiteit wordt ontnomen relaties hebben we de neiging onze eigen fouten niet op te merken en geven we graag onze partner de schuld van alles. Wij zien helder en duidelijk wat er bij de ander moet veranderen om de relatie te verbeteren. Als ik tijdens sessies de cliënt vraag om mij te vertellen wat er met hem gebeurt, hoor ik: - Ze wil het gewoon niet begrijpen... Als ik blijf aandringen op mijn vraag: Wat is er met jou aan de hand? ?... Ja, mijn vrouw is gewoon altijd prikkelbaar en slecht. En dan probeer ik keer op keer de cliënt bij zichzelf terug te brengen, ik vraag je om naar je gevoelens te luisteren: wat voel je? Wat gebeurt er precies met je op deze momenten? In een conflict praat bijna iedereen, ongeacht geslacht, niet over zichzelf, maar over de ander, als de schuldige van de ruzie. Dit is heel gemakkelijk te zien in het dagelijkse gezinsleven kleine dingen - veel echtgenoten kunnen jarenlang ruzie maken of ontevreden zijn over elkaar omdat een van hen de dingen niet op de juiste manier opbergt, de afwas doet, de was doet, het kind op de verkeerde manier opvoedt... NIET volgens MIJN, wat betekent dat het verkeerd is. Er zijn eenvoudigweg twee uiteenlopende regels in het gezin, over hoe je DIT moet doen. En geen van hen is correcter, geen van hen kan enig voordeel hebben ten opzichte van de ander. Spiraal van escalatie van conflicten. In communicatie beïnvloeden we elkaar altijd, zelfs als we zwijgen. We weten hoe we moeten spreken, hoe we onze stemming kenbaar kunnen maken met gezichtsuitdrukkingen, gezicht, houding, gebaren, al het gedrag - van een gerimpelde neus, het ophalen van de schouders, verschillende variaties van grijns, tranen tot een bord dat tegen de muur of op de vloer vliegt, een gegooide telefoonhoorn of een dichtslaande deur. En tegelijkertijd zwijgen we en speculeren we onafhankelijk over de motivatie van onze partner. Het conflict groeit dus, wint aan kracht en macht en maakt een nieuwe wending in de spiraal. Laten we dit eens bekijken aan de hand van een specifiek levensvoorbeeld. Een vrouw is bijvoorbeeld ongelukkig omdat haar man na zijn werk te laat opblijft en laat thuiskomt. Uitgeput door de verwachtingen besluit ze misschien: 'Hij heeft geen haast om naar huis te gaan, aangezien werk en vrienden belangrijker voor hem zijn geworden dan ik. Ik ben niet langer in hem geïnteresseerd... hij verveelt zich met mij... hij geeft niet om mij... hij respecteert mij niet... hij houdt niet van mij' - dit is niets meer dan haar interpretatie van deze gebeurtenis, haar speculatie. Waar laat ze zich door leiden - ja, haar wrok jegens haar man. En wat verrassend is, is dat ze niet van streek was omdat haar man op dat moment niet thuis was, maar vanwege de gedachten die in haar opkwamen, omdat... Zelf trok ze zulke conclusies uit deze gebeurtenis, ze gaf ze zelf zo'n vorm en kleur. En met zulke gedachten over haar man, over zichzelf, met zo'n gevoel van wrok en bitterheid, zal het moeilijk voor haar zijn om haar overleden echtgenoot te ontmoeten, behalve misschien om haar te berispen of, integendeel, haar te straffen met haar onverschilligheid. Maar het zou goed zijn om jezelf vragen te stellen: wat doet mij zoveel pijn? Wat betekent voor mij dat hij te laat komt?Daag ik hem uit om punctueel te zijn. Wat probeer ik hem duidelijk te maken als ik op deze manier reageer? – Zodat hij mij kan laten zien hoe belangrijk ik voor hem ben? Zodat hij mij waardeert? Zodat hij rekening met mij houdt? Want als we alleen op onszelf gericht zijn, alleen op onze gevoelens en gedachten, merken we niet wat er met anderen gebeurt, we kunnen het gewoon niet zien, omdat... we zijn verstoken van sympathie. Laten we nu eens kijken hoe het eruit ziet vanuit de positie van de man: hij komt en ziet een beledigde, geïrriteerde of opzettelijk onverschillige vrouw. En op zijn beurt wordt hij zelf boos en geïrriteerd, omdat... evalueert dit als het feit dat er niet van hem wordt gehouden en dat er niet om hem wordt gegeven, en dat hij de volgende keer geen haast heeft om weer vroeg thuis te komen. Waarvoor? - daar wacht hem tenslotte een niet erg prettige ontmoeting. Dit sluit de cirkel van conflictcommunicatie, en hier is het niet langer belangrijk: wie was de eerste, wie was de eerste die met dergelijk gedrag begon, wie was de eerste die de acties van de partner verkeerd interpreteerde, omdat de tweede met succes het stokje van de partner onderschepte het conflict, en gaf het daarna ook trouw terug. Door dus het initiatief tot conflictgedrag over te dragen, komen de echtgenoten tot het moment dat een van hen besluit deze noodlottige cirkel te stoppen en te onderbreken, omdat... er is niet genoeg kracht voor dergelijke interactie, conflicten en ruzies putten een persoon altijd uit, nemen zowel fysieke als emotionele energie van hem weg. Heel vaak hoor ik bij het oplossen van conflicten bijna hetzelfde begin van zinnen van beide echtgenoten: “En daarover Ik dacht dat je ………….(interpretatie die helpt conflictgedrag in stand te houden).” En dan verschijnen die gedachten, die oordelen en conclusies waarmee de man en de vrouw zichzelf van streek, geïrriteerd en boos maakten. Ga op uw gevoel af en denk na over wat er werkelijk achter uw claims tegenover uw partner schuilgaat. Wij doen immers nooit iets voor niets. Achter onze ontevredenheid schuilt vaak een behoefte aan aandacht, een gevoel van eenzaamheid, een verlangen om nodig, belangrijk en geliefd te zijn. Tegenwoordig wordt in gezinnen maar weinig mensen geleerd de liefdestaal van iemand anders te begrijpen, dus het is voor velen gemakkelijker om ruzie te maken om de aandacht op zichzelf te vestigen en te begrijpen dat ze niet onverschillig tegenover je staan. Daarom, als je achter de ontevredenheid en het zeuren een oprecht gevoel ziet, iets dat in de diepte verborgen is, en geen oppervlakkige irritatie, als je achter de beweringen, verwijten een liefdesverklaring hoort, de angst om een ​​geliefde te verliezen of een verzoek om hulp, dan beantwoord je je helft misschien helemaal niet in een conflictstijl en begrijp je elkaar sneller. Het oplossen van elk conflict vanuit de positie van “wat er met mij gebeurt” is veel productiever dan keer op keer tot dezelfde overtuiging komen nogmaals dat alle problemen bij de persoon naast je liggen.2. Leer relaties te bekijken vanuit echte, en niet vanuit ideale, posities. Je kunt de situatie corrigeren als je begrijpt dat de staat van liefde niet eeuwig kan duren; in het echte leven van goede, liefdevolle, vriendelijke mensen zijn er externe meningsverschillen en interne conflicten. Het is verrassend dat mensen dit vergeten en voortdurend blijven zoeken naar een ideale relatie, in de veronderstelling dat in een ander huwelijk, met een andere partner, alles anders zal aflopen. Geloof me, de werkelijkheid wordt veel aantrekkelijker als we onszelf toestaan ​​er zo goed mogelijk van te genieten, in plaats van onze eigen levens en relaties te conditioneren en te beperken met onze ideeën over het ideaal, lijdend onder de onhaalbaarheid van deze droom. Daarom is het belangrijk om de kansen die het leven je biedt honderd procent te leren benutten.3. Handel in de richting van het resultaat dat je wilt bereiken. Mensen geven tijdens een conflict vaak de andere kant de schuld, in een poging erachter te komen wie gelijk heeft, wie ongelijk heeft, wie dit gedrag verdiende en wie het niet verdiende om op deze manier behandeld te worden, wie het verdiende om op deze manier behandeld te worden. als eerste begonnen... .en er wordt veel tijd en moeite besteed aan deze vragen en verduidelijkingen. Het echtpaar is vooral gefocust op het verleden van hun conflict. Met hun grieven en klachten schermen ze zichzelf af van hun toekomst en richten ze zich niet op het resultaat dat ze willen bereiken. Dat lijkt hun.