Heel vaak kom ik in consultaties met kinderen het volgende verzoek tegen: “We hebben voortdurend ruzie met onze ouders. Ze begrijpen mij niet! Ze zijn niet blij met mij – dat betekent dat ze niet van mij houden!” Vaak zijn dit kinderen van wie de ouders een chaotische levensstijl leiden, of constant aan het werk zijn en helemaal geen aandacht besteden aan hun nakomelingen, of per ongeluk laten weten dat ze hun kind niet hadden gepland en niet wilden. Zulke kinderen zijn er vast van overtuigd dat hun ouders niet van hen houden, omdat ze BEWIJS hebben. Maar het komt voor dat dergelijke uitdrukkingen door kinderen worden 'gegooid', zelfs uit complete, welvarende gezinnen. Natuurlijk lijdt het onbeminde kind enorm. De liefde van ouders is immers de basis voor de veiligheid van een kind. Wij – volwassenen – begrijpen dat dit gebeurt. Het komt voor dat ouders echt niet van hun kinderen houden. Maar (misschien heb ik gewoon zoveel geluk en heb ik ze niet ontmoet) er zijn er niet veel. De meeste ouders houden natuurlijk van elkaar, maar ze weten simpelweg niet hoe ze hun liefde moeten tonen en besteden er weinig aandacht aan vanwege hun capaciteiten en levensomstandigheden. Als een kind met een dergelijk verzoek bij ons komt, moeten we hem op de een of andere manier terugbrengen naar een gevoel van veiligheid door middel van ouderlijke liefde, d.w.z. we moeten het kind het tegenovergestelde uitleggen, laten zien en bewijzen: dat zijn ouders nog steeds van hem houden! Rationele methoden van psychotherapie zijn hier uiteraard machteloos, maar METAFOOR is wat nodig is. Ruimte...Geweldig, allesomvattend, krachtig, mysterieus... Er zitten zoveel vragen in, maar zoveel antwoorden! Denk eens aan ons zonnestelsel. In het midden staat een enorme ster: de zon. Dankzij het licht en de warmte die deze ster verspreidt, zijn er 8 hoofdplaneten gevormd: Mercurius, Venus, Aarde, Mars, Jupiter, Saturnus, Uranus, Neptunus. Als er geen zon zou zijn, zouden er geen planeten zijn. In dit geval zou je de zon kunnen vergelijken met ouders, en de warmte die daaruit voortkomt met ouderlijke liefde. Laten we naar de planeten zelf kijken. De dichtstbijzijnde planeet bij de zon is Mercurius. Ze is de kleinste en de snelste. Maar er is geen leven op Mercurius, noch plantaardig, noch dierlijk. Misschien alleen omdat hij het dichtst bij de zon staat en het aan de oppervlakte te heet is? De planeet die het verst van de zon verwijderd is, is Neptunus. Het heeft de sterkste winden onder de planeten in het zonnestelsel, en het grootste deel van het oppervlak is bedekt met ijs. Er is ook geen leven op Neptunus. Misschien omdat het zo ver van de zon staat? De enige planeet waarop leven is, is onze aarde, deze bevindt zich in baan 3. Blijkbaar moet je, om leven te laten ontstaan, op de optimale afstand van de zon zijn, niet te dichtbij en niet te ver. Laten we nu niet vergeten dat de zon ouders is. Als je constant in de buurt van je ouders bent, kunnen ze je 'verbranden' met hun liefde, en als je helemaal geen contact met hen onderhoudt, niet communiceert, niet naar advies luistert, zul je voortdurend leegte en kilheid in je hart voelen . Probeer voor jezelf de juiste baan te bepalen zodat er Leven op jouw planeet verschijnt. Waarom is het winter op aarde, net zoals het in de relatie tussen ouders en kinderen gebeurt dat er koude tijden aanbreken? Is de zon gestopt met het geven van warmte aan de aarde? Natuurlijk niet. De energie die van de zon komt is altijd constant. Het is alleen zo dat de aarde zelf de andere kant naar haar toe draaide. De natuur heeft alles tot in het kleinste detail doordacht, en daarom zijn alle planeten van het zonnestelsel niet statisch, ze bewegen in banen rond de zon, maar ook rond hun eigen as. Wanneer de relatie met je ouders gespannen raakt, betekent dit niet dat je ouders plotseling niet meer van je houden. Het is mogelijk dat u zich er zelf van heeft ‘afgekeerd’. Ouderliefde is, net als de warmte van de zon, constant en onveranderlijk. Het hangt allemaal af van welke kant je kijkt.