Van de auteur: Het artikel is op de blog geplaatst Een vrouw kwam naar mij toe met een interessant verzoek: haar ex-man haat haar, wordt boos en raakt in paniek tijdens zeldzame vergaderingen, weigert categorisch te communiceren via de telefoon, hoewel er geen duidelijke redenen hiervoor zijn, er is geen woede. Noodzakelijke inleidende details: ze zijn gescheiden op zijn initiatief, en alles lijkt goed met hem te gaan - een andere vrouw, een nieuwe baan,. er is een verhuizing naar een andere stad gepland in verband met een overstap naar een hogere functie. De cliënt maakt volgens haar geen enkele claim tegen hem en neemt alleen contact met hem op over kwesties die verband houden met kinderen, en alleen omdat haar ex-man zelf vroeg om niet van zijn deelname aan de opvoeding van kinderen te worden beroofd 'De antipathie is duidelijk en wordt steeds groter. Ze is een niet-conflictmens en daarom geeft deze situatie haar stress. Kan ik je helpen het op te lossen? Zij en ik begonnen de situatie te analyseren, en ze herinnerde zich hoe haar ex-man, toen nog in de status van een echte man, een paar jaar geleden een conflict kreeg op het werk, als gevolg daarvan. waarvan hem werd aangeboden om van een managementfunctie over te stappen naar een gewone klerk. Toen was zij het die hem tijdens een thuisgesprek over de situatie vertelde: 'Uiteindelijk moet je jezelf respecteren! Het is beter om daar helemaal weg te gaan en een normale baan te zoeken, afhankelijk van je mogelijkheden! De man gehoorzaamde, nam ontslag bij die organisatie en kon zes maanden lang geen baan vinden 'naar zijn mogelijkheden', dat wil zeggen een leidinggevende functie! een. Ruzies begonnen thuis, omdat de vrouw begon te vragen: "Dus wanneer is het?" Ofwel door een teveel aan vrije tijd, ofwel door het flirten van zijn vrouw, of beter gezegd, door alles samen, vond hij een andere vrouw. En hoewel hij na 6 maanden een baan in de organisatie kreeg als afdelingshoofd en een behoorlijk salaris, was zijn vrouw hem al kwijtgeraakt. De cliënt, die besefte dat zijzelf gedeeltelijk verantwoordelijk was voor deze situatie, werd niet bitchy of probeerde haar man te behouden en hem in vrede te laten gaan. Bovendien accepteerde de man bij alle belangrijke kwesties - verdeling van eigendom en onderhoud van kinderen - haar voorwaarden. Ze hoopte dat deze status quo gehandhaafd zou blijven, en dat zij en haar man, zo niet vrienden, dan in ieder geval vriendelijk zouden blijven. collega's in de opvoeding van kinderen. Maar de situatie begon zonder duidelijke reden te verslechteren. Ik vroeg de cliënt hoe ambitieus haar ex-man was en naar welke positie hij zijn carrière zou willen opbouwen? Nadat ze had nagedacht, zei ze dat ze in hun huwelijk ambitieuzer was, en zij was het die haar man altijd stimuleerde om zijn carrière te ontwikkelen, en hij was behoorlijk kalm over de positie van een gewone werknemer als de functieverantwoordelijkheden voor hem interessant waren Helemaal aan het begin van zijn carrière dwong ze hem om bij de eerste gelegenheid een cv in te dienen voor de functie van groepsleider, en van een baan die hij erg leuk vond over te stappen naar een functie waarin de verantwoordelijkheden niet langer creatief, maar administratief waren. De man mopperde vervolgens heel lang over het feit dat hij nu papierwerk moest doen en geen echt werk. Na verder nadenken kwam de vrouw tot de conclusie dat haar man, ook al was hij al een 'ex', precies bezig was haar programma om zijn carrière op te bouwen. Zij was het die hem zo heeft geprogrammeerd dat een man, om zichzelf te respecteren en gerespecteerd te worden door anderen, een carrière moet opbouwen en niet moet doen waar hij van houdt. En nu blijkt dat hij, hoewel ze gescheiden zijn, niet leeft zoals hij wil, maar zoals zijn ex-vrouw hem heeft geprogrammeerd. Op een bewust niveau is dit voor hem niet zichtbaar; hij beweegt van positie naar positie, maar op onbewust niveau groeit zijn haat voor de ‘programmeur’. Vandaar de op het eerste gezicht zo onbegrijpelijke en ongegronde vijandigheid jegens zijn ex-vrouw. Toen de vrouw erachter kwam 'waar de benen vandaan komen', raakte ze in de war. Ja, inderdaad, om te begrijpen dat je zo'n krachtige autoriteit bleek te zijn dat tot op de dag van vandaag mensen die je leven lijken te hebben verlaten, blijven leven volgens de patronen die je hebt opgebouwd - aan de ene kant is het vleiend, en aan de andere kant hand, het is zeer verantwoordelijk en eng. Ja, hoe kan iemand zich niet herinneren: “Wij zijn verantwoordelijk voor degenen die dat doen.