Cholerisch, optimistisch, flegmatisch en melancholisch. De temperamenttheorie is een absoluut wetenschappelijke theorie die licht werpt op hoe het menselijke zenuwstelsel werkt. Waarom kunnen sommige mensen enorme psychologische stress weerstaan ​​en kalm en terughoudend blijven, terwijl anderen alleen maar bewolkt weer nodig hebben om in een depressieve toestand te belanden? Wie zijn deze mensen die hun geduld kunnen verliezen, een schandaal kunnen veroorzaken met het breken van de vaat, beledigingen en bedreigingen, en een uur later zelfgenoegzaam kunnen glimlachen, alsof er niets is gebeurd? Laten we het uitzoeken. Ontdekking van temperamenten door Hippocrates Zelfs in de oudheid bracht de Griekse filosoof Hippocrates, die observaties maakte, een theorie uit over vitale sappen, van de verhoudingen waarvan het gedrag van een persoon afhangt. Later, dankzij Galenus en Atius, werd deze theorie structureler en veranderde ze in een theorie van temperamenten. Volgens hun opvattingen zijn er vier hoofdvloeistoffen in het menselijk lichaam, van wier namen de namen van temperamenten zijn afgeleid. Lymfe (Oudgrieks φλέγμα [slijm] “slijm”), waardoor een persoon kalm en langzaam wordt - flegmatisch Gele gal (Oudgrieks χολή [chole] “gal, vergif”), waardoor een persoon hysterisch en lomp wordt, “heet” - cholerisch; ; Bloed (Latijnse sanguis [sanguis, sangua] "bloed"), waardoor een persoon actief en opgewekt wordt - optimistisch; Zwarte gal (oude Griekse μέλαινα χολή [melena chole] "zwarte gal"), waardoor een persoon verdrietig en angstig wordt - melancholisch. In de 20e eeuw creëerde de uitmuntende Russische wetenschapper Ivan Petrovich Pavlov zijn eigen doctrine over de soorten hogere zenuwactiviteit: temperamenten, waarbij hij de afhankelijkheid van temperament bewees, niet van de vloeistoffen in het menselijk lichaam, zoals de Ouden geloofden, maar van de eigenschappen van zijn zenuwstelsel: krachten van het excitatieproces Krachten van het procesremmingMobiliteitHoe het werkt. Laten we een voorbeeld bekijken om te begrijpen hoe deze eigenschappen werken. Als we een potlood van tafel moeten pakken, sturen de hersenen een impuls naar onze hand. Figuurlijk gezien kan dit worden voorgesteld als een golf die zich vanuit de hersenen naar alle zenuwuiteinden van de hand verspreidt. Dit is hoe het excitatieproces plaatsvindt. Het is chaotisch en ongericht. Maar om een ​​potlood op te tillen, moeten we onze hand over een bepaalde afstand bewegen, onze vingers op een bepaalde manier vouwen, ze op het juiste moment sluiten, enz. Dit is waar het proces van remming van diezelfde impuls, die golf, begint. Speciale remmende cellen scheiden bepaalde neurotransmitters af die een tegenimpuls creëren, waardoor het excitatieproces precies daar wordt gedoofd waar het nodig is. De initiële impuls prikkelt dus precies die spieren, en precies met de kracht die nodig is om de vereiste actie uit te voeren. Neem in ons geval een potlood. Het proces van remming is veel complexer dan het proces van opwinding; het is als een beeldhouwer die van een ruwe steen een betekenisvol kunstwerk maakt Er bestaat ook zoiets als mobiliteit. Dit is het vermogen om snel te schakelen tussen verschillende activiteiten, evenals het vermogen om er vrijwel gelijktijdig mee bezig te zijn. Zo staan ​​wij voor de opgave om met spoed een melding te doen. We worden ondergedompeld in al zijn subtiliteiten en nuances, we maken nauwgezet berekeningen en plotseling gaat de telefoon en blijkt dat we nog een melding moeten maken, nog dringender. In een dergelijke situatie moeten onze hersenen snel van de ene taak naar de andere overschakelen en deze voltooien zonder snelheid en tempo te verliezen. Dus hoe gemakkelijker het voor een persoon is om zo’n overstap te maken, des te beter ontwikkeld is het proces van mobiliteit van het zenuwstelsel. /3162709.jpgDus nu we op zijn minst een algemeen idee hebben van de eigenschappen van het zenuwstelsel, kunnen we praten over hoe hun verschillende combinaties aanleiding geven tot een of ander menselijk temperament. Peter I is een helder cholerisch persoon onderscheidt zich door de extreme kracht van excitatie van het zenuwstelsel en een ongepast zwak vermogen om te remmen. Hierdoor raakt hij uit balans.