Van de auteur: De theorie van onontkoombare angst. Deel twee Ons verhaal is het verhaal van onze angsten... Onlangs bezocht ik opnieuw het land van de verlegen mensen, en ik moet je zeggen dat dit een absoluut fantastisch land is. De kleine behendige wezens die het bewonen leven altijd in angst, waar ze erg trots op zijn, en zo hebben ze hun naam gekregen. Ik heb al over hun gewoonten en moraal geschreven, en nu zal ik je hun verbazingwekkende verhaal vertellen. Opgetekend in hun eigen woorden... DE GRIJZE OUDE TIJD De wortels van dit talrijke maar timide volk gaan terug tot een oudheid die zo grijs en eeuwen zo verschrikkelijk is dat onder de timide mensen niemand te vinden is die naar waarheid over hen kan vertellen. Daarom begint het verhaal van de timide mensen met mythen en eindigt het met mythen, maar ze vermijden schuchter de waarheid. Er bestaat een mythe onder de Puglivianen dat ze ooit eigendom waren van de Puglivianen, die ze uitnodigden om over hen te heersen, uit angst voor externe vijanden en niet de moed hadden om hun eigen keuze te maken. Kom en neem bezit van ons – zeiden de timide ambassadeurs tegen hen – want ons land is rijk en overvloedig, en het leven daarin is ondraaglijk eng. Het Pugai-volk kwam, intimideerde het Pugai-volk en nam bezit van hen. Sinds die legendarische tijden probeerde elke leider van de Puglivtsy zijn familie terug te voeren tot de oude Pugaytsy en maakte hij de mensen altijd bang door hun mythische voorouders te imiteren. Om dit te doen, verklaarde hij gewoonlijk de oorlog en verrichtte hij middernachtarrestaties, of intimideerde hij hen tot het punt dat hij beefde van vijandige buitenlanders. Ze verachtten een leider die niet in staat was angst aan te jagen. EEN TIJDPERK VAN BLOEM Verlegen mensen beschouwen de beste tijden in hun geschiedenis als de tijden waarin ze bijzonder bang waren. Perioden en regeringen waarin elke timide persoon niet alleen bang was, maar ook niet kon slapen van afgrijzen, en niet eens durfde te schreeuwen van de nachtmerrie die hem vervulde. Bovendien had hij heel reële redenen om te beven. De eerste keer dat dit gebeurde was toen de oude prins besloot iedereen tot een nieuw geloof te bekeren. Hij vond ergens een vreemde, geduchte god, voor wie de angst zo groot was dat hij als onzichtbaar werd beschouwd, en beval hem aanbeden te worden. De Puliviërs waren bang om ongehoorzaam te zijn, maar ze waren niet minder bang voor de toorn van de oude goden. Daarom werd de prins als een heilige beschouwd. Vervolgens waren er minstens drie heersers die nog steeds als de grootste onder de angstige mensen worden beschouwd. Elk van hen doodde zijn onderdanen in batches, waarbij ze blijkbaar esthetische vreugde en inspiratie putten uit hun executies. Verlegen mensen beschouwen hen als genieën, in de overtuiging dat het land onder hen zijn grootste welvaart bereikte. Ze wachten tot die glorieuze tijden terugkeren. NIEUWE TIJDEN Sindsdien hebben de verlegen mensen veel angsten doorstaan. En omdat ze de toorn van koningen en leiders meer vreesden dan de dood en vijandelijke pijlen, veroverden ze in de loop van de tijd veel land voor hun leiders. De meeste veroverde plaatsen raakten in verval, omdat de timide mensen bang waren het land te bewerken. Dus in het land van de verlegen mensen brak uiteindelijk de hongersnood uit. Toen was de koning van het verlegen volk bang dat zijn onderdanen hem zouden opeten en deed hij afstand van de troon. De timide mensen beseften dat hij hen niet langer bang kon maken, en ze vermoordden hem en noemden anderen veel verschrikkelijker. Ze regeerden honderd jaar lang, maar toen werden ze zelf bang en verklaarden ze de vrijheid. Nu kiezen de angstige mensen als koningen degenen die kunnen intimideren tot op het punt van de hik, terwijl ze tegelijkertijd bescherming beloven. Kandidaten voor de leider klimmen op de hoogste boomstronk, proberen geen angst te tonen, en rollen met hun ogen. Ze blazen ook huizen op en dreigen de schurken te vangen. Ze noemen het soevereine democratie en op een bijzondere manier. Ze houden er ook van om door iedereen gevreesd te worden. ONZE DAGEN Tegenwoordig mogen timide volwassenen een politiek leven leiden, hoewel het debat over de betekenis van dergelijke toegeeflijkheid nog steeds voortduurt. Velen geloven dat hun volk nog niet volwassen is geworden voor dit soort games voor volwassenen, en het hoogste wat kan worden toegestaan ​​is schuchter door de kieren naar het politieke leven van anderen te gluren. De Pulivieten, die voor bezuinigingen staan, noemen zichzelf de partij van patriotten. Anderen, die zichzelf liberalen noemen, eisen schuchter dat de volledige vrijheid van moraal wordt uitgeroepen, zodat ieder timide persoon openlijk voor iedereen kan beven, zonder schaamte en zonder angst te kennen. Beiden zijn bang voor hun woorden en piepen voortdurend zachtjes. Om niet bang te zijn voor hun eigen gepiep, verzamelen ze zich in kudden en lopen door de straten, waarbij ze het een politieke demonstratie noemen. Als ze stoppen, ben je meteen bang…