Kinderen hebben tegenwoordig meer mogelijkheden, maar minder interesse in lezen, dan hun leeftijdsgenoten 20-30 jaar geleden. Ouders hebben een grote verantwoordelijkheid om uit de grenzeloze boekenindustrie voor hun kinderen precies die parels van de literatuur te halen die hen leren denken, zich inleven en ernaar streven om als de held te zijn. Vanwege de helderheid en de overvloed aan afbeeldingen zijn kinderen vaak tevreden met het lezen van de eerste pagina's en het doorbladeren van het hele boek. Vermoedelijk is het einde van de plot duidelijk, de interesse in het boek is verloren. Misschien helpt dit sprookje uw kinderen het boek tot het einde te lezen. Er was eens een meisje Irishka. Ze woonde noch ver noch dichtbij, noch hoog noch laag, in een huis van twee verdiepingen, op de eerste verdieping. Irishka is een grote dromer, ze zal een soort ambacht bedenken, en dan zullen mama en papa lang nadenken over hoe zo'n schoonheid is gevormd. De poppen van Irishka waren erg geliefd. Op elk van hen was een hele koffer met outfits genaaid, allemaal ouderwets. De breinaalden waren bevriend met de vingers van het meisje, en door veelvuldige ontmoetingen glinsterden ze van vreugde. Alleen boeken werden beledigd door Irishka. Velen van hen waren ongelezen en verborgen onder de tafel van het meisje. Irishka las snel en met de juiste intonatie, maar de boeken waren niet interessant voor haar. Ofwel vind je het verhaal niet leuk, ofwel zijn er belangrijkere dingen te doen. En het ongelezen boek zal van de tafel onder de tafel verdwijnen. En op een dag las Irishka een sprookjesboek. Ik las en las. Ik las en las. De woorden kwamen langzamer en langzamer samen en de ogen begonnen te sluiten. Het meisje merkte niet hoe ze in slaap viel. Het meisje werd wakker. Ik keek om me heen en ze was niet thuis, maar op een bospad. Irishka liep naar voren en keek verbaasd naar het bos. Ana zal haar ontmoeten met een meisje met een rode pet en een vuile jurk. Een opgewonden Irishka kwam aanlopen en vroeg: "Meisje, meisje, wat is er met je gebeurd?" Dit is wat Irishka hoorde: “Drie dagen geleden stuurde mijn moeder me naar mijn grootmoeder om taarten te halen. En het meisje Irishka stopte met het lezen van het sprookje over mij. Nu weet ik niet waar ik heen moet, hoe het sprookje zal eindigen. ” Irishka was verrast en begon ergens over te raden. Ze nodigde Roodkapje uit om met haar over het pad te lopen. Samen is het leuker. Hoe lang duurt het om de meisjes te ontmoeten, een ander meisje met een mand met gevallen sneeuwklokjes. Irishka begon weer te kleuren om te zien wat er gebeurde. Het meisje antwoordt dat haar stiefmoeder haar in december stuurde voor sneeuwklokjes, de maand april hielp haar bloemen te vinden, maar toen werd het meisje Irishka het lezen van het sprookje beu, en de vreemdeling weet niet wat hij nu moet doen. Irishka riep uit: “Waar zijn we?” ‘In het land van de ongelezen sprookjes,’ antwoordden de meisjes in koor. 'Sinds je verdwaald bent in dit land, zijn ze gestopt met het lezen van het sprookje over jou. Het zal moeilijk zijn om dit land te verlaten. Alleen als het sprookje tot het einde is voorgelezen.' een grote dennenboom en begon te huilen. Het meisje huilde lang. Ik merkte niet hoe ik weer in slaap viel. Irishka werd wakker van een krachtig gebrul. Het meisje huiverde en keek om zich heen. En dit boek viel op de grond. Het meisje was blij. Ze besefte dat ze alleen maar had gedroomd van het land van ongelezen sprookjes. En achter de deur in de keuken praten mama en papa ergens over. Ze is thuis! Irishka pakte het boek van de vloer. Ik heb het verhaal tot het einde gelezen. Ze liep naar de tafel en begon de boeken ‘Roodkapje’ en ‘De twaalf maanden’ te zoeken. Irishka wilde heel graag dat alle avonturen van Roodkapje en haar stiefdochter zouden eindigen met een happy end.