Het is normaal dat iemand kennis nodig heeft... in de eerste plaats zichzelf. En psychodiagnostiek (psychologisch testen) is hierbij een goede “gemakkelijke” hulp. Volgens het moderne algemene wetenschappelijke begrip betekent de term ‘psychodiagnostiek’ de herkenning van de toestand van een bepaald object door snel de essentiële parameters ervan vast te leggen en vervolgens aan een bepaalde diagnostische categorie toe te wijzen, teneinde het gedrag ervan te voorspellen en een beslissing te nemen over de mogelijkheden om het object te beïnvloeden. dit gedrag in de gewenste richting. Nu zijn er op internet veel verschillende tests over een breed scala aan onderwerpen. Ik zou echter willen opmerken dat er een indeling is in populaire tests en deskundige (klinische) psychodiagnostische methoden. Bij het bestuderen van de interpretatie van populaire tests denk ik dat er geen problemen zijn. Hier probeert men dingen meer uit vanuit een match/fail-positie, en de houding ten opzichte van deze tests is wat oppervlakkig, het vindt plaats in een soort spelvorm, zoals “waarzeggerij”. :(Het trieste is dat deze houding voor het grootste deel van toepassing is op alle testmethoden, en nu hoor ik vaak van anderen dat tests niets aantonen, zoals ze zeggen, je zult de waarheid niet uit hen halen. , omdat ik behoorlijk wat ervaring heb met testen (bij het accepteren van kandidaten voor dienst bij het ministerie van Binnenlandse Zaken), kan ik met zekerheid zeggen dat veel mensen moeite hebben met het beoordelen van hun gedrag, zich niet concentreren op instructies en soms sleutelwoorden missen in verklaringen ( wat uiteraard de betekenis en het daaropvolgende resultaat vertekent). Wat belangrijk is, zijn de ervaring, kennis en vaardigheden van de psychodiagnosticus zelf, die zich zal laten leiden door een reeks regels voor het gebruik van psychodiagnostische hulpmiddelen, gebaseerd op kennis van de eigenschappen van de psychodiagnostiek. de gemeten parameters en meetinstrumenten, op kennis van de ethische en professionele normen van psychodiagnostisch werk, en niet op zijn eigen subjectieve mening. Bij het invullen van de vragenlijst is de hulp van een specialist vereist, evenals (vooral) bij het interpreteren van de resultaten. Want alleen een specialist heeft de vaardigheid om alle beschikbare data te analyseren. Als je de kenmerken van je persoonlijkheid, sterke en zwakke punten wilt ontdekken, dan raad ik aan om de methode van Sobchik L.N. te volgen. individueel - een typologische vragenlijst, die gericht is op het diagnosticeren van zelfbewustzijn, zelfwaardering en zelfbeheersing van een individu. Leidinggevende tendensen (persoonlijkheidskenmerken, karaktereigenschappen) bepalen het individuele type ervaring, de kracht en richting van de motivatie, en de stijl van interpersoonlijke communicatie. Lyudmila Sobchik heeft een individuele typologische vragenlijst gemaakt op basis van de Russische versie van de MMPI-test - SMIL, waarmee u elke individuele persoon als een specifiek type kunt classificeren. In deze test kunt u uw geaccentueerde kenmerken zien (het meest uitgesproken). Zoals een van mijn collega’s zei: accentuering is jouw ‘hoogtepunt’, wat jou onderscheidt van anderen. En ik vond deze vergelijking erg leuk, en het stelde me zelfs in staat om op een andere manier naar sommige van mijn eigenschappen te kijken. Ook kan de methode eigenschappen identificeren (als ze aanwezig zijn, uiteraard) die leiden tot onaangepaste gedragsvormen, d.w.z. voorkomen dat je in harmonie leeft met jezelf en je omgeving. https://psytests.org/accent/ito.html Ik vestig uw aandacht op de instructies bij het invullen van de methodiek. Voor de volledige betrouwbaarheid van de resultaten is de kwaliteit van het invullen van de testen van groot belang. En het idee om geen tijd te verspillen aan nadenken is fundamenteel verkeerd!!! Je krijgt een hele reeks verschillende uitspraken voorgeschoteld. Lees de tekst aandachtig, lees elke uitspraak tot het einde en beoordeel of deze voor u waar of onwaar is. Alleen uw mening is belangrijk, en niet die van uw naasten. Let bij uitspraken op woorden als soms, zelden, altijd, vaak, vaak (d.w.z. vaak), absoluut, etc. Omdat deze woorden specifieker de toestand of het gedrag specificeren dat in de verklaring wordt aangegeven. Bijvoorbeeld: ik volg altijd algemeen aanvaarde regels.