Ik zal doorgaan met het beschrijven van strategieën voor gedrag in conflict. Begin: https://www.b17.ru/article/275214/Concessie is in feite een van de typen, een speciaal geval van vermijding met enkele nuances. Hier is het belangrijk om te begrijpen wat iemand precies vermijdt. Wanneer hij toegeeft, vermijdt hij confrontatie, negatieve emoties, afwijzing en beschuldigingen. Ook kan een concessie deel uitmaken van een compromis, dat wil zeggen: jij hebt mij iets toegegeven, en ik zal jou iets toegeven. Als we het hebben over interne conflicten, kan een concessie een tijdelijke behoefte zijn om op te geven, om bepaalde behoeften te verwaarlozen ter wille van andere. Maar niet alleen een concessie kan een manier zijn om negatieve emoties te vermijden. Vermijding kan ook de vorm aannemen van leugens, weglatingen en onvervulde beloften. Als iemand bij het doen van een concessie zijn eigen belangen verwaarloost, dan is een persoon met dergelijke vermijding in de vorm van leugens en onvervulde beloften onverantwoordelijk ten opzichte van de belangen van hemzelf. anderen. Vermijding kan ook de vorm aannemen van het geheel verbreken van het contact. Dat wil zeggen, tijdens elke verergering van het conflict, wanneer de noodzaak tot confrontatie ontstaat, geeft iemand er de voorkeur aan de relatie volledig te verlaten, deze abrupt te beëindigen of te beginnen te negeren, te saboteren, waardoor de psychologische afstand aanzienlijk wordt vergroot. Deze manier van gedrag in een conflict is beladen met het feit dat de belangen en behoeften nog steeds niet zijn bevredigd, noch die van jezelf, noch die van anderen. Als beide echtgenoten in een koppel een ontwikkelde strategie hebben, praten mensen vaak jarenlang niet en proberen ze elkaar niet halverwege te ontmoeten en uiterlijk kunnen ze er zelfs uitzien als een welvarend stel, terwijl de spanning behoorlijk sterk zal zijn en op een gegeven moment dit kan de relatie volledig verbreken. Het vermijden van conflicten, of beter gezegd confrontaties, is ongetwijfeld het resultaat van de opvoeding, toen ze zelfs in de kindertijd het idee kregen dat conflicten absoluut slecht zijn. Vaak leidt het vermijden van conflicten iemand tot isolatie, of beter gezegd tot zelfisolatie. In het licht van de gebeurtenissen van vandaag legt zo iemand zichzelf een quarantaine op voor alle contacten, aangezien alle contacten tot conflicten kunnen leiden. Zelfs telefoneren is voor hem erg lastig. Als iemand toch in aanraking komt met een patroon van vermijdend gedrag, kan hij psychologische verschijnselen ervaren zoals derealisatie of depersonalisatie. Dat wil zeggen, het is alsof de persoon zelf niet deelneemt aan het contact, maar alleen aan de schil ervan. De kunst van het vermijden van conflicten heeft echter ook zijn voordelen als de persoon dit bewust doet. Ten eerste raakt zo iemand niet verwikkeld in onnodige ruzies en ruzies als dit geen serieuze belangen voor hem schaadt. Hij is niet vatbaar voor verschillende soorten manipulatie, dat wil zeggen dat hij niet vatbaar is voor codependente reddingsrelaties. Als vaker een concessie wordt gedaan uit angst voor afwijzing, worden andere vormen van vermijding veroorzaakt door de angst voor absorptie, dat wil zeggen dat een persoon in de eerste plaats vermijdt zich te conformeren aan de wil van anderen. Hierin kan men een tendens tot tegenafhankelijkheid zien. Vervolg https://www.b17.ru/article/275610/