Van de auteur: Mijn mening en niets meer)) Ik denk dat de staat van motivatie erg overschat wordt, alsof het de enige succesfactor is. Dit is verdomme niet waar! En het maakt me een beetje woedend dat ze proberen het ene voor het andere door te geven. In de praktijk wordt de staat van emotionele verheffing, die als motivatie wordt opgevat, doorbroken door de eerste obstakels en mislukkingen. Succes wordt uiteindelijk bereikt door degenen die vallen, de situatie analyseren, hun aanpak veranderen en zich over het algemeen ontwikkelen op het gebied van hun capaciteiten, middelen en talenten, als je wilt. Laten we het hebben over mijn zoekopdrachten over dit onderwerp, hoe mijn idee zich ontwikkelde. Het model leek mij aanvankelijk pijnlijk eenvoudig en logisch. Alles was cool, maar er zijn altijd ‘maren’ en die waren er. In de praktijk gebeurde er iets anders, iets waar in het model geen rekening mee is gehouden. Ik geloofde dat motivatie gewoon bestaat, maar verdwijnt als er strikte interne beperkingen zijn. Voor zo iemand brengt elke activiteit ongemak en negatieve gevoelens met zich mee (ja, ja, ik herinner je eraan dat negatieve gevoelens een gevolg zijn van beperkingen). Zo iemand verkeert in een staat van vermijding of overbelasting; hij verbergt zich voor ongemak of tolereert het. Hieraan wordt energie verspild. Motivatie zal verschijnen als je door de beperkingen heen werkt. Logisch? Er zal vrijheid verschijnen en mensen zullen in actie komen. Ik werkte bijvoorbeeld door mijn communicatieangst heen en ging meteen voor promotie op het werk. In werkelijkheid verandert echter niet iedereen iets; velen blijven in de problemen en apathie. Een soort inconsistentie... Het bleek dat de afwezigheid van strikte beperkingen niet altijd leidt tot het ontstaan ​​van een doel! Maar een persoon heeft op zijn minst een silhouet in de verte nodig, een beeld van een realistisch haalbaar doel. Dit zal de persoon concentreren en zijn activiteiten in de richting van het doel organiseren. Voila, de persoon is gemotiveerd, hij heeft een verlangen om te handelen. Cool, ben je het daar niet mee eens?! Maar sommige mensen hadden moeite met hun doelen. Ze ‘bepalen’ ze en bereiken ze niet, of kunnen eenvoudigweg geen beslissing nemen over wat ze willen. Dus ik werd geconfronteerd met een ander niveau: onvolwassenheid en het ontbreken van een gevormde waarde-semantische structuur van de persoonlijkheid. Betekenissen zijn een noodzakelijke categorie van ervaringen. Als het geen zin heeft een doel te bereiken, zal er geen motivatie zijn, zal er geen energie zijn. Ergens in mijn leven besloot ik mensen te helpen en jarenlang probeerde ik met counseling te beginnen. Maar het lukte niet en ik liep geduldig richting het doel. Ik heb ooit als nachtwaker gewerkt, sneeuw geruimd op bouwplaatsen en muren gepleisterd, maar intern was ik met iets anders bezig. Er waren problemen en moeilijkheden, en die bestaan ​​nog steeds, maar ik heb veel obstakels overwonnen. De redenen om te overwinnen waren van buitenaf onzichtbaar en soms niet duidelijk voor mij. Maar in alles zat een betekenis, die sterker bleek te zijn dan de moeilijkheden. Nu geef ik niets om motivatie, ik doe het in welke staat dan ook, mijn activiteiten zijn gevuld met betekenissen die ik heb geleefd en die ik nu in daden realiseer. Door mijn houding kan ik obstakels overwinnen, wat er ook gebeurt, en zelfs als ik spanning, angst of ongerustheid voel. Ik wil mezelf niet prijzen, maar verdomd, ik wil alleen maar zeggen dat jij hetzelfde kunt doen, en nog veel meer en beter! Er zijn gevoelens die niet kunnen worden verwerkt (maar dit is niet zeker), maar er zijn gevoelens die wel kunnen worden overwonnen. Uitdagingen van het lot, die niet worden uitgewerkt door het zoeken naar de ziel, maar door actieve actie, op voorwaarde dat je ‘een tempel bouwt’. Ik denk dat de verwijzing duidelijk is. Kijk nu wat er gebeurt. Motivatie kan worden geblokkeerd om wezenlijk verschillende redenen die zich op verschillende niveaus bevinden. 1. Beperkende overtuigingen. Dat wil zeggen gaten in de zijkant van het schip van je persoonlijkheid. Je besteedt al je middelen aan het redden van water en het repareren van gaten in de bodem van het schip. 2. Gebrek aan persoonlijke kracht en energie. Als je niets anders doet dan het water dat het schip doet zinken eruit halen en proberen de gaten te dichten, wordt de bemanning van het schip moe, verliest ze het vertrouwen in zichzelf, verliest ze de samenhang in haar werk, raken de middelen op en ontstaat er machteloosheid, een onwil om te doen wat levert geen resultaat op. In wezen is dit een gevolg van de invloed van beperkingen. De maatstaf voor de impact is rust, herstel en de daaropvolgende ontwikkeling van beperkingen. 3. Afwezigheid.