Van de auteur: Het doel is om de lezer kennis te laten maken met een richting in de psychologie als de perinatale psychologie “De manier waarop een persoon wordt geboren, hangt blijkbaar nauw samen met zijn algemene kijk op het leven, de verhouding tussen optimisme en pessimisme, zijn houding ten opzichte van andere mensen, zijn vermogen om de slagen van het lot te weerstaan ​​en zijn doel te bereiken.’ Stonislav Grof De geboorte van een kind, wat is er mooier, ontroerender en wenselijker. Ieder van ons krijgt kippenvel als we horen over de geboorte van een nieuw klein mensje. MAAR hoe vaak denkt ieder van ons dat een nieuw leven een voortzetting is van andere levens, het leven van mama en papa, en dat een kind op deze wereld komt met zijn bagage die hij heeft verworven toen hij negen maanden in de baarmoeder van de moeder zat, en elke nieuwe dag was daar in een bijzondere wereld gevuld met emoties, gevoelens, ervaringen, nieuwe sensaties, grotendeels afhankelijk van de emoties, gevoelens en ervaringen van ‘die’ liefste, dichtstbijzijnde MOEDER ter wereld! Voorbereiding op de conceptie, de geboorte van een nieuw leven, zwangerschap, geboorte, borstvoeding en het eerste levensjaar van een kind, dit is het startpunt, het begin van waaruit de reis naar het leven begint. We weten dat een kind al vóór de geboorte denkt, reageert op informatie die tot hem komt, en vanaf de zesde maand van de zwangerschap (misschien zelfs eerder) een actief emotioneel leven leidt:¨ De foetus ziet, hoort, proeft, doet ervaring op en leert zelfs in [/b]utero[/b] [/i](wat betekent in de baarmoeder, vóór de geboorte). Het belangrijkste is dat hij zich voelt[/b], ook al zijn zijn gevoelens niet zo complex als die van een volwassene.¨ Bijgevolg begint wat een kind voelt en waarneemt zijn houding ten opzichte van zichzelf en zijn verwachtingen te bepalen. Hoe hij zichzelf vervolgens waarneemt – gelukkig of ongelukkig, agressief of wilsarm, beschermd of angstig – hangt gedeeltelijk af van de houding die hij tegenover zichzelf voelt in de baarmoeder.¨ De belangrijkste bron van deze persoonlijkheidsvormende houding is de moeder van de moeder. kind. Dit betekent niet dat een vrouw elk kortstondig verdriet, twijfel en zorgen doorgeeft aan haar kind. [/b]Alleen permanente patronen[/b] van de emotionele toestand zijn van belang. Chronische angst en tegenstrijdige opvattingen over het toekomstige moederschap kunnen al vóór de geboorte een diepe stempel drukken op de persoonlijkheid van het kind. Positieve emoties, een goed humeur en vreugdevolle verwachting van de geboorte van een baby kunnen op hun beurt een aanzienlijke impact hebben op de ontwikkeling van een gezonde emotionele sfeer van de persoonlijkheid van het kind. 9 maanden, hoe lang is het, veel of weinig? Als je naar tijd kijkt, is dit een relatief korte periode op de schaal van het leven, maar als je de emotionele inhoud evalueert, dan is dit zonder twijfel de tijd die de hele regenboog aan gevoelens en emoties geeft. Gedurende deze tijd is er zoveel te doen, en vooral, om je voor te bereiden op de rol van ouders! In onze moeilijke tijden, in de omstandigheden die worden bepaald door het leven en de samenleving, is het soms niet gemakkelijk om gemoedsrust te bewaren. Het is vooral niet gemakkelijk om gemoedsrust te bereiken voor een gezin dat zich voorbereidt om ouders te worden, als we de spanning van de verwachting, de felicitaties van familie en vrienden, geschenken, het gedoe van het voorbereiden van een bruidsschat voor de baby, de vele vragen, angsten en vooroordelen blijven bestaan, dit alles valt op de schouders van het jonge gezin, waardoor spanningen ontstaan ​​die soms moeilijk alleen te verwerken zijn. Om nog maar te zwijgen van de storm van tegenstellingen waarin de aanstaande moeder zich bevindt! En hoe graag je rust en vertrouwen wilt, voor jezelf en de baby, want zij, de moeder, is het die nieuw leven in zich draagt ​​en verantwoordelijk is voor de emotionele ontwikkeling van het kind vóór de geboorte. En hoewel het begrijpen hiervan op zichzelf verbazingwekkend is, is het nog verbazingwekkender hoeveel het ons begrip van de betekenis en het belang van ouderschap, en vooral moederschap, verdiept en verrijkt. Maar hoe doe je dat, waar kun je kennis vandaan halen, waar kun je hulp verwachten, wie helpt je een handje en leidt je naar de enorme wereld van gelukkig moederschap enouderschap? De dokter in de prenatale kliniek, die ongeveer een dozijn van deze zwangere vrouwen heeft, en iedereen kijkt in de ogen en wacht op steun en een vriendelijk woord, maar krijgt weer een verwijzing voor analyse of een lijst met medicijnen, ze heeft zeker geen tijd voor openhartige gesprekken over de gevoelens, angsten en onderlinge samenhang tussen de emoties van de moeder en de baby. Misschien zal de dokter bij de volgende geplande echo opmerken hoe de baby reageert op het feit dat de moeder angstig is, of zal hij merken dat de baby blij is dat de moeder hem ziet, misschien zal hij de relatie tussen moeder en baby opmerken en praat erover, vertel het hem, geef advies... maar helaas is hij meer geïnteresseerd in de toestand van de placenta, de navelstreng en andere dingen die alleen hij begrijpt, natuurlijk is dit zijn taak, en we komen naar de echo juist hiervoor! Waar moet je dan heen, naar wie? Natuurlijk heeft internet veel informatie en op verschillende forums kun je met dezelfde toekomstige ouders praten, ze zullen je zeker veel begrijpen en vertellen, je advies geven, maar hoeveel mensen hebben zoveel meningen, wat als deze informatie is onjuist, want iedereen heeft zijn eigen ervaring, zijn eigen innerlijke wereld, jouw bijzondere, diepste gedachten. En soms is het eng om ‘jouw’ gedachten, problemen en angsten openbaar te maken, voor het geval ze het niet begrijpen! En ik wil echt live communicatie met een deskundig persoon die wil luisteren, begrijpen en ondersteunen! . Het is een andere zaak als er een competente specialist in de buurt is die aan al deze eisen voldoet. Zo iemand is een specialist op het gebied van de perinatale psychologie. Ik stel voor om te begrijpen waar de perinatale psychologie vandaan komt, en wat een specialist doet die zichzelf een perinatale psycholoog noemt. Om te beginnen moet worden gezegd dat de perinatale psychologie een belangrijk onderdeel is van de perinatologie, onderdeel van de verloskunde en kindergeneeskunde, dat de ontwikkeling en gezondheidsbescherming van de foetus en de pasgeborene bestudeert en de perinatale, dat wil zeggen de intra-uteriene en neonatale periode bestrijkt. In het huidige ontwikkelingsstadium heeft de perinatologie dergelijke taken gesteld, waarvan de oplossing de hulp van een psycholoog vereiste. Dit werd het startpunt bij de vorming van de perinatale psychologie als een onafhankelijke wetenschap, een veld van psychologische kennis dat de opkomst, dynamiek en kenmerken van de psychologische en mentale ontwikkeling van de relatie tussen moeder en kind bestudeert, vanaf de conceptie tot de eerste levensfase. levensjaren na de geboorte. Op basis van deze definitie zien we dat de perinatale psychologie omvat: de psychologie van de conceptie, de psychologie van de zwangerschap, de psychologie van de bevalling en de psychologie van de vroege postnatale periode. De hoofdtaak van een psycholoog en het doel van psychologisch werk met toekomstige ouders is om te helpen bij de vorming van een verantwoordelijke en competente ouder. Ondanks het feit dat het verzoek van de meeste aanstaande moeders aan een psycholoog is om zich voor te bereiden op de bevalling en geformuleerd is als training in ademhalingstechnieken, pijnverlichting, het verlichten van angst voor de bevalling, enz. wat heel belangrijk is, is dat het werk van een psycholoog zich niet kan beperken tot het beantwoorden van dit verzoek, ook al bevredigt het er uiteindelijk wel mee. De psycholoog vertegenwoordigt, in tegenstelling tot de meeste ouders, de vooruitzichten voor de vorming van de ouderlijke sfeer, de kwaliteiten die van de ouder worden verlangd in verschillende stadia van de ontwikkeling van het kind. Zijn taak omvat het diagnosticeren van de bereidheid tot ouderschap, individueel en groepswerk om de voorwaarden te versterken voor de ontwikkeling van kwaliteiten bij toekomstige ouders als geduld, vertrouwen in zichzelf en het kind, en hen ook te leren hun kind en zichzelf te begrijpen en te voelen. Wat er uiteindelijk toe moet leiden dat ouders hun vertrouwen in zichzelf versterken als ouders die goed genoeg zijn! De taak van de psycholoog is ook het creëren en zorgvuldig ontwikkelen van preventieve, diagnostische en psychocorrectieprogramma's voor het werken met gezinnen die een kind plannen, verwachten of opvoeden, rekening houdend met de nieuwste theoretische en praktische prestaties op het gebied van fysiologie, psychologie en sociologie. Tot onze grote vreugde zien we vandaag de dag een toename van de belangstelling voor deze wetenschap, aangezien toekomstige ouders en medische werkers belangstelling tonen voor prenatale cursussen.training waarin lessen worden gegeven door verloskundigen-gynaecologen, lactatiekundigen en psychologen. Dit is erg belangrijk omdat de belangrijkste reden voor de opkomst van de perinatale richting in de psychologie de tegenstrijdigheid is waarmee specialisten die betrokken zijn bij de bevalling worden geconfronteerd: aan de ene kant is de vooruitgang van de geneeskunde duidelijk, aan de andere kant de verslechtering van de gezondheid van vrouwen en kinderen. Moderne studies gericht op het bestuderen van dit probleem hebben aangetoond dat goed gestructureerd gezamenlijk werk van een verloskundige-gynaecoloog en een perinatale psycholoog verstoringen in de loop van fysiologische en neuropsychische processen bij vrouwen die een kind verwachten, kan voorkomen. Dit laat zien hoeveel verantwoordelijkheid er op de schouders rust van specialisten die op dit gebied werkzaam zijn. Om het beste resultaat te bereiken is het gezamenlijke werk van medisch personeel en een perinatale psycholoog belangrijk. De volgende belangrijke taak van een perinataal psycholoog is het creëren van motivatie voor borstvoeding en het samen met een lactatiekundige begeleiden bij het opzetten van borstvoeding. Onderzoek op dit gebied heeft aangetoond dat het voornaamste probleem bij de vorming van een vroege dialoog tussen moeder en kind, de zogenaamde Proto-Dialoog, psychologische wortels heeft. In de situatie van borstvoeding wordt de eenheid van de fysieke grenzen van moeder en kind gedeeltelijk hersteld, omdat in dit geval op de een of andere manier wordt nagebootst wat er tijdens de intra-uteriene periode is gebeurd. Als we in de taal van de psychologie spreken: “Het belangrijkste bij voeding is niet voeden.” Het is ook de verantwoordelijkheid van een specialist om psychologische hulp te bieden bij het overwinnen van depressieve toestanden na de bevalling, en om ondersteuning te bieden in de eerste dagen en tijdens de eerste dagen. jaar van het leven van een kind. De zich ontwikkelende moeder-kind-dyade heeft een zeer zorgvuldige behandeling nodig. Onbeleefde inmenging kan de onzichtbare banden vernietigen die tussen een moeder en een opgroeiend kind ontstaan. Daarom is het zo belangrijk dat de specialist vertrouwen heeft in de processen die binnen deze tweetal plaatsvinden, waardoor de vrouw optimale vormen van interactie met het kind kan vinden en zichzelf als moeder kan accepteren. Leer te vertrouwen op je eigen ervaringen en ontwikkel je eigen stijl. Dit standpunt weerspiegelt D. Winnicotts concept van de ‘goed genoeg moeder’. Bij het oplossen van het probleem om een ​​vrouw te helpen een kind te accepteren en haar eigen relatiestijl met hem te vinden, gebruikt de psycholoog in haar werk verschillende technieken, waaronder lichaamsgerichte therapie, kunsttherapie en andere. Hier zijn de belangrijkste werkgebieden van een specialist in perinatale psychologie. En het belangrijkste doel van zijn activiteiten is het creëren van de beste omstandigheden voor de geboorte van een gezond en gelukkig kind. Het belangrijkste in ons leven zijn onze kinderen en hun fysieke en psychologische welzijn. En ik wil eindigen met de woorden van Bertine Andre, auteur van het boek ‘Verpleegkunde in de baarmoeder, of een verhaal over gemiste kansen.’ We delen allemaal de verantwoordelijkheid voor wat de natuur op een vrouw en op ouders legt dragen een zekere mate van verantwoordelijkheid voor wat er ontstaat. Dit is de wereld van het kind. We hebben de verantwoordelijkheid om hem en zijn ouders te helpen door het publieke bewustzijn te wekken en maatschappelijk werkers te dwingen te reageren op de behoeften van alle gezinnen. in plaats van het aantal gevangenissen en ziekenhuizen te vergroten, probeerden de regeringen van alle landen de gevolgen van een ellendig en zwaar leven weg te nemen of te verzachten door de oorzaak aan te pakken en meer zorg te dragen voor de zwangere vrouw, die haar rol uitgelegd zou moeten krijgen en aan de voorwaarden die nodig zijn voor de uitvoering van de taken die haar zijn toegewezen, dan zouden we betere resultaten kunnen behalen tegen lagere financiële kosten. In slechts een paar generaties zouden we het aantal kinderen met lichamelijke beperkingen aanzienlijk kunnen verminderen, en de fysieke omstandigheden ten goede kunnen transformeren toestand en psyche van zowel mannen als vrouwen. En dan kan iedereen, die sterker, veerkrachtiger en zelfverzekerder is geworden, en meer open is geworden voor anderen en voor de manifestaties van het leven zelf, hopen op..