I'm not a robot

CAPTCHA

Privacy - Terms

reCAPTCHA v4
Link




















I'm not a robot

CAPTCHA

Privacy - Terms

reCAPTCHA v4
Link



















Open text

Het jaar 2005 loopt ten einde. De straten zijn al aangekleed met feestelijke etalages. We maken de balans op van het afgelopen jaar en maken cadeautjes voor dierbaren klaar. Traditioneel zegt iemand dat het een moeilijk jaar was, en als het maar zou eindigen, zal het nieuwe beter en gemakkelijker zijn. En iemand plant de komende vakantie en denkt aan de kerstboom en Oliviersalade. Iedereen benadert deze vakantie op zijn eigen manier. En ik open mijn dagboek, lang geleden geschreven. vlak voor het nieuwe jaar, en ik las: “Nog een beetje en... een nieuw jaar. Wat is daar? Nieuwe mensen, ontmoetingen, afscheid. Is hij echt zo nieuw? We noemen elk jaar nieuw, met hoop... Alles is anders. We besluiten alles nog eens op te schrijven, op een schoon vel papier. Alleen de fouten zijn hetzelfde, en opnieuw zetten we de komma's op de verkeerde plaats. Het is geen kwestie van een nieuw blad.” Vele jaren zijn verstreken en ik, al een gecertificeerd psycholoog, kom tot dezelfde conclusies. En ik denk erover na hoe ik deze feestdag echt kan vieren. Om iets nieuws in je leven te introduceren, moet je immers ruimte maken voor verandering. Dit betekent dat we ergens afstand van moeten doen. Vandaag zal ik het niet hebben over de noodzaak om oude dingen weg te gooien, hoewel dit ook zijn plaats heeft. Ik zal het hebben over wat ons werkelijk verhindert om daadwerkelijk nieuwe mensen, ontmoetingen, nieuw werk te hebben, kortom, wat we willen in het nieuwe jaar. Wat is dit? Onze grieven! Dit is de last die we jaar na jaar met ons meedragen, vaak zonder zelfs maar de destructieve impact ervan te merken. Het is zwaar en we klagen over het gebrek aan lichtheid en vrijheid in ons leven. We kunnen geen nieuwe relatie aangaan terwijl we beledigd blijven door onze vroegere dierbaren. Het is dankzij onze grieven dat we zeggen: “Ze zijn allemaal hetzelfde.” Het lijkt net zo eenvoudig als het pellen van peren om te zeggen: ‘Ik vergeef die en die.’ Maar wrok is een gevoel dat niet zo gemakkelijk verdwijnt. Wat moet er gedaan worden? Maak eerst een lijst van uw klachten. Onthoud door wie je nog steeds beledigd bent. Als de lijst alleen de mensen bevat die nu bij je zijn, je ouders, kinderen, geliefden, dan is dit niet het einde van de wereld. Wat voor soort gevoel is tenslotte ‘wrok’? Door te zeggen dat je door iemand beledigd bent, zeg je daarmee dat je gekwetst bent, maar ook dat de relatie met deze persoon belangrijk voor je is, dat hij waardevol voor je is! Wrok is alleen mogelijk tegen dierbaren! En het is altijd aanwezig in relaties die voor ons belangrijk zijn. En het is belangrijk om erover te praten, door dit te doen vertel je je geliefde dat je niet zo behandeld hoeft te worden. Hij vermoedt tenslotte misschien niet eens dat zijn acties onaangenaam voor je zijn! Het is niet nodig om van mensen te eisen dat ze telepaten zijn. Het is belangrijk om niet alleen je geliefde te vertellen dat je door hem beledigd bent, maar er ook zeker(!) aan toe te voegen dat hij waardevol voor je is. Ik herinner me een vrouw die beledigd was omdat haar man haar vaak bloemen gaf. Kun je je voorstellen? Het bleek dat ze dacht dat hij haar bedroog en door het geven van bloemen haar zonden verzoende. Ze nam het boeket aan, waarna haar humeur verslechterde, en ze sprak met opeengeklemde kaken tegen haar man. De man dacht er eigenlijk niet eens aan om een ​​affaire te hebben, en de reactie van zijn vrouw verbijsterde hem. Dit is natuurlijk een anekdotische situatie, en toen ze het uitlegden, viel alles op zijn plaats. Ik begrijp dat het heel eng is om over je grieven te praten, net zoals het eng is om een ​​relatie te verliezen. En misschien moet iemand die dicht bij je staat dit niet in zijn gezicht zeggen. Je ouders zijn bijvoorbeeld hoogstwaarschijnlijk niet klaar voor dergelijke veranderingen in hun relatie. Het is beter om een ​​foto van je ouders te maken, deze voor je te leggen en hen te vertellen over je liefde en grieven. En vergeef ze ten slotte, want er zijn geen perfecte ouders, anders zou je een perfect kind moeten zijn, en dit is onrealistisch. Het is belangrijk om te begrijpen waar u precies door beledigd bent. Houd er rekening mee dat klachten meestal niet ontstaan ​​​​wanneer we gekwetst zijn, maar wanneer een persoon niet overeenkomt met het beeld dat we voor hem hebben bedacht. En in dit geval is de zinsnede: "Ik vergeef je dat je niet bent wat ik wilde dat je was" erg nuttig. Door hem te vergeven, beginnen we een echt en oprecht persoon te zien, en dit is veel interessanter. En als er op uw lijst met grieven ook mensen staan ​​die u nog niet eerder hebt gezien!

posts



52163954
1964721
91229610
100164167
85734705