Complex trauma kan worden behandeld, maar er zijn nuances. De hersenen zullen niet terugkeren naar de toestand van vóór het letsel. Emotionele reacties die verband houden met mogelijk gevaar zullen niet spoorloos verdwijnen. In de loop van psychologische correctie kun je alleen de omvang van deze reacties verminderen en leren ze beter onder controle te houden. De metafoor van Marsha Linehan (oprichter van DGT) is hier op zijn plaats: “We kunnen een geamputeerde arm niet terug laten groeien, maar we kunnen er wel een creëren. hightech prothese die deze vrijwel volledig zal vervangen.” Het begint allemaal met het opbouwen van een vertrouwensrelatie tussen psycholoog en cliënt. Iemand die een trauma heeft meegemaakt, heeft de mentale afweer verzwakt, de kwetsbaarheid vergroot en het zelfrespect ondermijnd. Daarom geen confrontatie of expositie. De tijd daarvoor zal later komen, wanneer de interne hulpbronnen op zijn minst enigszins zijn hersteld, en het kantoor van de psycholoog als een veilige ruimte zal worden gezien. In de tussentijd alleen maar radicale acceptatie en vriendelijke ondersteuning. Er moet worden uitgelegd dat de symptomen ervan (gevolgen van trauma) een reactie zijn van de normale psyche op een abnormale situatie; dat dergelijke aandoeningen voorkomen bij de meerderheid van de mensen die soortgelijke ervaringen hebben gehad. Vermindering van algemene zenuwspanning. Chronische stress en intense reacties op triggers worden geassocieerd met een deel van de hersenen dat de amygdala wordt genoemd. Je kunt het niet direct bereiken door rationeel redeneren, maar je kunt het indirect beïnvloeden door met het lichaam te werken: ontspanningstechnieken, middenrifademhaling, mindfulness-meditatie, yoga-oefeningen en medicatie-ondersteuning. Als de emotionele toestand van de cliënt zeer acuut is, is het raadzaam om de cliënt door te verwijzen naar een psychiater om kalmerende middelen of antidepressiva te selecteren. Dit is een tijdelijke maatregel die 'emotionele putten' zal gladstrijken, het risico op zelfmoord en zelfbeschadiging zal verminderen, totdat het positieve effect van het werken met een psycholoog optreedt. Stressbestendigheid en emotionele zelfregulatie. Doorgaans beschouwen cliënten hun negatieve ervaringen als iets verschrikkelijks en proberen ze uit alle macht er vanaf te komen (ook met behulp van alcohol). Dit is nutteloos en zorgt ervoor dat u zich alleen maar slechter voelt. In plaats daarvan wordt voorgesteld om uw gevoelens te accepteren als een natuurlijke verdedigingsreactie, ze zonder oordeel te observeren en uw aandacht te verleggen naar het huidige moment. “Dit gevoel is onaangenaam, maar draaglijk. Het is als een golf: hij wordt intenser en verzwakt vervolgens. Na een tijdje gaat het vanzelf over, maar ondertussen ga ik verder met wat hier en nu belangrijk is.” Cliënten leren ook bewuster te worden van hun negatieve gedachten, er van buitenaf naar te kijken en ze te evalueren kritisch. “De gedachte kwam bij mij op: “Ik ben een nonentiteit.” Zoals ze kwam, zo zal ze gaan. Dit is slechts een van de honderden gedachten die de hele dag door mijn hoofd gaan, en niet de ultieme waarheid.’ Het is vooral belangrijk om een ​​zorgzame en vriendelijke houding ten opzichte van jezelf te cultiveren (in plaats van zelfkritiek en zelfspot). De cliënt leert zelfcompassie te tonen en voor zichzelf te zorgen als een goede vriend. “Ik begrijp hoe moeilijk het nu voor je is, en ik leef er echt mee mee. Ik respecteer je en waardeer je prestaties. Ik geloof geen seconde dat ‘niet-entiteit’ over jou gaat. Je zult alles aankunnen, en er zullen veel goede dingen in het verschiet liggen.” Als gevolg van de eerste fase van het werken met trauma neemt de omvang van de negatieve ervaringen van de cliënt merkbaar af en neemt de bereidheid om met traumatische herinneringen te werken af. komt naar voren.