Van tijd tot tijd stelt iedereen vragen in de volgende volgorde: Wie ben ik in deze wereld? Wat is de wereld voor mij? Wat wil ik? Waar zal ik heen gaan? Deze vragen worden gesteld in een poging jouw plekje in de zon te vinden. Dit is een proces, ontwikkeling, heroverweging. Een identiteitscrisis kan worden gedefinieerd als een periode waarin een persoon op zoek is naar zijn plaats in de samenleving, zijn pad en individualiteit. In deze toestand heeft iemand de neiging na te denken over zijn doel, de zin van het leven, en ook over het maken van plannen voor de toekomst. Het gaat vaak gepaard met een intern conflict waarin een persoon het contact met zijn ‘ik’ en een helder beeld van zichzelf lijkt te verliezen. Deze toestand is tot op zekere hoogte natuurlijk, maar als iemand erin vastloopt, kan dit angst veroorzaken. die zich kunnen ontwikkelen tot frustratie, apathie en mogelijk depressie. De auteur van de term 'Identiteitscrisis', de Duits-Amerikaanse psycholoog Erik Erikson, geloofde dat iemand in elke fase van de psychosociale ontwikkeling een identiteitscrisis doormaakt. Als gevolg van het doorlopen van dergelijke perioden wordt de persoonlijkheid van een persoon gevormd. Erikson identificeerde 8 fasen: Kindertijd (vanaf de geboorte tot een jaar). Het kind ontwikkelt een algemeen gevoel van vertrouwen. De belangrijkste voorwaarde hiervoor is moederlijke zorg (tot drie jaar). Het kind verdedigt het recht op autonomie (eten, lopen, wassen). Als hij zich gesteund voelt door volwassenen, ontwikkelt hij zelfvertrouwen. Door kritische opmerkingen worden onzekerheid en schuldgevoel gevormd. Speelleeftijd (tot 6 jaar). Erikson geloofde dat er op deze leeftijd een conflict ontstaat tussen initiatief en schuldgevoel. Kinderen beginnen meer met leeftijdsgenoten te communiceren en raken geïnteresseerd in nieuwe dingen. Het controleren van ouders kan schuldgevoelens veroorzaken. Kinderen die overweldigd worden door een schuldgevoel kunnen passiviteit vertonen en in de toekomst een zwakke motivatie om te werken (tot 12 jaar). De identiteit van het kind komt nu tot uitdrukking in wat hij heeft kunnen leren en welke nieuwe dingen hij heeft kunnen leren. Jeugd (tot 19 jaar). De tiener stelt de volgende vragen: "Wie ben ik?", "Wie wil ik worden?" enzovoort. De taak is om alle informatie over jezelf die gedurende een bepaalde periode beschikbaar is, te verzamelen in één enkel beeld (ego-identiteit). Negatieve factoren en ontevredenheid kunnen leiden tot een vage identiteit. In dit stadium vindt het formele begin van de volwassenheid plaats (tot 64 jaar). Het grootste probleem is de keuze tussen productiviteit en traagheid. In dit stadium ontwikkelt een persoon zich op alle gebieden van het leven. De vraag die mensen zichzelf het vaakst stellen is: “Wat wil ik doen met mijn leven?” Een persoon neemt zelf een beslissing of hij zijn sterfelijkheid al dan niet heeft aanvaard, hij accepteert ook zijn levenservaring. Met vriendelijke groet, psycholoog Svetlana Kichigina. Meld u aan voor een consult +7-915-497-19-32 WA , Tg of kom naar mijn telegramkanaal: https://t.me/Cova_psy.