Dus, vrienden, laten we uitzoeken hoe we diezelfde primaire symbiotische blessure kunnen overwinnen, als deze zich voordoet behoefte aan onafhankelijkheid ✅ Leren de realiteit en illusies te herkennen ✅ We leren onze gevoelens te onderscheiden van de gevoelens die we aannemen ✅ We bevrijden ons van de gevangenschap van symbiotische relaties. ✅ Verlangen om gezonde relaties op te bouwen ✅ Wees bereid je eigen trauma’s toe te geven ✅ Wees verantwoordelijk voor je eigen daden ✅ Streef naar waarheid en duidelijkheid ✅ Geef het verlangen op om iemand te redden ✅ Houd van jezelf ✅ Verlies de hoop op het oplossen van je problemen niet Het allerbelangrijkste dat ik zelf heb opgemerkt in het proces van het werken met symbiotisch trauma, is dat de sleutel tot succes bij het loskomen uit symbiotische verwevenheden en verschillende soorten afhankelijkheden het VERSTERKEN VAN DE INTERNE STEUN is. Immers, alleen als we leren standvastig te staan onze eigen twee voeten, interne kracht en integriteit voelen, kan elke kwaal worden overwonnen, bent u het daarmee eens? Maar hoe kunnen we diezelfde interne steunen versterken? toestanden van: - innerlijk kind - innerlijke ouder - innerlijke volwassene Bijna alle moeilijke omstandigheden, ervaringen, depressies en psychosomatiek ontstaan ​​in de structuur van de persoonlijkheid 'Innerlijk kind'. Heel vaak bouwen we contact op met ons 'innerlijke kind', genezen hem en zijn toestand verbetert echt. Maar tot de volgende trigger. Moeder, ex-man of strenge baas zullen opnieuw bellen, er zal een conflictsituatie ontstaan ​​​​en opnieuw zal er een terugdraaiing zijn. Depressie, apathie en gebrek aan vertrouwen in genezing. Waarom kunnen we geen stabiele toestand handhaven, waar komen emotionele schommelingen, psychosomatiek en verschillende angsten vandaan? Ja, ja, vanwege zwakke interne steun. En onze steun is in de eerste plaats een LIEFDEVOLLE “INNERLIJKE OUDER”. Totdat we het hebben gevormd, kunnen we deze steunen lange tijd buiten zoeken. Ren rond op zoek naar hulpbronnen, mentoren en hechte volwassenen die, als er iets gebeurt, je ‘in hun armen sluiten’, knuffelen, kussen, de hypotheek betalen, enz. Maar je kunt diezelfde liefhebbende moeder en zorgzame vader in jezelf vinden en voor altijd stoppen met het zoeken naar externe steun, je innerlijke potentieel en hulpbronnen ontdekken en op jezelf vertrouwen. Wat is jouw ‘innerlijke ouder’ en hoe manifesteert deze zich in het leven??