Cognitieve dissonantie is een toestand van interne spanning die ontstaat wanneer een persoon twee tegenstrijdige kennis (cognities) over hetzelfde heeft. Intern wordt dit ervaren als ongemak, waar een persoon op de volgende manier vanaf probeert te komen manieren: - door de ene cognitie te overdrijven in vergelijking met de andere; - de adoptie van een nieuwe cognitie die tegenstrijdigheden wegneemt, kan nieuw gedrag of tactieken van het onbewuste zelf zijn -misleiding, gericht op het behoud van het bestaande wereldbeeld en de zelfhouding, hoe sterker de dissonantie, hoe uitgesprokener het verlangen om deze te verminderen of tot interne overeenstemming te komen: 1. de invloed (communicatie, informatie, training) die dissonantie zal verminderen, zal subjectief als nuttiger worden ervaren; Daarom gaan ze met verschillende problemen vaak naar verschillende mensen (om te klagen over hun man bij hun moeder, om bij hun man te klagen over moeilijkheden op het werk, om een ​​forum te lezen na een ruzie met hun moeder, enzovoort), met het argument dat het is deze persoon (boek, specialist) die dit probleem helpt. Dit is echter niet altijd het geval. Soms is dit gewoon een plek waar de spanning afneemt, maar het probleem niet verdwijnt. 2. daarom zoekt iemand, wanneer hij met een sterke tegenstrijdigheid wordt geconfronteerd, vaak naar gelijkgestemde mensen en zoekt hij naar communicatie met hen om sociale steun te ontvangen. Het is heel normaal dat men, om de spanning te verlichten, steun wil vinden in de persoon van mensen die denken dat ze op een vergelijkbare manier handelen en problemen oplossen. Dus nadat je om natuurlijke redenen iets slechts hebt gedaan, wil je praten met degenen die het ook hebben gedaan. Soms is dit behoorlijk constructief gedrag, maar dat is niet altijd het geval.3. De overgang van zelfbedrog naar gedragsverandering kan worden veroorzaakt door het creëren van extreme dissonantie die niet met conventionele middelen kan worden verminderd; Directe confrontatie met feiten (waarover een controversiële mening bestond) leidt tot een oplossing voor de dissonantie. Zo'n botsing kan een ongeluk zijn of een direct gestelde vraag, waarvan het antwoord lange tijd niet duidelijk was. 4. als een persoon iets heeft gedaan dat geen verband houdt met zijn interne aanleg of externe factoren, dan kan men verwachten dat zijn eigen overtuigingen zich aan dit gedrag zullen aanpassen. Zo kan de overspelige echtgenoot, die een dergelijke daad voorheen als onaanvaardbaar beschouwde, plotseling optreden; verander dit standpunt en beweer krachtig dat bedrog onder bepaalde omstandigheden volkomen normaal is. Als cognitieve dissonantie lange tijd niet of telkens destructief wordt opgelost, kan dit leiden tot de vorming van neurose en, als gevolg daarvan, tot psychosomatische ziekten. Hoe ga jij om met je cognitieve dissonantie??