Van de auteur: Vaak overwegen getrouwde stellen de optie van scheiding niet, en stellen ze specifiek de vraag: ‘Hoe te leven na verraad’, en niet: ‘Of ze überhaupt nog samen moeten blijven leven.’ Maar is dit altijd de beste oplossing? Dit is een kwestie van vragen... Hoeveel is er geschreven, besproken, geleden, maar alles doet pijn, doet pijn... Vaak denken getrouwde stellen niet na over de mogelijkheid van scheiding, waarbij ze de vraag precies stellen. “Hoe te leven na verraad”, en niet “Moeten we allemaal blijven samenleven?” En een familiepsycholoog heeft niet het recht om 'te werken voor scheiding'. Het is heel moeilijk om op te geven, afscheid te nemen van je zuurverdiende geld. Ik dacht dat deze fase in je leven al achter je lag en dat je helemaal opnieuw zou moeten beginnen. Wie wil terugkeren naar de onderste positie?...Maar misschien is dit de enige mogelijke manier om de weg te bewandelen die naar geluk leidt. Er is een prachtige film: "Ik hield van haar, ik hield van hem", gebaseerd op het boek van Anna Gavalda . ("Chloe's echtgenoot, Adrian, vertrekt naar een andere - de jonge vrouw weet niet wat ze moet doen en hoe ze verder moet leven. Adrian's vader, Pierre, neemt Chloe en haar twee dochters mee naar een landhuis, waar hij. vertelt haar het verhaal van zijn liefde, die Pierre twintig jaar lang geheim hield. Een sentimenteel verhaal over hoe verschillend de verlatenen, de verlatenen en degenen die ooit niet de moed hadden om te vertrekken, ongelukkig kunnen zijn...")http:// melodrami.zzumer.com/ya_ee_lubil_ya_ego_lubila/De vader van de echtgenoot die de hoofdpersoon verliet, haar schoonvader, zegt: “Het is zelfs goed dat je zoon je in de steek heeft gelaten. Je hoeft geen compromissen te sluiten, er zal geen sprake zijn van loze praatjes, gedwongen tederheid, schijn, alleen maar om bij elkaar te blijven.’ Omdat hij er ooit zelf niet in is geslaagd zijn vrouw te verlaten en sindsdien zijn ze allebei ‘dood’. Zowel hij als zijn vrouw is een man-tegen-man-gevecht met een partner, met zijn nieuwe liefdesobject, altijd gerechtvaardigd? Brengt de benadeelde partij in deze strijd zijn eigen geluk, zijn integriteit, zijn gemak van bestaan ​​niet in gevaar? Zal hij, omdat hij zelf ongelukkig is, zijn kinderen leren gelukkig te zijn? Om nog maar te zwijgen van het geluk van degenen die elkaar ‘aan de kant’ vonden».