HOE JE NIET EGOÏSTISCH kunt laten groeien Een van de angsten van ouders is dat het kind zal opgroeien tot een egoïst. Daarom proberen veel volwassenen, bijna vanaf jonge leeftijd, egoïsme bij een kind uit te roeien. Laten we eerst onthouden wat egoïsme is. Egoïsme is gedrag dat volledig wordt bepaald door de gedachte aan het eigen voordeel en voordeel. Egoïsme manifesteert zich wanneer iemand zijn eigen belangen boven de belangen van anderen stelt en in zijn eigen belang handelt ten koste van de belangen van anderen. Het is normaal dat een klein kind zijn eigen belangen altijd boven de belangen van anderen stelt. Opgroeien begint een kind niet alleen om zijn eigen interesses te geven, maar ook om aan andere mensen te denken. Idealiter gebeurt dit op natuurlijke wijze. Het kind ziet hoe iedereen in het gezin om elkaar geeft, voelt de zorg voor de gezinsleden en voor zichzelf, en begint niet alleen te leren nemen, maar ook te geven. Soms beginnen ouders hun kind echter al op jonge leeftijd te leren ‘niet egoïstisch te zijn’. Hoe doen ze dit? Ze vereisen dat het kind altijd, zonder falen, snoep en speelgoed deelt; ze schelden het kind uit als hij dit niet wil doen of het gewoon vergeten is. Is dit een effectieve techniek? Als een kind niet uit eigen vrije wil deelt, maar omdat zijn ouders erop aandrongen, verandert het kind hierdoor zelf niet. Alleen zijn gedrag verandert. Laten we een voorbeeld geven. Grootmoeder dwong de vierjarige Maxim altijd om te delen. En inderdaad, als zijn grootmoeder in de buurt was, deelde Maxim altijd. Maar toen zijn grootmoeder er niet was, deelde Maxim nooit. Hij wist gewoon dat zijn grootmoeder hem toch zou dwingen om te delen. En het was gemakkelijker om toe te geven. Daarom deed Maxim wat zijn grootmoeder eiste. Maar hoe kunt u ervoor zorgen dat uw kind niet egoïstisch wordt? Eén effectieve manier is om het kind te helpen het egoïsme van anderen in te zien. Dit betekent niet dat een moeder ineens een kilo snoep moet eten in het bijzijn van haar kind en niet moet delen. Je mag geen situaties uitlokken waarin het kind het voorwerp van egoïsme zal zijn. Het is het beste om een ​​situatie in de buitenwereld te vinden. Ik zal je mijn voorbeeld geven. Op de een of andere manier gebeurde het dat ik het fenomeen egoïsme aan mijn kinderen demonstreerde aan de hand van het voorbeeld van apenfamilies in de Sukhumi-kwekerij en in het vernoemde Instituut voor Fysiologie. IK P. Pavlova. Ik zal meteen een opmerking maken voor volwassen lezers. Egoïsme is een sociaal fenomeen, een fenomeen van de mensheid. Dieren kennen geen egoïsme of altruïsme. Maar kinderen hoeven niet op de hoogte te zijn van zulke subtiliteiten van de psychologische wetenschap. In ieder geval voorlopig (beste lezers die willen bespreken of dieren egoïsme hebben, ik verwijs je naar de klassieke werken van A.N. Leontyev, A.R. Luria, L.A. Firsov en anderen). Voor kinderen kan het kijken naar een dier echter zeer nuttig zijn. Laten we terugkeren naar het egoïsme. Dus gingen we de apen voeren. De apen staken hun pootjes uit de kooi en we gaven ze stukjes wortel en appel. Apen zijn heel verschillend. Sommigen zijn stil en kalm, anderen zijn actief en zelfs agressief. Maar de kinderen waren vooral onder de indruk van de familie apen: een vrouwtje, een mannetje en een baby. Weet jij hoe de man zich gedroeg? Het mannetje duwde het vrouwtje en de welp altijd weg en at zelf het voedsel dat door de bezoekers werd gegeven. Mensen probeerden het mannetje te slim af te zijn: ze gooiden voedsel naar het vrouwtje en de welp, leidden hem af zodat ze een stukje wortel konden pakken... Na slechts een paar minuten de dieren te hebben geobserveerd, beginnen de kinderen na te denken over wat er gebeurt . En hier is het een pedagogische situatie! Het enige dat overblijft is om het kind te vragen wat hij hiervan vindt. Wiens gedrag hij leuk vindt en wiens gedrag hij niet leuk vindt. Kinderen zijn meestal erg onder de indruk van het gedrag van de man. Na een bezoek aan de apen vertellen ze nog lang aan iedereen wat ze hebben gezien. Dit is een goede reden om te praten over het gedrag van mensen om je heen en over het kind zelf. U kunt uw kind dus vragen of het is gebeurd dat vader de hele taart heeft opgegeten en deze met niemand heeft gedeeld, enz. Je kunt situaties herinneren waarin het kind hem deelde en prees. Dergelijke indrukken zijn voldoende voor een kind van 4-5 jaar oud. Om het gedrag van een dier te zien, dat onder mensen egoïsme wordt genoemd. En thuis, integendeel, om de zorg van dierbaren voor elkaar te zien. Natuurlijk is dit niet de enige mogelijke manier. Ik weet zeker dat je er wel een paar kunt bedenken.