Van de auteur: van mijn blog Heel vaak eisen kinderen iets: ik wil dit, ik wil dat, ik wil dat... Onze moeders hebben ons laten begrijpen: geef het kind alles wat hij vraagt ​​- het is onmogelijk. Maar wat te doen - alles hierover is op de een of andere manier vaag... Een kind uitschelden omdat hij 'niet weet wat hij wil'. Of “je hebt alles – en je vraagt ​​het nog steeds, en op jouw leeftijd had ik niet eens een pop” of “je hebt al drie van deze poppen!” - de optie is twijfelachtig. Logische overtuigingen hebben geen invloed op kinderen, maar laten alleen een residu van hun ‘slechtheid’ in hen achter: het is niet duidelijk waarom. ‘Ik vraag waarschijnlijk te veel’, concludeert het kind, en de rest van zijn leven leert hij zo’n belangrijke vaardigheid in onze samenleving af als vragen... Heel vaak ligt de reden voor het eindeloze ‘ik wil’ diep -zittende behoefte van het kind: [/url ]dat ze aandacht aan hem besteden, met hem spelen, dat hij wil ontspannen - eten of drinken Een moeder en zoon gaan bijvoorbeeld naar de winkel. Midden op de handelsvloer vraagt ​​de zoon plotseling om ijs en gaat niet verder totdat hij het krijgt. Moeder probeert met hem te redeneren en 'voegt' van bovenaf aan het kind toe: 'Schaam je je niet, we moeten boodschappen doen.' Of “je hebt onlangs al gegeten, je past er niet meer bij.” Ten eerste moet je je kind niet schamen, en ten tweede moet je je zelf niet schamen. Het maakt eigenlijk niet uit hoe de passerende ‘kinderexperts’ eruit zien of denken. Het belangrijkste is uw relatie met uw kind. In dit geval is het kind hoogstwaarschijnlijk moe en is het moeilijk voor hem vanwege de organisatorische ruimte en het grote aantal mensen en informatie. Zijn zenuwstelsel is overprikkeld en kan niet “uit zichzelf” weer normaal worden, omdat... het kind is moe. Als het kind niet moe is, wil hij misschien gewoon de aandacht van zijn moeder, gericht op hem, en niet op de winkelschappen. Weet je nog hoe je nauwelijks achter je moeder aan liep, die je aan de hand sleepte: je benen waren moe en bezweken, en je wilde gewoon precies daar vallen. Alles flitst voor je ogen - en je begrijpt niets meer en hebt geen tijd om het op te merken... En sommige volwassen stemmen zoemen in je hoofd, alsof je op de bodem van een put staat... In dit geval je kunt vragen: wil je vastgehouden worden? wil je dat mama je kust? wil je rusten? Het kan handig zijn om het kind uit te leggen wat er met hem gebeurt: je bent moe, het is erg luidruchtig en er zijn veel mensen hier. Nu gaan we melk kopen - en dan zul je rusten. (dit is als het kind het ‘eerst en dan’ al begrijpt). Breng de dingen niet op het punt van hysterie, traumatiseer uw kinderen niet. Vaak is een driftbui de enige manier waarop een kind zich kan uiten...http://ekaterina-pushkareva.com