In de realiteit van de wereld van vandaag en in een situatie van ideologische ineenstorting worden kinderen het meest kwetsbaar. Maar dit betekent niet dat het probleem voor kinderen en adolescenten in februari begon. Ze groeien op vanaf de geboorte van kinderen, samen met de manier waarop kinderen worden belast met de interne oorlog die zich binnen de ouder afspeelt, de oorlog van de ouder met anderen, inclusief dierbaren. Om het kind te helpen, moeten ouders in de eerste plaats toezicht houden hun emotionele toestanden. Dit is niet het geval met betrekking tot bewustzijn – een concept dat lange tijd is gedevalueerd door de houding van consumenten ten opzichte van spiritualiteit. In dit geval wordt de mogelijkheid van getuige zijn aangegeven van waaruit de halfvolwassen realiteit van een volwassene zich manifesteert. Wat denkt de ouder? Is een ouder in staat om bewust van gedachten te veranderen? Heeft de ouder hem geleerd zijn gedachten te reguleren en niet weg te rennen van... ergens in een razend tempo? Een modern kind krijgt het diepste mentale trauma wanneer het wordt geconfronteerd met de reacties van zijn ouders en dierbaren op wat er gebeurt en plaatsvindt? niet ergens op tv, maar gewoon in zijn eigen huis. Het gevolg is dat het leven met zulke volwassenen onveilig wordt. Het enige ‘thuis’ waar het veilig is, wordt een spel dat wordt uitgezonden op een computermonitor. Neem dit weg van een kind, hetzelfde proces vindt plaats alsof zijn huis, waarin vreugde en vrede heerste, van een volwassene werd weggenomen! Begrijp degenen die hun macht uitoefenen door een kind een veilige plek te ontnemen. Als een kind op de computer zit, is het alleen jouw schuld! Dit betekent dat het voor het kind walgelijk en onveilig is om bij u te zijn. Hij kijkt je niet aan en brengt zijn wrok over: "Ik wil je niet zien, ga weg van mij!", "Ik praat niet tegen je!" - je krijgt terug wat je zelf psychisch met het kind hebt gedaan. En geen schone vloeren en heerlijke diners en zorg voor het kind in de vorm van "Studeren, het leven is moeilijk, en de leraren schelden je uit!" Wat angst is, begint het kind vanaf de geboorte van je waar te nemen. Hij ontvangt het van degenen op wie hij hoopt en op wie hij vertrouwt. Omdat het eerste signaalsysteem zich op het empathische niveau uitdrukt. Dat wil zeggen, uit empathie voor de huidige emotionele toestand van een andere persoon. Maar als klein kind wist hij het niet en kon hij uw toestand niet corrigeren. Zijn empathische systeem stort in. Hoe kun je dan uitingen van zorg, liefde en tederheid van een tiener verwachten als je zijn empathiebatterijen al hebt opgebrand? Het is belangrijk om te beseffen dat kinderen zichzelf afwijzen als ze vertrouwen op degenen die hen verwijten maken, onoprechtheid en agressiviteit tonen, lees je. lezingen,” “onderdrukken hun mening”, begrijpen hun problemen niet en proberen niet op gelijke voet te communiceren, ze gebruiken autoritarisme en strikte directiviteit. Moderne kinderen en adolescenten worden emotioneel en zeer diep gekwetst door: - angst van ouders (openlijk en verborgen); - agressiviteit en hysterie, wrok; - depressieve toestand van dierbaren; de eigen dingen van het kind die hem plezier brachten; ontmoetingen met de onbeantwoorde gevoelens van het kind; van zijn toekomst in de context van de verschrikkingen van mislukking die hem te wachten staan. Deze en andere factoren kunnen voor kinderen een echte stressfactor in het leven worden en onherstelbare schade toebrengen aan de psyche van het kind. Het conflictueuze, prikkelbare en agressieve gedrag van een kind is meestal een weergave van ouderlijk gedrag. Daarom maken ouderlijke waakzaamheid, intuïtie en voorzichtigheid het mogelijk om, onder het mom van irritatie en agressie, de stressvolle situatie van het kind op te merken die de ouders ervaren, en het infantiele onvermogen van de ouders om met stress om te gaan De onwil om volwassen te worden, de onwil om voor zichzelf te zorgen en zichzelf te onderwijzen, worden naast de door externe doelstellingen gecreëerde factoren onbewust aan het kind opgelegd, waardoor zijn kwetsbaarheid voor stress toeneemt. In de toekomst zal dit psychologische signaal dat ook doennog dieper en langer worden ervaren, waardoor somatische en neurodegeneratieve problemen ontstaan. Leer kinderen niet te lijden. Leg hen geen hulpeloosheid op met uw persoonlijke gedrag en houding ten opzichte van wat er gebeurt! Een "giftige" houding ten opzichte van een kind omvat ook het negeren van zijn hulpverzoek (5% spraak, 95% is een non-verbaal verzoek!), devaluatie, zijn ervaringen niet serieus nemen, en vooral het advies van volwassenen die emoties van haat, vijandschap en onverzettelijkheid uiten. Word geen vertrouweling van een kind op het gebied van angst, gevaar, hulpeloosheid en haat. Vind verschillende manieren van ondersteuning en vormen van uitleg over wat er gebeurt. Ouderlijke steun moet gebaseerd zijn op het helpen van het kind om zich nodig te voelen en op jou te vertrouwen! Veel mentaal werk en je eigen opgroeien ligt in het elke dag vinden van vriendelijke woorden uit psychologische zin balans en tijd voor uw kinderen. Dit dient als de basis en bron van hun vitaliteit: - wees gewoon - leg het zachtjes uit aan het kind, met minimale emotionele inhoud - bedrieg het kind nooit en leer hem af te leiden van wat u niet kunt beïnvloeden De benadering van het probleem ligt soms in het feit dat je de situatie accepteert zoals die is - reageer het niet af op het kind dat in een staat van eigen stress verkeert - niet zeuren! Als je moe bent, is dit je onvermogen om tijd toe te wijzen en deze aan jezelf te besteden en te rusten. Het is niet de schuld van het kind dat je zo’n hel voor jezelf hebt gecreëerd. Het kind is daar niet verantwoordelijk voor. dat je een leven voor jezelf hebt gecreëerd waarin plaats is voor vermoeidheid, woede, wrok, claims en de opeenstapeling van niets anders dan negativiteit. Jij hebt hiervoor gekozen, kies iets anders! Het kind is hier niet uw helper en is niet verantwoordelijk voor u en uw reacties op gebeurtenissen! Om de verdiensten van een ander te zien - stop met het prijzen van alleen je eigen verdiensten - help hem in zichzelf en zijn sterke punten te geloven! Om dit mogelijk te maken, moet je ophouden met tegen jezelf te zeuren dat je niets kunt doen, maar in het verleden was je zo mooi, gehoorzaam en ongelooflijk begaafd, het is alsof je nu de kracht niet meer hebt. Het is een mentale tekortkoming, als je dat over jezelf zegt. Hou op! Help uw kind te geloven dat u sterk bent en hij ook - zoek naar alle mogelijke manieren om psychisch lijden te verlichten. De fout is dat iemand, wanneer hij negatief leeft, niet nadenkt over het feit dat hij voor deze specifieke reactie heeft gekozen! Hij evalueert deze reactie opnieuw negatief en vermenigvuldigt de negativiteit over alles, in een poging om met de negativiteit om te gaan. Leer je reactie te kiezen! Leer uw reactie opnieuw te selecteren! Praat met uw kind in zijn taal, in zijn manier van denken! Nou, je kunt het een kind niet vertellen met objectief denkende logische notaties! Hij zal het niet begrijpen! Je kunt een kind in beelden niet vertellen of hij deze vaardigheid niet in zijn hoofd heeft! Het is niet nodig om iets te ontwikkelen, je moet met zijn soort denken praten - luister naar het kind en leer hem HOREN, laat hem alles uiten wat hij wil zeggen, zonder hem te onderbreken! Toon empathie, geen oordeel! Ondersteun met aanrakingen (tenminste op de schouder), gezamenlijke acties, fysieke participatie. De ouder neemt het kind bij de handen! Ze luistert naar hem en omhelst hem, maar niet stevig, maar zachtjes, zodat hij zich verzorgd voelt en tegelijkertijd zijn vrijheid ervan. De ouder voelt en vindt een moment waarop ze de tiener kunnen knuffelen of aanraken. Geloof me, tieners zijn egels, maar hun buiken zijn zacht en kwetsbaar! Ouders ondersteunen het kind met de uitdrukking van hun gezicht, de glimlach van hun ziel, hun zachte manier van lopen en de warmte van hun daden om niet alleen opkomende situaties te identificeren, maar ook hun reacties op deze definities te herkennen. De ouder moet de sterke punten van de tiener opmerken en vieren! Behendig, snelle reactie, vriendelijk (vriendelijk betekent niet het uitvoeren van de eerste opdracht), kalm, in staat zijn positie vast te houden, enz. Vreemd genoeg leren kinderen deze vaardigheid veel sneller dan volwassenen. Natuurlijk leren kinderen eerst!