Van de auteur: Vaste auteur van de tijdschriften “Happy Parents” en “Psychology” Hysterie, gezeur of koppige weigering om aan uw verzoeken te voldoen, zijn een echte test voor het geduld van de ouders. Dit zijn die vormen van kindergedrag waar wij, volwassenen, ons hulpeloos en boos mee voelen als we ermee geconfronteerd worden... en we willen dat dit zo snel mogelijk stopt. Maar aangezien deze methoden om ouders te beïnvloeden typisch zijn voor jonge kinderen, zal het niet mogelijk zijn een “botsing” te vermijden. Daarom moet u de redenen voor dit gedrag begrijpen, en vooral, begrijpen hoe u het beste kunt reageren als uw kind 'buiten zijn oevers treedt'. Tijdens het eten plukte de vierjarige Sonya de kip in haar bord met een vork en negeerde deze de groenten en blies belletjes in een glas sap. Nu eist ze ijs. Het antwoord ligt voor de hand, toch? Maar nee. Ze sloeg haar armen over elkaar en knipperde met haar wimpers: 'Je bent de beste moeder ter wereld. Nou, alsjeblieft!” Een vreselijke combinatie van zeuren en bedelen. Ik gaf op. Opnieuw. Een verhaal dat de meeste moeders bekend voorkomt, nietwaar? Zoals veel kinderen kreeg Sonya wat ze wilde door gedrag te gebruiken dat in het verleden had gewerkt. De soepelheid van zijn moeder goed voelen, vakkundig een klaaglijke stem combineren met elementen van drama. Dit is een van de belangrijkste methoden die kinderen gebruiken om hun zin te krijgen. En als Sonya's moeder het niet zo snel had opgegeven, zou de zaak in tranen of zelfs hysterie zijn geëindigd. Meestal is het de angst voor een stormachtig tafereel die je dwingt de weg van de minste weerstand te kiezen. Dit betekent echter niet dat je gedoemd bent om altijd toe te geven; Er zijn verschillende basisstrategieën om lastig gedrag te helpen beheersen. Vreselijke driftbuien Midden in een driftbui is uw kind het toonbeeld van verdriet. Hij gooit zichzelf op de grond, stampt met zijn voeten, wringt zijn handen en schreeuwt met een stem die je nauwelijks herkent. Bijna alle kinderen tussen één en drie jaar oud nemen hun toevlucht tot tranen en geschreeuw, wat uw vastberadenheid kan doen wankelen om vast te houden aan het naleven van het regime of welke regels dan ook. 60-80% van de kinderen van 2-3 jaar heeft minstens één keer per week driftbuien, en 20% heeft elke dag driftbuien. Wat zit daar achter? Kleine kinderen krijgen om één reden driftbuien: ze zijn ergens niet tevreden mee. Maar hun woordenschat en communicatieve vaardigheden zijn nog niet geavanceerd genoeg om te kunnen zeggen wat er mis is. Bovendien hebben kinderen nog geen controle over hun emoties, dus ze kunnen niet zelfstandig ‘vertragen’. Hoe ze te stoppen Het is onmogelijk om volledig zonder driftbuien te leven; ze zijn een natuurlijk onderdeel van de ontwikkeling van een kind. Maar als je er minder wilt, leer dan de waarschuwingssignalen van een emotionele storm te herkennen. Voordat het uitbreekt, heb je de kans om je baby te helpen niet hysterisch te worden. Je kunt proberen een jonger kind af te leiden, maar probeer tegen een ouder en redelijker kind te zeggen: “Ik heb het gevoel dat je heel ongelukkig bent en behoorlijk gaat huilen. Laten we een manier vinden om te kalmeren." Kinderen zijn erg gevoelig voor de emotionele toestand van hun ouders, en als de baby uw kalme zelfvertrouwen voelt, zal hij hoogstwaarschijnlijk van gedachten veranderen over het maken van een scène. Bedenk dat het ergste wat je kunt doen, af en toe toegeven is. Dan zal het kind denken dat als hij een schandaal maakt dat luid genoeg is, hij je kan verslaan. Probeer daarom de volgende keer dat uw baby schreeuwt en over de grond rolt, deze strategie: blijf rustig in de buurt, zonder uw standpunt de schuld te geven of te uiten (in een staat van hysterie zal de baby u niet horen). Als hij niet binnen een paar minuten kalmeert, pak hem dan op en houd hem stevig tegen je aan, deze methode heet vasthouden. Zelfs als het kind zich buigt en kronkelt, houd hem dan vast zonder hem uit te schelden of hem tot de orde te roepen. Op dit moment speel je de rol van een remmingsmechanisme, dat nog niet voldoende ontwikkeld is vanwege de onvolwassenheid van het zenuwstelsel. Zodra de baby kalmeert en slap wordt, wast u hem en geeft u hem water te drinken. En pas als hij kalmeert, kun je zijn gedrag bespreken. Hoe sneller de hysterie stopt, hoe eerder dit soort reacties tot het verleden zullen behoren. Negeer nooit een kind in een staatdriftbuien, laat hem niet met rust. Dit betekent dat je hem straft omdat hij klein is en zijn emoties niet kan beheersen. Vermijd ook situaties die tot hysterie kunnen leiden. Je weet al dat elke keer dat je met je baby naar een speelgoedwinkel komt, hij het niet kan laten en begint te smeken om speelgoed voor hem te kopen. Neem het daarom helemaal niet mee, of spreek vooraf het doel van de reis af. Zeg: 'We gaan naar de speelgoedwinkel om een ​​verjaardagscadeau voor je vriend te kopen, maar we kopen daar niets anders. Als je een nieuw speeltje wilt, vertel me dan wat het is, dan zet ik het op je verjaardagslijst. Vergeet niet dat driftbuien het vaakst voorkomen als een kind moe of hongerig is. Zorg ervoor dat uw kind goed uitgerust is als u van huis gaat en neem wat tussendoortjes mee. Als hij meer dan drie driftbuien per dag heeft, of als deze langer dan 15 minuten duren, is dit al een reden om contact op te nemen met een kinderpsycholoog. Eindeloos 'nee' 'Laten we onze schoenen aantrekken.' - "Nee". “Wil je naar het park?” - "Nee". ‘Kent u naast ‘nee’ nog andere woorden? - "Nee". Wanneer is het jouw schattige baby gelukt om negatief te worden? Kinderen beginnen uitdagend en volhardend ‘nee’ te zeggen tussen de leeftijd van 15 en 18 maanden en kunnen in deze geest doorgaan tot ze drie jaar oud zijn of zelfs langer. Wat zit hierachter? Baby’s willen op zijn minst enige controle over hun leven hebben . Hun afhankelijke positie en de noodzaak om de regels van de ouders te volgen, worden door hen ervaren als emotionele druk. Het vermogen om op deze leeftijd iets te beïnvloeden is beperkt, en ‘nee’ wordt het belangrijkste wapen. Verzet vereist geen grote woordenschat of het vermogen om uw standpunt te rechtvaardigen. Het kind geeft uitdrukking aan zijn wil en vestigt zich zo als een persoon met zijn eigen verlangens en meningen. Maar vanwege onvolwassenheid kan hij dit alleen doen in de vorm van ontkenning. Hoe je het kunt stoppen. De belangrijkste manier om de Meester van Ontkenningen te verslaan, is door je zinnen zo samen te stellen dat het kind een keuze heeft. Wilt u uw dochter vragen haar schoenen aan te trekken? Zeg: 'Je kunt je blauwe of bruine schoenen dragen. Welke ga jij kiezen? Als een kind zegt: 'Ik wil snoep', maar je wilt niet dat hij zich overgeeft aan snoep, zeg dan in plaats van te weigeren: 'Je krijgt snoep na het eten, maar nu kun je een appel of een cracker eten.' Als u uw kind een lekkernij laat kiezen, zelfs als de keuze beperkt is, krijgt hij het gevoel dat hij er iets mee te maken heeft. Zorg er ook voor dat u niet de hele tijd ‘nee’ zegt. Bewaar dit woord voor ernstige gelegenheden, wanneer de veiligheid van het kind ervan afhangt: “Nee, je mag de kachel niet aanraken. Nee, je kunt niet zonder volwassen begeleider de straat oversteken.” Als het je lukt om alleen in dergelijke situaties 'nee' te zeggen, zal het kind begrijpen dat wat je zegt behoorlijk serieus is. Eindeloos gejammer. Als kinderen klinkers nasaal naar buiten slepen en een zeer ongelukkig gezicht trekken om meer indruk te maken, lijken ze het meest ondraaglijk. en ongemanierd. Het jammeren begint meestal op de leeftijd van 3 jaar: het kind zeurt en herhaalt zijn verzoek keer op keer. Hoe beter de spraak van de baby echter is ontwikkeld, hoe meer mogelijkheden hij heeft om zijn verlangens te uiten zonder zijn toevlucht te nemen tot gejammer. Toch kan dit gedrag een tijdje aanhouden als het kind vindt dat deze tactiek succesvol is. Wat erachter zit Net als driftbuien is zeuren voor een kind een natuurlijke manier om zijn ontevredenheid te uiten. Op driejarige leeftijd is hij voldoende ontwikkeld om zijn impulsen te beheersen en niet op de grond te vallen, maar heeft hij misschien nog niet het vermogen ontwikkeld om tegenargumenten te geven en logische conclusies te trekken. Met andere woorden: hij kent misschien heel veel woorden, maar weet nog niet hoe hij ze effectief moet gebruiken. En zelfs sommige kinderen die al welbespraakt zijn, nemen hun toevlucht tot zeuren als ze honger hebben, moe zijn of ergens door beledigd zijn. Zeuren is een gemakkelijke manier om drama toe te voegen aan wat uw kind u probeert te vertellen. En eindeloos kreunen is een krachtig wapen, het is heel moeilijk om weerstand te bieden en niet op te geven. Hoe je het kunt stoppen. Knuffel je kind en zeg: 'Ik zie dat je nu erg van streek bent.' Misschien.