Van de auteur: Van mijn afstandsonderwijscursus “Plant of Life”, die momenteel plaatsvindt. Gesprekken met deelnemers De vorige keer hadden we het over de kracht van zelfoptimalisatie die een levend systeem heeft: het universum, de natuur. Dit is de kracht die de planeten en de rivieren op de planeet beweegt, ervoor zorgt dat water zijn weg vindt en gras door het asfalt groeit. En aangezien jij en ik deel uitmaken van de natuur, beweegt deze zelfde kracht rivieren van energie in ons lichaam, in onze psyche, dat wil zeggen mentale processen. We weten niet hoe onze krassen genezen, maar op de een of andere manier doen ze dat wel. En puur logisch betekent dit dat je, om het proces van zelfoptimalisatie in het lichaam en de psyche op gang te brengen, deze wals 'Perpetual Motion' moet toestaan ​​- er in ritme mee komen, je westerse, witte, een zeer slim en controlerend hoofd, waarin er veel verschillende houdingen zijn, inzichten over hoe de wereld werkt, en natuurlijk manieren om aan de Force in je eigen leven te ontsnappen. En als je je hoofd loslaat en... En dan oeps, complexiteit. Een van jullie schreef: “Ja, in de westerse samenleving bestaat geen initiatie, ja, we worden niet uit het nest gegooid in dit leven. Maar niemand leert ons vliegen. Voordat kuikens op de vlucht worden geworpen, leren ze immers vliegen. En wij? Als we uit het nest worden gegooid, gaan we gewoon kapot!” Dit is een belangrijke opmerking, maar de fout is dat we het niet over training hebben, maar over initiatie. Wat in de westerse cultuur als fenomeen vrijwel verdwenen is. We zijn bekend met leren - een stapsgewijs, stapsgewijs, procedureel proces om een ​​bepaalde ‘kennis, vaardigheid, vaardigheid’ onder de knie te krijgen. Logisch geverifieerd proces. Maar inwijding is iets heel anders. Inwijding is een sprong waarop men zich niet kan voorbereiden. Ik had een familielid dat trigonometrie studeerde totdat zijn snor zakte, en toen hij alles leerde, kwam een ​​soort morra hem opeten. Ja, en daarna lag hij in Morra's buik, zo slim. Memoires van Moominpappa. Tove Jansson Ik herinner me de film "Avatar", die een van de lezers in de commentaren citeerde - over levend contact met de grote kracht van de natuur. Het moment waarop Jake de elementen van krijgersvaardigheid leert: schieten, rennen, springen, het lichaam besturen, en dan zeggen ze: "Het lijkt erop dat je rijp bent om een ​​krijger te worden!" En hij wordt naar een grote rots gebracht waar pterodactyl-draken zitten, prachtige roofzuchtige wezens van deze wereld, waarop de lokale bevolking vliegt. En ze zeggen tegen Jake: 'Je moet een krijger worden. Jij moet voor hem kiezen, en hij moet voor jou kiezen.” Jake vraagt: 'Hoe weet ik dat hij mij heeft gekozen?' - "Als hij jou kiest, zal hij proberen je te vermoorden." Vertel me eens, is het mogelijk om je hierop voor te bereiden? Je kunt hier alleen over beslissen. Inwijding is de dood. Je sterft in de ene hoedanigheid om in een andere geboren te worden. Hetzelfde geldt voor het gevecht met de Schaduw. Waarom vermijden we ernaar te kijken met onze ogen wijd open? Niet maand na maand in de veiligheid van een kantoor, meestal mondeling. Maar in feite, om in wezen in je schaduw te kijken? Vandaag schreef een van de deelnemers: “Ja, ik wil daar niet kijken, omdat ik weet dat daar zo'n duistere kracht is waarvan ik niet zeker weet of ik die kan weerstaan. Ik zal het goddelijke en het goddelijke niet verwarren. de demonische, ik had een geval in mijn leven toen ik "ik het vervloekte, en ik weet welke duistere kracht door mij heen kan opstijgen." En we zijn bang voor deze duistere kracht die in ieder van ons bestaat. We zijn bang omdat we denken dat als we met haar in contact komen, ze zal proberen ons te vermoorden. Dit is waar. Maar totdat we met haar in contact komen, valt ze ons voortdurend aan. Dit afgescheiden ‘donkere’ deel valt van achteren aan en overmeestert ons. Door dromen, door ziekten, door levensgebeurtenissen. Van achteren. Wat gebeurt er in Avatar als een krijger een draak kiest, de draak hem kiest en zij vechten? De taak van de krijger is om zijn kracht te tonen, en dan vindt er contact plaats. Weet je nog dat prachtige moment waarop Jake zijn zeis met de draak verbindt en ze samen beginnen te vliegen? Vanaf nu fungeren ze als één organisme. Zo eigenen wij ons de afgewezen energie toe. En we worden krachtiger. In dit proces is het niet zo belangrijk of we het zelf zijnwe eigenen ons toe, met een specifieke biografische episode (ik heb het over repressie). Wij zijn niet geïnteresseerd in een specifieke dag, de berekening ervan of het onderzoeken van de details. Het is veel belangrijker dat je besluit in te gaan op wat afgewezen, verloren en vijandig is. Het maakt niet eens uit of u wel of niet begrijpt welke specifieke biografische inhoud dit is. Het maakt niet uit of je de details onthoudt of niet. Wat belangrijk is, is jouw beslissing om te gaan - draai je om en... Er is een prachtige passage van Serkin, wanneer de sjamaan wordt gevraagd: "Hoe bouwen ze kano's als ze niet weten hoe?" - en de sjamaan zegt: "Ze nemen gewoon een beslissing en bouwen, omdat het stellen van doelen belangrijker is dan vaardigheid." - Hoe brengen ze ervaring over? er zijn geen tekeningen. Hoe bouwen ze zulke kano's?– Ze besluiten om te bouwen en te bouwen, kijkend naar andere kano's.– Dat wil zeggen, er zijn niet eens speciale vakmensen?– Het belangrijkste is niet de vaardigheid, maar het stellen van doelen.– Dit is waarschijnlijk de specificiteit van hun cultuur? – Welke cultuur dan ook. – Nou, ze kunnen geen schip voor ons bouwen door het alleen maar te wensen. – En Genka – Begrepen. Er is geen enkele scheepsbouwer onder hen. “En hoe hebben ze hun schip gebouwd?” “Ik heb het zelf gezien.” Ze hebben de verlaten vloot in stukken gesneden en hun eigen vloot in het zand gekookt. Goed? Het schip is uitstekend. Beter dan fabrieksversies. Vroeger werden ze onontworpen genoemd, maar nu noemen de visserij-inspectie en grenswachten ze grenzeloos vanwege hun loop- en stormkwaliteiten. Nou, hoe hebben ze het gedaan? Ik heb er niet over nagedacht. “Ik zeg je: ze hadden een doel en ze begonnen te handelen.” De rest viel op zijn plaats. 'Zijn de Evelny in de stad zwak omdat ze geen doel hebben?' Zolang ze veranderen en kopen, houden ze het goed vol. En dan beginnen ze rond te hangen zonder een doel "Vrijheid van de sjamaan" Vladimir Serkin. Om in mezelf de vastberadenheid te vinden om verder te gaan, wetende met absolute zekerheid dat wat ik doormaakte mij zou proberen te doden. Vanaf welk punt kan dit gedaan worden? Welnu, natuurlijk, het horen van de Roep waar de grote kracht van zelforganisatie vandaan komt. Het systeem weet hoe het moet herstellen. Er is iets groters dat ons weet te genezen. En als jij en ik in onszelf dit contact met deze kracht ontdekken die groter is dan ons ego – iets dat we gewend zijn onszelf in de zogenaamde realiteit te beschouwen, als jij en ik van daaruit een roep horen – zullen we het God noemen, of we zullen het de kosmos noemen, of we noemen het het geheel, het ongeschapene, of we noemen het het Zelf - we voelen dat er iets groters is dan het 'ik', beperkt door alledaagse kennis. Er is iets onmetelijk veel groters dat dit principe van Universele zelforganisatie in zich draagt. En dit grotere ding is onmetelijk wijzer dan ik kan zijn vanuit mijn kleine, beperkte ego. En ik kan proberen een toestand te vinden, een uitdaging vanuit deze oneindigheid, die zowel buiten als binnen is, in de ruimte - en tegelijkertijd in elke cel, de oneindigheid die de planeten en sterren langs deze wiskundig nauwkeurige, kanten baan doet lopen. Ze controleert de processen van de planeten, en ze controleert ook onze processen. Zelfs als het eng is om de Force onder ogen te zien, kun je er doorheen komen. En dan wordt het anders. Terwijl ze op de drempel van hun eigen metamorfose stonden, zagen de rupsen voor het eerst een vlinder. De orthodox-conservatieve rups snoof: “Dit is illegaal en immoreel.” We moeten deze onverantwoordelijke persoon arresteren en haar in een kooi stoppen. Laat hem maar over de grond kruipen, net als wij allemaal. De technoloog rups zuchtte zwaar en zei bitter: ‘Ik zal nooit een van hen worden.’ De progressieve liberale rups riep retorisch uit: ‘Hoe durft dit frivole wezen vrij te vliegen als vlinders in Bangladesh geen kleurentelevisies hebben, en de vlinders van Ethiopië verhongeren? De boeddhistische rups zei arrogant: “O-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-o-h-h-h-h-h-h-h-h-h-h-h-h-h-h-h-h-h-h-h-h- h-h-h-h-h-h-h-h-h-hhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhhh…’ Zodra ik in de lotushouding zit, vlieg ik naar het astrale vlak. En de christelijke rups sloeg een kruis en mompelde verwijtend: 'Als God wilde dat rupsen zouden vliegen, zou hij ons vleugels geven.' , klik dan op de knop "bedankt"! Dit zal het artikel helpen stijgen in de ranglijst, en dan zal het ook in staat zijn! )