In de kindertijd worden onze ideeën over onszelf en de mensen om ons heen gevormd. Geleidelijk aan worden deze ideeën overtuigingen. In overeenstemming daarmee neemt het kind beslissingen over hoe het moet leven, wat het moet doen, wat wel en niet kan worden gedaan. Op basis van overtuigingen en vroege beslissingen krijgt het hele verdere leven van een persoon vorm als er iets 'mis' gaat ons leven niet bij ons past, kunnen we in therapie kijken welke overtuigingen en beslissingen tot een ongewenst resultaat leiden. En verander ze. Voorbeeld uit de praktijk. Er is toestemming voor publicatie ontvangen van de opdrachtgever, de naam is gewijzigd. Fedor is tien jaar getrouwd. Zijn familie woont in een appartement dat is geschonken door de vader van zijn vrouw. Maar Fjodor voelt zich daar een ‘huurder’. Hij brengt regelmatig zijn salaris mee naar huis en volgt alle instructies van zijn vrouw op. Zijn verantwoordelijkheden omvatten onder meer het kopen van boodschappen en wandelen met zijn dochter, waarbij hij zelden seks heeft. Zijn vrouw is voortdurend ergens ontevreden over en maakt opmerkingen tegen haar man. Haar gemopper lijkt op het ‘zoemen van een mug’. Tweemaal per week ‘ontspant Fjodor’. Hij brengt zijn avonden door in het gezelschap van vrienden, terwijl hij lichte en 'niet erg' alcoholische dranken drinkt. Een maand geleden ontmoette Fedor een meisje. Het bleek dat je met haar kunt praten, ze kan luisteren en zelfs vriendelijke woorden tegen Fyodor zegt. Voor het eerst dacht de man: "Is dit hoe ik leef?" Het verlangen om naar huis te gaan verdween en hij besloot 'apart te gaan leven'. De beslissing van Fjodor verraste en maakte zijn vrouw enorm van streek. Ze was er oprecht van overtuigd dat ze een ‘goede’ vrouw was. Het huis is altijd in orde, er is heerlijk eten, het kind huurt onder toezicht een appartement. Hij ontmoet zijn nieuwe vriend en komt regelmatig thuis om met zijn dochter te spelen. Tijdens onze ontmoeting zegt Fedor dat hij het “moe is om voorover te buigen” voor zijn vrouw, maar bang is een fout te maken door voor een scheiding te kiezen hij ‘ziet zijn pad’. Ik stel voor dat hij dit pad tekent. In de tekening vaart Fedor op een “boot” richting zijn droom. Bij het analyseren van de tekening blijkt dat de afgebeelde Fedor pas zeven jaar oud is. De jongen heeft geen oren omdat hij geen kritiek en voortdurende ruzies van zijn ouders wil horen. En zijn ogen zijn ‘leeg’ omdat hij niet wil zien wat er om hem heen gebeurt. Ik wil niet dat de acties van “volwassenen” die helemaal geen volwassenen zijn, de verlangens van Fyodor symboliseren geld De rode vis op de foto hierboven is het verlangen naar ontwikkeling en leren. Blauwe vis - beweging naar leven en liefde. Al in dit stadium is het duidelijk dat Fedor liefde en familie deelt. Voor hem zijn dit verschillende 'vissen'. De jongen kijkt niet in de richting van verlangens. Dit zijn de verlangens van een volwassen man. De verlangens van de jongen zijn om te spelen en te wandelen. Hij kijkt naar de kust. Het kind wil geen verantwoordelijkheid. Het schip lijkt hem groot: 'Ik kan het niet alleen trekken, ik heb een team nodig.' Volwassen Fjodor stond achter de kleine om hem te steunen. De zevenjarige Fedya voelt zich beschermd. Zijn haar groeit. Volgens Fyodor is dit een teken van volwassen worden. Hij gelooft dat "haar als antennes is, het is ongebruikelijk, het trekt anderen aan." Oren lijken mensen te horen en met hen te communiceren. Fjodor tekent de pupillen van de jongen zodat hij zijn gesprekspartner en wimpers kan zien: "om aardig te zijn." Uit Fjodors opmerkingen wordt duidelijk dat het erg belangrijk voor hem is om mensen te plezieren, omdat het moeilijk is om ontevredenheid en agressie te weerstaan. De volwassen Fjodor wordt naakt afgebeeld, zonder kleding, ‘onbeschermd’. Fyodor legt verticaal uitgetrokken haar bij een volwassene uit: “het haar ‘staat overeind’ omdat de volwassen Fyodor bang is voor de verantwoordelijkheid voor de kleine.” Wanneer kleding ‘het lichaam bedekt’, voelt hij zich warm en geliefd, de angst neemt geleidelijk af De volwassen Fjodor blijft naar de kust kijken, net als de kleine Fedya, omdat hij niet weet hoe hij moet leven en wat hij moet doen. Hij kijkt naar wat mensen doen, wat Fyodor's grootste interesse is in het werken op de computer. Als tiener ging hij in zijn eentje naar een computerclub, ontdekte het zelf en behaalde ‘groot succes’.