I'm not a robot

CAPTCHA

Privacy - Terms

reCAPTCHA v4
Link




















I'm not a robot

CAPTCHA

Privacy - Terms

reCAPTCHA v4
Link



















Open text

Dood en geboorte zijn twee gegeven waarmee we allemaal te maken krijgen. KG. Jung schreef dat ‘de dood, als je hem psychologisch correct benadert, niet het einde is, maar het doel, en daarom begint een persoon, nadat hij de piek van het leven heeft gepasseerd, te leven ter wille van de dood.’ En hoewel wij mensen nooit in staat zullen zijn om op een rustige manier om te gaan met het mysterie van de dood, is het uiterst belangrijk om de basismechanismen van rouw en verlies te kennen. Elisabeth Kübler-Ross behandelde deze kwestie. Ze werd in 1926 in Zwitserland geboren. Elizabeth begon als kind geïnteresseerd te raken in het onderwerp van de dood. Nadat ze dokter was geworden, realiseerde ze zich dat ze een algoritme wilde beschrijven dat iemand zou helpen de moeilijkste periodes door te komen. Dit is hoe het Kübler-Ross-model of het model van de vijf stadia van rouwacceptatie verscheen. Het model was oorspronkelijk een beschrijving van de emotionele toestand van terminaal zieke patiënten tot aan hun dood. Het werd echter geleidelijk uitgebreid naar alle situaties waarin iemand wordt geconfronteerd met verdriet en het verlies van iets belangrijks voor hemzelf: de dood van dierbaren, echtscheiding, ernstige ziekte, gemiste zwangerschap, ondergang, dood van een huisdier. Elizabeths co-auteur David Kessler heeft dit model in 2020 overgebracht naar het leven tijdens de COVID-19-pandemie. Elizabeths model kruist het werk van auteurs als Erich Lindemann, Colleen Murray Parkes en John Bowlby , waarbij ontkenning - ontkenning, woede - woede, onderhandelen - onderhandelen, depressie - depressie, acceptatie - acceptatie. Het is belangrijk om te benadrukken dat Elizabeth nooit heeft gezegd dat de fasen elkaar opvolgen en dat de volgorde van de fasen verschillend kan zijn, dat een persoon kan terugkeren naar een fase die al is voltooid, en dat er twee fasen tegelijkertijd kunnen plaatsvinden. Ik zal deze fasen kort beschrijven: Ontkenning. Geassocieerd met een staat van shock. De persoon begrijpt niet wat er gebeurt en doet liever alsof er niets is veranderd en dat er geen probleem is. Ontkenning blokkeert de mogelijkheid tot effectief optreden. De tijd raakt op. Zo kan een persoon, die kennis heeft genomen van een fatale diagnose, de behandeling weigeren. In dit stadium brengen we de persoon terug in contact met de werkelijkheid, met zijn lichaam en emoties. Woede ontstaat wanneer het onmogelijk wordt het voor de hand liggende te ontkennen en iemand vervuld is van woede, irritatie, afgunst en verontwaardiging. Hij stelt de vraag: “Waarom ik?” of “Waarom overkwam dit mijn dierbaren?” Stille ondersteuning en onopvallende controle zijn hierbij belangrijk. Meestal doorloopt een persoon de fase van woede alleen; het belangrijkste is ervoor te zorgen dat hij zichzelf of anderen geen schade berokkent. De onderhandelingsfase begint wanneer iemand probeert te onderhandelen en de situatie opnieuw af te spelen. Meestal wordt niet religiositeit geactiveerd, maar magisch denken. Een persoon legt een eed af, doet beloften aan hogere machten, probeert een tovenaar te vinden die alles kan veranderen. In dit stadium kun je de persoon uitnodigen om een ​​plan te maken en te zien hoe productief zijn acties zijn bij het oplossen van het probleem. In het stadium van een depressie begrijpt iemand dat er weinig hoop is, dat de situatie al is gebeurd. Het contact met de werkelijkheid keert terug, en deze werkelijkheid blijkt pijnlijk. Depressie duurt lang. Hier heb je de hulp nodig van een psycholoog, en vaak een psychiater. De steun van dierbaren, beschikbare activiteiten en constructieve activiteiten zijn belangrijk. Acceptatie kan worden omschreven met de zinsnede ‘je kunt niet aan het lot ontsnappen’. Een persoon vernedert zichzelf en leert in een nieuwe realiteit te leven, waarbij hij zijn leven beetje bij beetje opnieuw opbouwt. Als we het hebben over een terminaal zieke persoon, dan is dit een periode van voltooiing van de zaken, van innerlijke vrede en vaak van de terugkeer van diepe religieuze gevoelens.D. Kessler stelde voor om het model aan te vullen met een zesde fase: ‘begrip’. In dit stadium vindt bewustzijn en assimilatie van de ervaring van verlies plaats. Het leven gaat door. psycholoog Galina Gubanova +7 (985) 226-64-65 WhatsApp, Telegram

posts



108926327
48635141
35359799
55149340
100044298