Hoe komt het dat we betrokken raken bij de rol (plaats) van iemand anders, bij de gevoelens van iemand anders, bij het scenario van iemand anders. Vandaag wil ik het daar niet over hebben situaties uit grappen waarin een man de vuilnis buiten zette in slechts een korte broek, en een maand later terugkwam in alleen een gewatteerd jasje en zonder vuilnisbak. Vandaag zullen we het over andere situaties hebben. In mijn werk kom ik vaak het feit tegen dat mensen met een nuchtere geest en een goed geheugen zich plotseling, uit het niets, beginnen te gedragen, op zijn minst vreemd. Ongeveer een familieman vergeet zijn gezin, geeft zich over aan allerlei slechte dingen en valt een tijdje van de lijst van fatsoenlijke leden van de samenleving. Een gezagsgetrouwe belastingbetaler begint leningen op te bouwen, zo erg zelfs dat zijn kinderen dat wel moeten doen al zijn bezittingen verkopen om zijn schulden af ​​te betalen Een volkomen nuchter mens heeft een eetbui van twee weken midden in een kwartaalrapportage, zonder te reageren op het geschreeuw en de bedreigingen van superieuren. Een nederige man wordt, als een 'vreedzame gepantserde trein die jarenlang op een zijspoor staat', plotseling wakker en begint zo'n agressie te tonen waar noch hij, noch zijn kamergenoten ooit van hebben gedroomd. In zulke gevallen zeggen mensen: “Een demon heeft bezit genomen van een persoon”, “De demon heeft hem verleid.” Het heeft geen zin om de demon te belasteren. Hij heeft er absoluut niets mee te maken. In feite is het gevoel dat iemand tijdelijk zijn gebruikelijke interne richtlijnen verliest en in een nieuwe toestand terechtkomt. Net zoals een radio-ontvanger die het ene radiostation verloor en zelfstandig een ander vond, de golf veranderde. *** De wetenschap van de psychologie heeft een antwoord op de vraag over de aard van dit fenomeen. Deze omschakeling vindt plaats als gevolg van de wet van erbij horen, onbewuste solidariteit en het mechanisme van onderdrukking (verplaatsing) van gevoelens en scenario's. Het is nog niet duidelijk! Nu zal ik alles uitleggen. *** De wet van erbij horen klinkt in zijn eenvoudigste formulering als volgt: “Iedereen die in een gezin is geboren, heeft het recht om tot het familiesysteem te behoren, ongeacht verdienste of misdaad.” Als alle gezinsleden herinnerd, gerespecteerd, gewaardeerd en geliefd worden, dan is zo’n gezin gelukkig, rijk, overvloedig, gezond en welvarend. Als een van de familieleden om de een of andere reden wordt vergeten, of niet gerespecteerd, of veracht, of afgewezen In zo'n gezin beginnen problemen. Wie wordt het vaakst vergeten? Ze vergeten, dwingen zulke familieleden uit hun hart en uit hun geheugen, die onaangenaam en pijnlijk zijn om te herinneren. Het is heel pijnlijk om je geaborteerde kinderen te herdenken. Mijn hart ligt gewoon in stukken. Erg pijnlijk. Maar je kunt niet ongedaan maken wat er is gedaan. Het is erg pijnlijk om je voormalige partners te herdenken. Er was tenslotte liefde, er waren hoop en plannen, er was een grote verscheidenheid aan ervaringen, gedeelde ervaringen en gevoelens... Maar het lukte niet, “het kon niet.” Het is heel moeilijk om je eigen fouten toe te geven... Het is erg pijnlijk om de familieleden te herdenken die al lange tijd lichamelijk of geestelijk ernstig ziek zijn. In de meeste gevallen worden ze een serieuze gezinsuitgaven. Vermoeidheid stapelt zich op. Maar je krijgt geen steun en sympathie van de samenleving. Het is zeer pijnlijk om de onteigenden en onderdrukten te herdenken. Want als je ze de liefde verklaart, kun je ze volgen naar verre en onherbergzame oorden. Daarom hebben zij publiekelijk afstand gedaan. Zij hadden dus bij voorbaat berouw over wat onvolmaakt was. Het is zeer beschamend en pijnlijk om de criminelen te herdenken. Ze veroorzaakten tenslotte schade aan de samenleving en de buren en brachten het gezin te schande. Het is zeer beschamend en pijnlijk om degenen te herdenken die zelfmoord hebben gepleegd. In dit geval gaat het vaak gepaard met een enorm schuldgevoel. "Als ik had geweten dat je je zo slecht voelde, zou ik je geen enkele stap hebben nagelaten, ik zou je hebben gered, je gewaarschuwd, je niet van mij laten gaan..." Het is erg pijnlijk om aan giftige ouders te denken. Als er keer op keer een nachtmerrie uit je kindertijd in je geheugen opduikt, als een dronken vader je met een bijl achtervolgt, wil je deze episode uit je geheugen wissen... Maar de hele vader is gewist...*** Uitsluiting van geheugen is een verdedigingsmechanisme. Uit het oog uit het hart. Op deze manier lijkt het makkelijker. En dit is feitelijk waar. Als er oorlog is, als er een vijand in de buurt is, zijn er geen middelen voor een psychotherapeut.2266880