Een bekende situatie. Olya staat lange tijd bij de ingang, klimt dan vermoeid de trap op, rammelt met de sleutel in het slot en gaat haar eenkamerappartement binnen... Vadim speelt op de computer, werpt een sombere blik op Olga en knikt lichtjes. Ze wast zich, trekt haar huiskleren aan, gaat op de bank zitten en verdiept zich in haar iPad. Hij doodt virtuele vijanden, wint “medailles”. Ze kijkt gedachteloos naar kleurrijke foto’s op Instagram, selfies van onbekende mensen… De spanning loopt op. De ruimte van de kamer, ingericht door Ikea, klinkt leeg, gevuld met grieven, achterdocht en angst. Olya denkt na over wat voor soort man Vadim is als hij haar kapotte autobumper niet zelf zou kunnen repareren. Papa was anders. Vadim denkt dat ze hem over ongeveer vijf minuten van achter de computer zal achtervolgen, hem zal uitschelden en hem ultimatums zal stellen. Zoals mijn moeder als kind. Nog een beetje en de stilte zal exploderen met wederzijdse claims, vrouwelijke paniek en mannelijke hysterie. De zevende explosie in een week zou het koppel uiteindelijk kapot kunnen maken en tot een scheiding kunnen leiden. Iedereen zal teruggaan naar zijn loopgraven om zijn wonden te likken en zijn verdriet en wrok in alcohol te verdrinken. Dus wat te doen? Er zijn geen kant-en-klare recepten die bij iedereen passen. De tevredenheid en het comfort van elk koppel is altijd een uniek gerecht. Dat wordt bereid door veel zoeken naar de juiste ingrediënten, vallen en opstaan, experimenten... Je kunt alleen maar een gevoel voor smaak ontwikkelen, een fijnproever worden. Die het liefst samen met zijn partner goede gerechten van het leven kookt, en uit wanhoop nergens mee akkoord gaat. In dit opzicht zijn er enkele richtlijnen, vectoren voor de ontwikkeling van een modern stel. Universele vaardigheden, op basis waarvan een getrouwd (en ander) stel zich kan inspannen om samen te zijn door interesse, erkenning van een ander, het zoeken naar een inspirerende plek dichtbij, het verlangen naar ontmoeting en intimiteit. In mijn psychologische praktijk vertrouw ik op drie criteria voor de stabiliteit van een modern koppel, die benadrukt worden door M. Spaniolo Lobb: a) Het vermogen om een ​​partner als een Ander te zien. In dit geval begrijp ik dat de persoon naast mij anders is dan ik wat betreft zijn ervaringen uit het verleden, zijn behoeften en kwetsbaarheden. Vaak onderzoeken echtgenoten de verschillen tussen hun partners niet en blijven ze in hun fantasieën. Olya wilde zich bijvoorbeeld altijd onafhankelijk voelen, volwassen in het huwelijk en dat haar man dit zou respecteren. Maar op de gebruikelijke manier gedroeg ze zich als een gevoelig klein meisje. Net zoals ze gewend was naast haar vader, die medelijden met haar had en er alles aan deed zodat ze niet beledigd zou worden. En Vadim droomde dat ze zouden stoppen met het beoordelen van hem, met of zonder reden, door hem lastig te vallen (zoals zijn moeder deed), zodat hij zichzelf kon toestaan ​​zijn sterke punten te ontwikkelen. Hij reageerde met schaamte op de beledigingen van Olga uit zijn kindertijd, waardoor hij zijn beste kwaliteiten niet kon tonen. Wat zou hem helpen beleefd en respectvol met Olga te communiceren? Ze kunnen elkaar geven wat ze willen, maar daarvoor moeten ze erkennen dat de partner niet aan de verwachtingen hoeft te voldoen. Hij is gewoon een Ander. b) Het vermogen om onderscheid te maken tussen de verlangens van een ander en iemands eigen reacties van woede en wrok op zijn daden. Olga vertelde Vadim bijvoorbeeld over haar beschadigde bumper, in de verwachting dat hij zou beseffen dat ze hulp nodig had bij het repareren ervan. Maar ze vroeg niet openlijk om hulp, omdat dit in haar familie niet werd geaccepteerd. En diep in haar hart was ze boos dat hij niet kon raden dat ze hulp nodig had. Vadim wilde dat Olya zijn vermogen om geld te verdienen zou respecteren en de nodige connecties zou vinden (bijvoorbeeld goede specialisten aantrekken) om hun problemen op te lossen, zoals reparaties en reparaties. Tegelijkertijd beschouwde hij de klachten van Olga als een veroordeling en probeerde hij het gesprek snel te vermijden. Haar eigen ervaringen weerhielden haar ervan in te zien dat Olga hulp nodig had. Hij zou bijvoorbeeld kunnen helpen met geld voor deze reparatie en professionals kunnen aantrekken. Mogelijk hadden ze in dit geval de mogelijkheid om elkaar te geven wat ze wilden: Olga - hulp bij reparaties, en Vadim - de mogelijkheid om zijn geld en connecties te gebruiken om erkenning en dankbaarheid van haar te ontvangen. Maar om dit te doen moesten ze hun gebruikelijke manieren opgeven.