Van de auteur: Over de crisis van 3 jaar bij kinderen. Wat veroorzaakt het, wat zijn de tekenen van een crisis en advies aan ouders over hoe ze deze gemakkelijk kunnen overleven. De baby begint onafhankelijk te willen handelen, vandaar de constante zin van het kind: 'Ikzelf'. Tegelijkertijd wil hij doen wat zijn ouders doen, ook al ligt dit duidelijk buiten zijn macht. Zijn ouders zijn tenslotte een voorbeeld van alles voor hem. Het kind heeft zijn eigen verlangens, hij begrijpt al het verschil tussen 'ik wil' en 'zou moeten'. Tekenen van een driejarige crisis. Interesse in zijn beeld in de spiegel. De baby begint zich zorgen te maken over hoe hij eruit ziet en hoe anderen hem zien. Als ouders iets aanbieden, zal het kind precies het tegenovergestelde doen. Negativisme is een uiting in het gedrag van een kind wanneer hij iets niet wil doen alleen maar omdat een van de volwassenen het heeft voorgesteld. Het is belangrijk om onderscheid te maken met ongehoorzaamheid en te begrijpen dat dit overgaat als de crisis wordt doorstaan. Een kind dringt ergens op aan, niet omdat hij dat wil, maar omdat hij het eiste, hij is gebonden aan zijn oorspronkelijke beslissing. De persoonlijkheid van het kind begint naar voren te komen en de baby eist dat er rekening wordt gehouden met zijn persoonlijkheid. Dicht bij negativisme en koppigheid, maar heeft specifieke kenmerken. Koppigheid is algemener en onpersoonlijker van aard. Dit is een protest tegen de orde die thuis bestaat: tegen de opvoedingsnormen, de manier van leven die zich ontwikkelde vóór de leeftijd van drie jaar. Het verlangen om van ouders te scheiden. Dit is niet het soort scheiding dat plaatsvindt tijdens de crisis van veertien jaar, maar het begin wordt al gevormd. Het kind zelf wil iets doen. We hebben het over de onafhankelijkheid van intentie en ontwerp. Devaluatie van volwassenen: het kind begint te vloeken, plagen en de namen van de ouders te noemen. Protest-opstand, die zich uit in frequente ruzies met ouders. Het kind verkeert in een staat van oorlog en conflict met anderen. Het verlangen naar despotisme. Het kind dwingt zijn ouders om alles te doen wat hij eist. Met betrekking tot jongere zussen en broers manifesteert despotisme zich als jaloezie. Tips voor ouders. Hoe u uw kind kunt helpen de crisis te overleven: wees zachtaardiger en geduldiger in uw opvoeding, geef uw kind meer vrijheid en keuze, geef overbescherming op. Houd u aan dezelfde opvoedingstactieken. Het is uiterst belangrijk dat mama en papa tegelijkertijd zijn. Bespreek uw mening over bepaalde kwesties vooraf met uw partner en stel dezelfde eisen aan uw kind. Als uw kind een uitbarsting van woede, tranen of hysterie heeft, toon dan kalmte en geduld. Sta jezelf niet toe om te schreeuwen en uit te halen als reactie; het kind ziet je kalmte, hij zal als reactie sneller kalmeren. Het kind moet inzien dat schreeuwen, tranen en hysterie de ouders niet kunnen manipuleren. Kinderen die hysterisch zijn, hoeven niet gestraft te worden. Jouw geschreeuw en gevloek zullen de hysterie alleen maar versterken. Het kind zal vanzelf kalmeren als hij beseft dat zijn tranen geen effect op jou hebben. Probeer geen ruzie te maken met uw kind. Probeer niet met geweld zijn koppigheid te breken. Vergeet niet dat het kind u op de proef stelt. Vroeger mocht het kind bijna alles, maar nu is er veel verboden, waardoor het kind een nieuw systeem van relaties met volwassenen en de buitenwereld probeert op te bouwen. Het kind leert van zijn ouders zijn standpunt en onafhankelijkheid te verdedigen. Geef uw kind geen leiding! Hij zal het niet tolereren. Dit zal alleen maar tot nerveuze spanning leiden. Geef uw kind de mogelijkheid om zelfstandig te zijn (bijvoorbeeld zichzelf aan- en uitkleden, laat hem beslissen of hij nu wil eten of niet, dwing hem niet om aan tafel te zitten. Geef hem eenvoudige taken: de bloemen water geven, de tafel dekken, de vloer vegen, etc. Geef kleine dingen toe. Als het kind tijdens de lunch eerst het hoofdgerecht wil eten en dan de soep, laat hem dan niets ergs doen en geef het kind het recht om te kiezen. elke overmatige zorg doodt het initiatief van het kind. Bied uw hulp aan het kind aan en doe niet alles voor hem. Toon uw kind uw liefde, prijs hem vaker, knuffel hem..