Hoe leefden mensen vroeger zonder psychologen en waarom zijn er nu psychologen nodig? Op het moederschapsnetwerk zag ik een bericht van een meisje dat klaagde over postpartumdepressie en vroeg om een ​​psychotherapeut aan te bevelen. Ik ging naar de reacties en wat denk je dat ik daar zag? De eerste opmerking was in de geest (niet letterlijk): hoe zachtaardig iedereen is geworden, iedereen is depressief, voordat er geen psychologen waren en iedereen goed leefde en er geen depressie was, deze depressies zijn de jouwe uit luiheid. Nou, er waren nogal wat reacties in dezelfde geest. Waarom sommige mensen zoiets schrijven onder berichten waarin om hulp wordt gevraagd, is een onderwerp voor een apart bericht. En nu wil ik speculeren over het onderwerp waarom mensen vroeger zonder psychologen leefden en waarom psychologische counseling en psychotherapie nu steeds populairder worden. Ik zal dus een paar belangrijke punten benadrukken - eerder bijvoorbeeld ongeveer 200 Jaren geleden was het leven voor gewone mensen in het dorp fysiek veel moeilijker dan het leven van een moderne stadsmens, maar emotioneel waarschijnlijk gemakkelijker. Ik kan ervan uitgaan dat mensen minder eisen aan zichzelf en anderen stelden. Niemand eiste bijvoorbeeld van een moeder die onlangs bevallen was van dringende zelfontwikkeling, om zo snel mogelijk in vorm te komen na de bevalling (anders zou ze een jongere echtgenoot vinden), niemand eiste een geweldige, bewuste moeder te zijn , om haar kind niet te verwonden. Nu eisen veel moeders dit van zichzelf, en de sociale druk blijft niet ver achter. De eisen die mensen aan hun echtgenoten stelden, waren ook lager. Dit lokt een vergelijking van jezelf met andere mensen uit, vaak niet in je voordeel, een race naar succesvol succes, die op zijn minst leidt tot constante angst, spanning en neuroticisme. Vroeger leefden mensen in dorpen meer verenigd, daar kende iedereen elkaar waren gewone gebruiken en tradities. Mensen voelden zich minder eenzaam en konden bij een moeilijke situatie hoogstwaarschijnlijk voor hulp terecht bij hun dorpsgenoten. Nu de samenleving meer verdeeld is, kennen mensen vaak de namen van hun buren op de vloer niet, velen wonen ver van familie en vrienden. Communicatie via internet compenseert natuurlijk gedeeltelijk het gebrek aan communicatie en nauwe mensen in de buurt, maar niet volledig. Vroeger werd de rol van psychologen gedeeltelijk vervuld door geestelijken, en het geloof bood ook steun in moeilijke tijden. - Vroeger waren er tradities die ons hielpen bij het leven en het uiten van onze emoties. Bijvoorbeeld rouwenden op een begrafenis, die volksliederen zingen. Tegenwoordig is een dergelijke cultuur minder ontwikkeld. Bovendien is er in de moderne samenleving een houding ten opzichte van positiviteit en succes; veel mensen vinden het moeilijk om te leven en steun te vinden van dierbaren, bijvoorbeeld in gevoelens van verdriet, verdriet, woede. Wat denk je? Waarom zijn psychologen nu steeds meer nodig??