Vandaag zal ik een universele methode aanbieden voor een aantal angsten en zorgen bij het ontmoeten van mensen op straat. Zoals eerder beloofd, zullen we over dergelijke angsten praten: - om de een of andere reden de persoon die we willen om ons te ontmoeten zal ons bijvoorbeeld uitlachen vanwege onze onhandigheid - de angst dat plotseling de partner zal verschijnen van de persoon die we willen ontmoeten, en er zal een zeer onaangename situatie ontstaan, bijna een gevecht, zo niet zijzelf raken aan de angst dat we in een of andere ongemakkelijke situatie terechtkomen, dat onwetende getuigen van onze poging om elkaar te leren kennen op de een of andere manier anders naar ons zullen kijken en dat we ons zullen schamen en in verlegenheid zullen brengen ten tweede, om niet meteen de belangrijkste methode te onthullen, zal ik de intriges voorlopig behouden) Heb je over het algemeen vaak gezien en gehoord over een soort directe gevechten of gewelddadige schandalen? Ik heb er nog nooit van gezien of gehoord. Ik denk dat het afhangt van de sociale omgeving, misschien wel van de regio (?). Waarschijnlijk ergens waar je zo iemand eigenlijk niet op straat moet aanspreken. Maar dit moet gerechtvaardigd zijn en, om zo te zeggen, gedocumenteerd, en niet simpelweg gebaseerd zijn op onze wilde verbeeldingskracht. Als iemand blijk geeft van ontevredenheid, kun je dit in het algemeen nivelleren door de persoon te vertellen wat een goede keuze hij heeft gemaakt, dat dit het soort aandacht is dat zijn partner geniet en daarom van grote waarde is in de ogen van anderen, en uiteindelijk je excuses aan te bieden. .. Alhoewel, Een verontschuldiging kan de indruk wekken dat wij ergens schuld aan hebben, maar dat is niet het geval, het is niet onze schuld. We wisten niet eens dat iemand al een vriend of vriendin heeft. Laten we het nu hebben over de genoemde universele methode. Als we het hebben over de eerste en de derde angst, dan zijn er al meningen geweest over de angst voor evaluatie en dat je niet perfect hoeft te zijn, je kunt jezelf toestaan ​​om onvolmaakt te zijn, jezelf als zodanig accepteren. Prima! Hoe doe je dit? Dat is hoe! En dit is geschikt voor alle drie de angsten. Ik heb al eerder in mijn materiaal over deze methode gesproken, maar nu zal ik het vanuit een iets andere hoek bekijken. Het is belangrijk om je woede, in zijn positieve aspect, de kans te geven om invloed uit te oefenen de situatie, verdedig jezelf, beïnvloed de situatie. Kunt u zich nog herinneren dat u uw mening kon verdedigen en verdedigen, dat u als overwinnaar uit een ruzie of confrontatie tevoorschijn kwam, effectief bezwaar kon maken tegen een ander, hem op zijn plaats zette, enzovoort? Dit is waar ik het over heb. In de beschreven angsten blijken we nogal wilskrachtige objecten van invloed te zijn. Maar we kunnen ook invloed uitoefenen! Waarom zijn we bang? Zij kunnen immers ook bang voor ons zijn! Als het over de angst voor een gevecht gaat, een schandaal? Waar ligt onze kracht? Kunnen we voor onszelf opkomen, als ze niet in actie komen, dan wel in woorden? We doen iets, en het is gemakkelijker om te lachen en te devalueren dan om iets positiefs te begrijpen en te zien. We zijn hier moreel sterker en de waarheid staat om zo te zeggen aan onze kant! Als we praten over de angst voor evaluatie van de persoon die we ontmoeten, of van de mensen om ons heen (iemand zal gewoon de verkeerde kant op kijken of iets dergelijks). ). Waarom zijn wij de enigen die worden beoordeeld? Wij kunnen ook evalueren. Waarom beoordelen zij (denken wij) ons gezonde, natuurlijke verlangen om elkaar te leren kennen slecht? Hebben zij daar dan zelf geen problemen mee (uiteraard zijn dit allemaal onze projecties, maar toch...)? Moeten ze niet naar de hel gaan met hun opvattingen of meningen, als het ons belet te leven, ons ervan weerhoudt vrij te zijn, ons ervan weerhoudt iets goeds en belangrijks te doen, waardoor de mensheid nog leeft? , maar het is een voorbeeld van het vinden van onze eigen kracht, gezonde woede, zonder welke veel gebieden in het leven, niet alleen daten, voor ons gesloten kunnen zijn. Misschien zul je zeggen dat het devalueren van anderen verkeerd is, het is slechts een verdediging. Als het je helpt iets te overwinnen, waarom dan niet? Dit neemt niet weg dat we begrijpen dat dit geen devaluatie van echte mensen is, maar alleen van onze fantasieën. En dit doet niets af aan het feit dat we mensen kunnen respecteren en hen op zo’n manier kunnen behandelen dat we hun moeilijkheden kunnen begrijpen, hun verschillen met ons in hun kijk op dingen, enzovoort. En bescherming wordt pas ‘slecht’ wanneer!