Vermijding is een vorm van bescherming tegen processen die onaangenaam zijn voor de psyche. Vermijding kan vooral vaak worden opgemerkt als er al sprake is van verhoogde angst, depressieve symptomen, onaangename ervaringen uit het verleden, algemene vermoeidheid. Wat ligt ten grondslag aan het vermijdingsmechanisme? Er bestaat een klassiek model van reacties op gevaar: slaan, vluchten, bevriezen, opgeven. misschien is het voor velen bekend. Deze mechanismen (met uitzondering van ‘opgeven’) zijn vaak onbewust en instinctief. Bedenk hoe dieren ze gebruiken in gevaarlijke situaties, afhankelijk van hun positie. In eerdere perioden van de menselijke ontwikkeling was het veel gemakkelijker om de stresscyclus te voltooien, was het gevaar tijdelijk en waren er minder situaties van onzekerheid. Vroeger waren er veel fysieke en zichtbare gevaren, maar nu zijn de meeste gevaren van psychologische aard. En dienovereenkomstig lijkt de psyche voortdurend een beetje onder druk te staan, in de verwachting dat hij in gevaar verkeert. Dit is vooral uitgesproken bij mensen met een onbevredigde behoefte aan veiligheid. Grenzen van een ander zullen dan bijvoorbeeld als afwijzing worden opgevat en de persoon kan de strategie van vechten (agressie/claim) of vluchten (relaties verbreken) gebruiken. Dat wil zeggen dat de realiteit buitengesloten lijkt, waarin je het gevoel van je kwetsbaarheid kunt testen. Run gaat in feite over vermijding. Dat wil zeggen, een persoon vermijdt de angst om iets tegen te komen/te leven/te zien. Omdat hij ergens bang voor is, sluit iemand het uit het leven. Maar in het gewone dagelijkse leven komt vermijding veel vaker voor; een extreme mate van vermijding creëert alleen maar de illusie dat er geen probleem is. Er is bijvoorbeeld angst voor intimiteit in een relatie (om op te komen en een ander te zien), en dan, met enkele hints van intimiteit, lijkt de relatie ‘in te storten’ en wordt deze niet zo noodzakelijk (in feite vindt vermijding plaats). Of als er angst is om zichzelf op de een of andere manier te manifesteren, om zichzelf uit te drukken, en dit kan bijvoorbeeld door een of andere activiteit, dan zal de persoon hoogstwaarschijnlijk alles wat hij creëert devalueren en de realisatie van zijn verlangen vermijden. -Jezelf op de een of andere manier leven Nog een veel voorkomende reden voor vermijding is het tegenkomen van bepaalde delen en toestanden van jezelf. Dit is een diepere laag achter angst. Als het gemakkelijker is om iets te vermijden dan jezelf teleurgesteld, kwetsbaar, zwak, eenzaam, hulpeloos, geïrriteerd onder ogen te zien, iets niet weten of iets niet kunnen (ik las onlangs een verhaal waarin een meisje niet naar de sportschool ging omdat dat ze bang was dat anderen erachter zouden komen dat ze een nieuweling was in deze kwestie; en in feite, als de angst op zichzelf gericht was, was het voor haar onaangenaam om zichzelf te ontmoeten zonder te weten hoe ze iets moest doen). Dat wil zeggen, in dit geval is angst gebaseerd op verwachtingen van jezelf en het negeren van echte manifestaties. Dit soort vermijding kan de innerlijke criticus actualiseren of gepaard gaan met walging en zelfklacht op de een of andere manier? - Ervaringen uit het verleden Ervaring is een belangrijk onderdeel van mentale ontwikkeling en persoonlijkheidsvorming. De ervaring kan compleet anders zijn. En in situaties waarin de ervaring pijnlijk was, als je bijvoorbeeld iets probeerde en het niet lukte, als je een fout maakte, als je een onveilige situatie voor jezelf creëerde of niet met de omstandigheden om kon gaan. Dit alles kan verlammend werken. Als er een ervaring was van mislukte relaties of optredens, gaat dit gepaard met een taboe op het zelfs maar proberen dit in de toekomst te herhalen. Bedenk hoe niet gemakkelijk het is om aan iets te beginnen na mislukking/pijn/teleurstelling. Ik begrijp hoe moeilijk het is, ik begrijp hoe het is om ergens niet mee om te kunnen gaan. En zie hier de vorige paragraaf. Een deel van jou voldeed niet aan de verwachtingen van ‘hoe het zou moeten’ met iets, of er is geen ervaring met het anders leven, en dit is normaal. En het is ook normaal om te zoeken naar manieren om jezelf te herstellen na verschillende ervaringen, misschien na een trauma. Help jezelf hiermee. Ik pleit er niet voor dat je helemaal niet bang hoeft te zijn of iets hoeft te vermijden. Vermijden is bescherming, en bescherming is belangrijk! Ik ben eerder voor een groter bewustzijn in dit proces?